Ο «σοφός» της Ευρώπης ΠΟΛΙΤΙΚΗ 29.05.2016 : 18:03
ΚΩΣΤΑΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣΟ «σοφός» της Ευρώπης
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, έχει αποκτήσει φήμη κατ’ εξοχήν «ρεαλιστού» πολιτικού. Ο Αμερικανός ομόλογός του αντιθέτως είχε αποφανθεί ότι ο Γερμανός συνάδελφός του εμφορείται από μια «θεολογική» αντίληψη περί Οικονομίας. Ισως απλώς ο κ. Σόιμπλε να έχει μιαν ιδιόμορφη αίσθηση του χιούμορ, εάν δεν παραδοξολογεί.
Είπε λοιπόν ο «σοφός» πολιτικός άνδρας της Ευρώπης, μετά την τελευταία συνεδρίαση του Eurogroup, ότι η Ελλάς θα μπορούσε να είχε βγει από τον μηχανισμό στήριξης το 2014, αλλά αυτό κατέστη ανέφικτο λόγω των υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για παραμονή στην Ευρωζώνη δίχως μεταρρυθμίσεις.
Λησμονεί προφανώς ο κ. Σόιμπλε ότι ο κ. Αντώνης Σαμαράς δεν είχε καμία ουσιαστική υποστήριξη από το Βερολίνο, ότι η τρόικα δεν έδειξε την παραμικρή ευελιξία προς την κυβέρνηση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, ότι το ΔΝΤ αρνούνταν επιμόνως να δεχθεί τα προτεινόμενα από την Αθήνα ισοδύναμα ώστε να κλείσει η αξιολόγηση. Η στάση των δανειστών της χώρας έδωσε ώθηση αποφασιστική στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ.
Την εποχή εκείνη η ελληνική κυβέρνηση δεν έθετε θέμα βιωσιμότητος του χρέους, αλλά στο τελευταίο Eurogroup το χρέος της Ελλάδος –σε αυτήν τη φάση– εντάχθηκε επισήμως στην ημερήσια διάταξη. Μία αναβολή έως το 2018 επέτυχε ο κ. Σόιμπλε, μία «νίκη» μικροπολιτικών διαστάσεων εν όψει των γερμανικών εκλογών του 2017. Αλλά επί της ουσίας πρόκειται για ήττα στρατηγική.
Στόχος του πρώτου μνημονίου ήταν η διάσωση των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών που ήσαν εκτεθειμένες στα τοξικά ελληνικά ομόλογα. Η χώρα μας κατέβαλε τίμημα απάνθρωπο, αλλά το χρέος της Ελλάδος το ανεδέχθησαν σε τελική ανάλυση τα ευρωπαϊκά κράτη και στο μεγαλύτερο ποσοστό η Γερμανία.
Απαξιώθηκε η επάρκεια των ευρωπαϊκών θεσμών με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, αλλά η χρησιμότης του υπήρξε αδιαμφισβήτητη. Πλείστες όσες από τις ρυθμίσεις του προγράμματος προσαρμογής ήσαν αντίθετες με το κοινοτικό κεκτημένο και ήταν αδύνατον να υιοθετηθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αλλά το θέμα άλλαζε εάν τα μέτρα επιβάλλονταν από το Ταμείο. Οργανο άτυπο και εξωθεσμικό είναι επίσης το Eurogroup, διά του οποίου απλώς επιβεβαιώνεται ο ηγεμονικός ρόλος της Γερμανίας.
Οι εμμονές του κ. Σόιμπλε περί απολύτου δημοσιονομικής πειθαρχίας έχουν υπονομεύσει εκ παραλλήλου και ίσως αμετάκλητα την πολιτική σταθερότητα στην Ευρώπη. Το γεγονός πιστοποιείται από τη δραματική άνοδο της εθνικιστικής Δεξιάς στην Αυστρία στις προεδρικές εκλογές της περασμένης Κυριακής και την κυρίαρχη θέση που κατέλαβε η κ. Μαρίν Λεπέν στη γαλλική πολιτική σκηνή. Πρόκειται επί της ουσίας για μια ευθεία αντίδραση στην κολεκτιβοποίηση της Ευρώπης –στη γερμανική της εκδοχή– και μια δυναμική προβολή του αιτήματος για επανάκτηση του δικαιώματος κυριαρχίας.
Θα μπορούσε να αντιμετωπίσει κανείς με κατανόηση και ίσως συμπάθεια τον αγώνα του κ. Σόιμπλε να διασφαλίσει τα συμφέροντα της Γερμανίας και την ενότητα του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών, αλλά επί της ουσίας δίδει μια μάχη οπισθοφυλακής.
Προσέβλεπε ο κ. Σόιμπλε στην καθαρότητα της Eυρωζώνης, με έξοδο της Ελλάδος, λόγω των εμμονών του ΣΥΡΙΖΑ, και δεν ανέμενε την άνευ προηγουμένου «ευελιξία» που επέδειξε ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Με συνδρομή αλλότριων παραγόντων, ο τοξικός ιός εισήλθε στην Eυρωζώνη, από διάφορες πλευρές.
Comments