επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Πανηγυρίζοντας τα καθυστερημένα Tου Πασχου Μανδραβελη Παλιά κυκλοφορούσε ένα καλό ανέκδοτο. Σε έναν αγώνα πόλο οι παίκτες της μιας ομάδας κάθε φορά που δέχονταν γκολ πανηγύριζαν με φωνές και ζήτω. Οταν τέλειωσε ο αγώνας και αφού είχαν χάσει με 10-0, έκαναν τον γύρο του θριάμβου μπροστά στους οπαδούς τους, οι οποίοι πανηγύριζαν έξαλλα. Οταν οι δημοσιογράφοι τους ρώτησαν «γιατί πανηγυρίζετε αφού χάσατε με 10-0;», εκείνοι απάντησαν ότι «είναι ο πρώτος αγώνας που δεν πνίγηκε κανένας παίκτης μας». Δεν ξέρουμε αν περίμενε πνιγμούς παικτών η κυβέρνηση στο Eurogroup, αλλά οι πανηγυρισμοί και τα ωσαννά είναι ακατανόητα. Στο κάτω κάτω της γραφής, αυτή δεν είναι η πρώτη δόση που παίρνουμε· προηγήθηκαν άλλες επτά, ύψους 150 δισ. ευρώ. Να συμφωνήσουμε ότι αυτά τα 34 δισ. ήταν μεγαλύτερη ανάσα για τη χώρα επειδή καθυστέρησαν πολύ. Αλλά οι πολλοί μήνες της αβεβαιότητας στην Ελλάδα οφείλονται, όπως είπε ο κ. Ολι Ρεν, στον εγχώριο πολιτικό τυχοδιωκτισμό που είχε ως αποτέλεσμα τις διπλές εκλογές: «Ζήσαμε μια απίστευτη Οδύσσεια από την περασμένη άνοιξη. Εκείνη την εποχή η απρόβλεπτη πολιτική κατάσταση έκανε πολλούς παρατηρητές να πεισθούν ότι η Ελλάδα είχε τελειώσει για την Ευρωζώνη. Καθώς τελειώνει αυτή η ταραγμένη χρονιά, αποδείχθηκε ότι οι Κασσάνδρες έκαναν λάθος». Για μία ακόμη φορά η χώρα ζει σε καθεστώς εικονικής πραγματικότητας. Από τη μια πλευρά η κυβέρνηση πανηγυρίζει για δανεικά λεφτά, που έπρεπε να είχαμε πάρει πριν από μήνες. Κι από την άλλη, η αντιπολίτευση γκρινιάζει για τους λάθος λόγους. Με υπολογισμούς «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο» η «Αυγή» υπολογίζει ότι μόνο 1,1 δισ. θα πάνε στην πραγματική οικονομία, λες και τα 5,9 δισ. με τα οποία θα αποπληρωθούν χρέη του κράτους στις επιχειρήσεις (η «Αυγή» τα βαφτίζει... «δημοσιονομικές ανάγκες») θα πάνε στο Καμερούν. Μη μιλήσουμε για τα 16 δισ. της αναγκαίας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών τα οποία η αριστερή μυθιστορία προσπαθεί να μας πείσει ότι εξανεμίζονται... Το πρόβλημα με την εικονική πραγματικότητα που κατασκευάζεται εκατέρωθεν είναι ότι για μία ακόμη φορά η χώρα βρίσκεται αλλού γι’ αλλού. Η κομματική αντιπαράθεση γίνεται για επικοινωνιακούς λόγους (κερδίσαμε λένε οι μεν, χάσατε λένε οι άλλοι) και όχι για την ουσία. Δεν συζητάμε για τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν, γκρεμίζουμε τα τείχη για να περάσει η δόση. Δεν προβάλλουμε συνεκτικό σχέδιο για την ανάπτυξη, καταφεύγουμε στην αριστερή μιζέρια για να ισοπεδώσουμε μια θετική εξέλιξη. Υπάρχει ο ίσιος δρόμος: η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να πανηγυρίζει για μια δόση που καθυστέρησε για να γίνει κυβέρνηση. Η αντιπολίτευση δεν έχει κανένα λόγο να στενοχωριέται που την εισπράττουμε. Τα νέα αυτά δανεικά είναι η αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας. Η περιλάλητη ανάπτυξη προϋποθέτει να γίνουν πολλά, που αφ’ ενός η κυβέρνηση δεν κάνει και αφ’ ετέρου δεν υπάρχει αντιπολίτευση να τα επισημάνει. Και για να ξαναφέρουμε την μπάλα στο γήπεδο: ποιος θα αξιοποιήσει τα επιπλέον δανεικά; Ο κ. Γιώργος Βερναδάκης που μεγαλούργησε ως Γκρούεζας της κυβέρνησης Καραμανλή με τις παράνομες προεκλογικές προσλήψεις ή ο κ. Βασίλης Εξαρχος, του οποίου, όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό του, το μόνο επαγγελματικό προσόν είναι ότι υπήρξε ανέκαθεν ΠΑΣΟΚ;   kathimerini