Αστυνομία χωρίς σχέδιο /καθημερινή

Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη

Ας συζητήσουμε στα σοβαρά το πρόβλημα που κάθε τόσο αντιμετωπίζει η Αθήνα (με επιπτώσεις σε ολόκληρο το Λεκανοπέδιο) από τις συγκεντρώσεις, τις πορείες, τις διαδηλώσεις, αλλά και από τους βανδαλισμούς ακραίων και περιθωριακών ανθρώπων.

Το πρώτο και θεμελιώδες αίτημα ασφαλώς είναι η περιφρούρηση και κατοχύρωση του δικαιώματος των πολιτών να διαδηλώνουν απρόσκοπτα και ανεμπόδιστα τις πεποιθήσεις τους, το φρόνημά τους και τις διεκδικήσεις τους. Πολλά χρόνια το στερηθήκαμε αυτό το δικαίωμα και τώρα που το έχουμε οφείλουμε να το υπερασπισθούμε και να το προφυλάξουμε από αλλοιώσεις και στρεβλώσεις. Οι βανδαλισμοί που συχνά παρατηρούνται κατά την άσκηση αυτού του δικαιώματος είναι απροσχημάτιστες πράξεις βίας, ποινικώς κολάσιμες, με συγκεκριμένους υπαίτιους. Δεν έχουν καμιά σχέση και συνάφεια με την πολιτική ή συνδικαλιστική εκδήλωση στην οποία παρεισφρέουν και επιδιώκουν με αυτήν να καλύψουν παράνομες πράξεις βίας και άρα δεν μπορούν να έχουν την πολιτική κάλυψη κανενός.

Το δεύτερο αίτημα εξίσου σημαντικό και από την άποψη των δημοκρατικών δικαιωμάτων της ίδιας τάξης με το προηγούμενο είναι η περιφρούρηση της ομαλής λειτουργίας της πόλης με την οποία συνδέονται στενά τα δικαιώματα και τα συμφέροντα εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, που για λόγους τυχαίους και περιστασιακούς ή από ιδεολογία και πεποίθηση ή αν θέλετε λόγω «ταξικών συμφερόντων» δεν συμμετέχουν στη συγκεκριμένη πολιτική εκδήλωση. Ολοι αυτοί που αναγκάζονται να κλείσουν τα καταστήματά τους και να εγκαταλείψουν τις δουλειές ή οι απείρως περισσότεροι που ταλαιπωρούνται αφάνταστα όταν οι διαδηλώσεις και οι πορείες αποκόπτουν το Κέντρο της πόλης.

Στο σημείο αυτό πράγματι υπάρχει πολιτικό κενό και πολιτική ανωριμότητα με ισχυρή πολιτική κάλυψη, ιδίως από τα κόμματα της Αριστεράς. Οταν επιδιώκεις να κάνεις αισθητή την πολιτική εκδήλωση, συχνά με αστείο αριθμό συμμετοχής, με την ενόχληση που αυθαίρετα θα προκαλέσεις στους άλλους διακόπτοντας βάναυσα την ομαλή λειτουργία της πόλης, είναι και αυτό μια πράξη βίας που εξασθενεί το πολιτικό επιχείρημα και εκθέτει την πολιτική εκδήλωση στα μάτια εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών.

Το ερώτημα που ανακύπτει είναι ποιος ο ρόλος της Αστυνομίας και ποια τα περιθώρια παρέμβασης. Το περασμένο Σάββατο το πολύ τρεις εκατοντάδες ακτιβιστές κατόρθωσαν να αναστατώσουν επί δεκάωρο την πόλη. Αυτό είναι κυρίως μια αποτυχία της Αστυνομίας. Επειδή, όμως, μερικές εφημερίδες και ΜΜΕ την ειρωνεύτηκαν ή εκφράστηκαν απαξιωτικά γιατί προσήγαγε στην αστυνομική διεύθυνση 100 και λίγο αργότερα τους άφησε όλους ελεύθερους, αισθάνομαι την υποχρέωση να τη συγχαρώ για την ίδια πράξη. Και να υπενθυμίσω ότι πέρασε η εποχή που οι συλλαμβανόμενοι σε τέτοιες περιπτώσεις παραπέμπονταν στο δικαστήριο και καταδικάζονταν με ψευδομαρτυρίες των ίδιων των αστυνομικών. Ευτυχώς η εποχή αυτή πέρασε. Είναι μεγάλη δημοκρατική κατάκτηση ότι η Αστυνομία δεν μπορεί να παραπέμψει κανέναν χωρίς τεκμηριωμένη ενοχή. Θα ξεφύγουν ενδεχομένως μερικοί ένοχοι. Αυτό είναι απείρως προτιμότερο από το να παραπεμφθεί και να καταδικασθεί ένας αθώος.

Κατά τα άλλα η Αστυνομία δεν φαίνεται να έχει συγκεκριμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων. Ενα σχέδιο που πρώτα να σέβεται τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών, να απομονώνει τα ακραία στοιχεία και να αποτρέπει τους βανδαλισμούς ή να συλλαμβάνει τους αποδεδειγμένα ενόχους και να διευκολύνει κατά το δυνατόν τους πολίτες που ταλαιπωρούνται από τη διακοπή της λειτουργίας της πόλης και τον αποκλεισμό του Κέντρου.