Ερντογάν μαινόμενος
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε. Εθν.Μακαρίου & Φαληρέως 2
ΑΠΟΨΕΙΣ
ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
- Δεν έχετε κανένα αποθηκευμένο άρθρο
ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣΕρντογάν μαινόμενος
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μιλάει στο Πανεπιστήμιο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε τελετή έναρξης του ακαδημαϊκού έτους. Η ομιλία του είναι μια μεγάλη αγκαλιά για όλους τους Τούρκους της υφηλίου. Ουσιαστικά, όμως, είναι μια ομιλία για τον ίδιο τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος συνοδεύεται από τη σύζυγό του Εμινέ, τον πρόεδρο της Μεγάλης Εθνικής Συνέλευσης Ισμαήλ Καχραμάν και πλήθος υπουργών. Η ομιλία στη Ριζούντα (Rize) μεταδίδεται σε όλο τον κόσμο από αγγλόφωνο δελτίο της τουρκικής προεδρίας το περασμένο Σάββατο. Ο Ερντογάν είναι στο κέντρο του σύμπαντός του – αλλά το σύμπαν διαστέλλεται διαρκώς.
Στα ανατολικά και νότια σύνορα της Τουρκίας μαίνεται πόλεμος. Η ενδεχόμενη συντριβή του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και στο Ιράκ θα αφήσει διάφορες εθνικές και θρησκευτικές ομάδες ελεύθερες να διεκδικήσουν εδάφη και επιρροή. Γύρω από τη Μοσούλη συναθροίζονται στρατιώτες του ιρακινού στρατού, σιίτες πολιτοφύλακες εκπαιδευμένοι στο Ιράν, Κούρδοι από το Ιράκ και τη Συρία, ίσως και από την Τουρκία. Τούρκοι στρατιώτες που εκπαίδευσαν σουνίτες μαχητές για τη μάχη της Μοσούλης βρίσκονται στο επίκεντρο μεγάλης έντασης μεταξύ Βαγδάτης και Αγκυρας, με τον Ιρακινό πρωθυπουργό να απαιτεί να φύγουν και ο Ερντογάν να του απαντάει «να γνωρίζει τη θέση του».
Ο Ερντογάν ξέρει καλά πως ενώ ό,τι συμβεί στη Συρία και στο Ιράκ θα επηρεάσει τη χώρα του, η Τουρκία κινδυνεύει να παραμείνει θεατής. Δεν τον ενδιαφέρει ότι η εσφαλμένη πολιτική του ίδιου κατέστησε τη χώρα του μέρος του προβλήματος στη Συρία. Τώρα που έγινε όψιμο μέλος της συμμαχίας εναντίον του Ισλαμικού Κράτους θέλει να προλάβει ό,τι κέρδος αυτό φέρει για τους Κούρδους, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή από την αρχή του πολέμου. Για να αποτρέψουν την εγκατάσταση Κούρδων σε στρατηγικό σημείο της Συρίας, τουρκικά αεροσκάφη χθες βομβάρδισαν Κούρδους μαχητές, που τυχαίνει να είναι σύμμαχοι και των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Ο Ερντογάν φοβάται, επίσης, την εγκατάσταση στα σύνορά του δυνάμεων σιιτών πολιτοφυλακών που πρόσκεινται στο Ιράν. Εντός Τουρκίας, το αντάρτικο Κούρδων συνεχίζεται.
Μέσα σε αυτή τη γενική αναταραχή, λοιπόν, ο Ερντογάν νιώθει το κάλεσμα της Ιστορίας. «Είμαστε παρόντες στη Μοσούλη», δηλώνει, παρουσιάζοντας εαυτόν ως προστάτη της περιοχής. «Αυτοί τι πάνε να κάνουν τώρα; Σχεδιάζουν να αρπάξουν τη Μοσούλη από τον λαό της Μοσούλης και να την προσφέρουν σε άλλους. Αλλά εμείς επιμένουμε ότι στη Μοσούλη πρέπει να ζουν οι άνθρωποι της Μοσούλης. Ποιοι ζουν στη Μοσούλη; Κυρίως οι Αραβες αδελφοί και αδελφές μας, καθώς και Τουρκμένοι και λιγοστοί Κούρδοι». Μετά, ο Τούρκος πρόεδρος ανοίγει τις φτερούγες του. «Η Τουρκία πάντα αγκάλιαζε όλους τους καταπιεσμένους, όλα τα θύματα. Ποτέ δεν άφησε τους ομοεθνείς μόνους», δήλωσε. «Σεβόμαστε τα φυσικά σύνορα, αλλά δεν μπορούμε να βάλουμε όρια στην καρδιά ούτε θα το επιτρέψουμε αυτό... Η Τουρκία δεν μπορεί να γυρίσει την πλάτη στο Χαλέπι. Η Τουρκία δεν μπορεί να αγνοήσει τους ομοεθνείς στη Δυτική Θράκη, στην Κύπρο, στην Κριμαία, οπουδήποτε».
Την ίδια ώρα, οι φυλακές της Τουρκίας γεμίζουν εχθρούς –πραγματικούς και μη–, η εξωτερική πολιτική βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό και ο Ερντογάν υπονομεύει τη Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία εξασφάλισε τα σύνορα της χώρας του για σχεδόν έναν αιώνα. Οσο οι απειλές μεγαλώνουν, όσο ο Τούρκος πρόεδρος ψηλώνει σε σχέση με αυτούς που επιτρέπει να σταθούν δίπλα του, τόσο η συμπεριφορά του θα είναι απρόβλεπτη αλλά και κοντόφθαλμη.
Στα ανατολικά και νότια σύνορα της Τουρκίας μαίνεται πόλεμος. Η ενδεχόμενη συντριβή του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και στο Ιράκ θα αφήσει διάφορες εθνικές και θρησκευτικές ομάδες ελεύθερες να διεκδικήσουν εδάφη και επιρροή. Γύρω από τη Μοσούλη συναθροίζονται στρατιώτες του ιρακινού στρατού, σιίτες πολιτοφύλακες εκπαιδευμένοι στο Ιράν, Κούρδοι από το Ιράκ και τη Συρία, ίσως και από την Τουρκία. Τούρκοι στρατιώτες που εκπαίδευσαν σουνίτες μαχητές για τη μάχη της Μοσούλης βρίσκονται στο επίκεντρο μεγάλης έντασης μεταξύ Βαγδάτης και Αγκυρας, με τον Ιρακινό πρωθυπουργό να απαιτεί να φύγουν και ο Ερντογάν να του απαντάει «να γνωρίζει τη θέση του».
Ο Ερντογάν ξέρει καλά πως ενώ ό,τι συμβεί στη Συρία και στο Ιράκ θα επηρεάσει τη χώρα του, η Τουρκία κινδυνεύει να παραμείνει θεατής. Δεν τον ενδιαφέρει ότι η εσφαλμένη πολιτική του ίδιου κατέστησε τη χώρα του μέρος του προβλήματος στη Συρία. Τώρα που έγινε όψιμο μέλος της συμμαχίας εναντίον του Ισλαμικού Κράτους θέλει να προλάβει ό,τι κέρδος αυτό φέρει για τους Κούρδους, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή από την αρχή του πολέμου. Για να αποτρέψουν την εγκατάσταση Κούρδων σε στρατηγικό σημείο της Συρίας, τουρκικά αεροσκάφη χθες βομβάρδισαν Κούρδους μαχητές, που τυχαίνει να είναι σύμμαχοι και των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Ο Ερντογάν φοβάται, επίσης, την εγκατάσταση στα σύνορά του δυνάμεων σιιτών πολιτοφυλακών που πρόσκεινται στο Ιράν. Εντός Τουρκίας, το αντάρτικο Κούρδων συνεχίζεται.
Μέσα σε αυτή τη γενική αναταραχή, λοιπόν, ο Ερντογάν νιώθει το κάλεσμα της Ιστορίας. «Είμαστε παρόντες στη Μοσούλη», δηλώνει, παρουσιάζοντας εαυτόν ως προστάτη της περιοχής. «Αυτοί τι πάνε να κάνουν τώρα; Σχεδιάζουν να αρπάξουν τη Μοσούλη από τον λαό της Μοσούλης και να την προσφέρουν σε άλλους. Αλλά εμείς επιμένουμε ότι στη Μοσούλη πρέπει να ζουν οι άνθρωποι της Μοσούλης. Ποιοι ζουν στη Μοσούλη; Κυρίως οι Αραβες αδελφοί και αδελφές μας, καθώς και Τουρκμένοι και λιγοστοί Κούρδοι». Μετά, ο Τούρκος πρόεδρος ανοίγει τις φτερούγες του. «Η Τουρκία πάντα αγκάλιαζε όλους τους καταπιεσμένους, όλα τα θύματα. Ποτέ δεν άφησε τους ομοεθνείς μόνους», δήλωσε. «Σεβόμαστε τα φυσικά σύνορα, αλλά δεν μπορούμε να βάλουμε όρια στην καρδιά ούτε θα το επιτρέψουμε αυτό... Η Τουρκία δεν μπορεί να γυρίσει την πλάτη στο Χαλέπι. Η Τουρκία δεν μπορεί να αγνοήσει τους ομοεθνείς στη Δυτική Θράκη, στην Κύπρο, στην Κριμαία, οπουδήποτε».
Την ίδια ώρα, οι φυλακές της Τουρκίας γεμίζουν εχθρούς –πραγματικούς και μη–, η εξωτερική πολιτική βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό και ο Ερντογάν υπονομεύει τη Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία εξασφάλισε τα σύνορα της χώρας του για σχεδόν έναν αιώνα. Οσο οι απειλές μεγαλώνουν, όσο ο Τούρκος πρόεδρος ψηλώνει σε σχέση με αυτούς που επιτρέπει να σταθούν δίπλα του, τόσο η συμπεριφορά του θα είναι απρόβλεπτη αλλά και κοντόφθαλμη.
Comments