το κρατος ως λάφυρο





Τάκης Θεοδωρόπουλος ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε. Εθν.Μακαρίου & Φαληρέως 2

ΑΠΟΨΕΙΣ

Πλοήγηση

Υποενότητες του Απόψεις

Το κράτος ως λάφυρο


ΠΟΛΙΤΙΚΗ 
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:ΔIAΓΩNIΩΣ
Η επτάχρονη δικτατορία, της οποίας ο τελευταίος επιζών πρωταγωνιστής πέθανε προ ημερών, αντιμετώπισε το κράτος ως λάφυρο. Και δεν εννοώ ότι λαφυραγώγησε το δημόσιο χρήμα. Λαφυραγώγησε τους θεσμούς. Ανέστειλε άρθρα του Συντάγματος και τα αντικατέστησε με νόμους – δεν είμαι νομικός και δεν ξέρω αν επρόκειτο περί νόμων ή «αναγκαστικών διαταγμάτων». Ως γνωστόν, όταν πια αποφάσισε να νομιμοποιήσει το καθεστώς της με το δημοψήφισμα για το δικό της Σύνταγμα ήταν πια αργά. Οι εσωτερικές συγκρούσεις είχαν καταπονήσει το οικοδόμημα του καθεστώτος, το οποίο επρόκειτο να καταρρεύσει ένα χρόνο μετά. Παρ’ όλ’ αυτά η ζημιά είχε γίνει. Το μεγαλύτερο θύμα του καθεστώτος των συνταγματαρχών ήταν η ελάχιστη αστική Ελλάδα που προσπάθησε να σταθεί στα πόδια της μετά τον Εμφύλιο. Οταν, όμως, κατέρρευσε η χούντα, στην πραγματικότητα κατέρρευσε και το τελευταίο οχυρό της μετεμφυλιακής δεξιάς.
Είναι τουλάχιστον παράδοξο, ανώτατοι δικαστικοί, θεματοφύλακες του Συντάγματος και των νόμων, να ζητούν την τρόπον τινά αναστολή άρθρου του Συντάγματος και την αντικατάστασή του από ένα νόμο. Δεν έχει σημασία αν το κάνουν από ιδιοτέλεια ή επειδή πιστεύουν πως έτσι πρέπει να γίνει. Σημασία έχει ότι το κάνουν ζητώντας τη συνεργασία της εκτελεστικής εξουσίας, η οποία ελέγχει και τη νομοθετική εξουσία. Για την ακρίβεια, θα ήταν παράδοξο αν η εκτελεστική εξουσία δεν αντιμετώπιζε το κράτος ως λάφυρο. Τώρα αντιμετωπίζεται αν όχι ως φυσιολογικό, τουλάχιστον ως κάτι εύλογο και εν δυνάμει εφικτό. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, είναι όμως και η τέχνη του εν δυνάμει.
Αν περάσει η αύξηση του ορίου ηλικίας για την αποστρατεία των ανωτάτων δικαστικών, τότε γιατί να μην ψηφιστεί νόμος που θα επιτρέπει να γίνονται εκλογές όχι κάθε τέσσερα χρόνια αλλά κάθε δέκα ή δεκαπέντε χρόνια; Πάντα για λόγους εθνικού συμφέροντος εννοείται. Αλλά και να μην περάσει, μόνον ότι ετέθη δημοσία φτάνει. Ολα παίζουν. Μιζάρετε πριν ακουστεί το Rien ne va plus. Η κ. Γεροβασίλη προσέλαβε στο επιτελείο της έναν κουκουλοφόρο υβριστή του Διαδικτύου. Ζωή σε λόγου μας. Ο κ. Τσίπρας διατηρεί ως σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού ένα δείγμα της αριστερής πανίδας. Ο άλλος επαίρεται ότι κατάφερε να μαντρώσει τους «καναλάρχες» επί τρία εικοσιτετράωρα και να τους «τα πάρει».
Καλά είναι τα λάφυρα, αρκεί να ξέρεις τι να τα κάνεις. Κρίνοντας δε από τα μέχρι τούδε αποτελέσματα, η λαφυραγωγία τους δεν θα τους επέτρεπε, αν ήσαν Ρωμαίοι στρατηγοί να διεκδικήσουν από τη Σύγκλητο το δικαίωμα θριάμβου. Μάλλον ένα κέρασμα με μπίρες στα Εξάρχεια αξίζουν.
Η δικτατορία κατέρρευσε όταν αποδείχθηκε ότι είχε αποσαθρώσει τον μηχανισμό που τη στήριζε, τον στρατό. Το αριστεροδέξιο καθεστώς υπονομεύει τους θεσμούς της δημοκρατίας που του επέτρεψαν να καταλάβει την εξουσία. Η κατάρρευση της χούντας σήμανε και το τέλος της μετεμφυλιακής δεξιάς. Αν η δημοκρατία επιζήσει, η κατάρρευση του σημερινού καθεστώτος θα σημάνει το τέλος της μετεμφυλιακής αριστεράς.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:ΔIAΓΩNIΩΣ
Η επτάχρονη δικτατορία, της οποίας ο τελευταίος επιζών πρωταγωνιστής πέθανε προ ημερών, αντιμετώπισε το κράτος ως λάφυρο. Και δεν εννοώ ότι λαφυραγώγησε το δημόσιο χρήμα. Λαφυραγώγησε τους θεσμούς. Ανέστειλε άρθρα του Συντάγματος και τα αντικατέστησε με νόμους – δεν είμαι νομικός και δεν ξέρω αν επρόκειτο περί νόμων ή «αναγκαστικών διαταγμάτων». Ως γνωστόν, όταν πια αποφάσισε να νομιμοποιήσει το καθεστώς της με το δημοψήφισμα για το δικό της Σύνταγμα ήταν πια αργά. Οι εσωτερικές συγκρούσεις είχαν καταπονήσει το οικοδόμημα του καθεστώτος, το οποίο επρόκειτο να καταρρεύσει ένα χρόνο μετά. Παρ’ όλ’ αυτά η ζημιά είχε γίνει. Το μεγαλύτερο θύμα του καθεστώτος των συνταγματαρχών ήταν η ελάχιστη αστική Ελλάδα που προσπάθησε να σταθεί στα πόδια της μετά τον Εμφύλιο. Οταν, όμως, κατέρρευσε η χούντα, στην πραγματικότητα κατέρρευσε και το τελευταίο οχυρό της μετεμφυλιακής δεξιάς.
Είναι τουλάχιστον παράδοξο, ανώτατοι δικαστικοί, θεματοφύλακες του Συντάγματος και των νόμων, να ζητούν την τρόπον τινά αναστολή άρθρου του Συντάγματος και την αντικατάστασή του από ένα νόμο. Δεν έχει σημασία αν το κάνουν από ιδιοτέλεια ή επειδή πιστεύουν πως έτσι πρέπει να γίνει. Σημασία έχει ότι το κάνουν ζητώντας τη συνεργασία της εκτελεστικής εξουσίας, η οποία ελέγχει και τη νομοθετική εξουσία. Για την ακρίβεια, θα ήταν παράδοξο αν η εκτελεστική εξουσία δεν αντιμετώπιζε το κράτος ως λάφυρο. Τώρα αντιμετωπίζεται αν όχι ως φυσιολογικό, τουλάχιστον ως κάτι εύλογο και εν δυνάμει εφικτό. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, είναι όμως και η τέχνη του εν δυνάμει.
Αν περάσει η αύξηση του ορίου ηλικίας για την αποστρατεία των ανωτάτων δικαστικών, τότε γιατί να μην ψηφιστεί νόμος που θα επιτρέπει να γίνονται εκλογές όχι κάθε τέσσερα χρόνια αλλά κάθε δέκα ή δεκαπέντε χρόνια; Πάντα για λόγους εθνικού συμφέροντος εννοείται. Αλλά και να μην περάσει, μόνον ότι ετέθη δημοσία φτάνει. Ολα παίζουν. Μιζάρετε πριν ακουστεί το Rien ne va plus. Η κ. Γεροβασίλη προσέλαβε στο επιτελείο της έναν κουκουλοφόρο υβριστή του Διαδικτύου. Ζωή σε λόγου μας. Ο κ. Τσίπρας διατηρεί ως σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού ένα δείγμα της αριστερής πανίδας. Ο άλλος επαίρεται ότι κατάφερε να μαντρώσει τους «καναλάρχες» επί τρία εικοσιτετράωρα και να τους «τα πάρει».
Καλά είναι τα λάφυρα, αρκεί να ξέρεις τι να τα κάνεις. Κρίνοντας δε από τα μέχρι τούδε αποτελέσματα, η λαφυραγωγία τους δεν θα τους επέτρεπε, αν ήσαν Ρωμαίοι στρατηγοί να διεκδικήσουν από τη Σύγκλητο το δικαίωμα θριάμβου. Μάλλον ένα κέρασμα με μπίρες στα Εξάρχεια αξίζουν.
Η δικτατορία κατέρρευσε όταν αποδείχθηκε ότι είχε αποσαθρώσει τον μηχανισμό που τη στήριζε, τον στρατό. Το αριστεροδέξιο καθεστώς υπονομεύει τους θεσμούς της δημοκρατίας που του επέτρεψαν να καταλάβει την εξουσία. Η κατάρρευση της χούντας σήμανε και το τέλος της μετεμφυλιακής δεξιάς. Αν η δημοκρατία επιζήσει, η κατάρρευση του σημερινού καθεστώτος θα σημάνει το τέλος της μετεμφυλιακής αριστεράς.

Comments

Popular posts from this blog

επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Macmillan and Eisenhower in 1959 tv debate-bbc