Πολιτική

Ο εργασιακός νόμος διχάζει τη γαλλική κυβέρνηση

Έντονες ενδοκυβερνητικές διαφωνίες προκαλεί ο επίμαχος εργασιακός νόμος στη Γαλλία. Εν μέσω αντιδράσεων συνδικαλιστικών οργανισμών και εργαζομένων οι απόψεις μελών της κυβέρνησης φαίνεται να διίστανται.

Στη Γαλλία συνεχίζονται οι αντιδράσεις συνδικαλιστών και εργαζομένων κατά του νέου εργασιακού νόμου για τη μείωση της ανεργίας, με τον οποίο δίνεται στους εργοδότες μεγαλύτερη ευελιξία σε προσλήψεις και απολύσεις.

Ο νέος εργασιακός νόμος προκαλεί ωστόσο πλέον και ενδοκυβερνητικές διαφωνίες.

Το άρθρο 2 του εργασιακού νόμου είναι στο επίκεντρο της κοινωνικής αναστάτωσης, αλλά και αιτία μιας απίστευτης κυβερνητικής διαφωνίας.

Οι αδιάλλακτοι συνδικαλιστές του CGT ζητούν να καταργηθεί το εν λόγω άρθρο, τη στιγμή που ο πρωθυπουργός Βαλς αρνείται κάτι τέτοιο κατηγορηματικά. Από την άλλη πλευρά ο υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν φαίνεται πιο διαλλακτικός αφού δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «θα μπορούσε να επανεξετασθεί το άρθρο 2».

«Ποτέ», ήταν η απάντηση του κ. Βαλς, διότι το άρθρο «συνιστά τον πυρήνα της όλης φιλοσοφίας για εσωτερική διαπραγμάτευση στις επιχειρήσεις», εξασφαλίζοντας μια ευελιξία.

Στήριξη Ολάντ για τον Βαλς

Τη στήριξή του προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού Βαλς εξέφρασε ο γάλλος πρόεδρος από την Ιαπωνία

Την ίδια ώρα από την Ιαπωνία, όπου βρισκόταν για τις ανάγκες της Συνόδου Κορυφής των G7, ο πρόεδρος Ολάντ στήριξε τον πρωθυπουργό του.

Ποιά είναι όμως τελικά τα αγκάθια του άρθρου 2 για τους εργαζόμενους ;

Σήμερα, οι συλλογικές συμβάσεις ανά κλάδο υπερισχύουν της όποιας συμφωνίας μπορεί να πετύχει μια επιχείρηση με τους εργαζόμενους.

Έτσι στα θέματα των υπερωριών, των αδειών, των ωρών ανάπαυσης, οι εργαζόμενοι προστατεύονται από τις συλλογικές συμβάσεις. Ο νέος νόμος όμως ανατρέπει τον συσχετισμό δυνάμεων.

Οι διαπραγματεύσεις θα μπορούν να γίνονται στο εσωτερικό κάθε επιχείρησης μαζί με τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους. Και εάν για ένα θέμα συμφωνήσει τουλάχιστον το 50% των συμβαλλόμενων, τότε η απόφαση υπερισχύει των υπαρχόντων συμφωνιών του κλάδου. Το CGT που δεν έχει την κουλτούρα του συμβιβασμού αρνείται φοβούμενο να υπερκερασθεί από τα ρεφορμιστικά συνδικάτα.

Ολυμπία Τσίπηρα, Παρίσι