Να μην «καπελώσει» την κίνηση το ΠΑΣΟΚ

Να μην «καπελώσει» την κίνηση το ΠΑΣΟΚ
Του Αθανασιου Έλλις
Ο χώρος είναι ζωτικής σημασίας για την πολιτική και, γιατί όχι, τη δημοκρατία. Εχει σφραγίσει τη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Εχει αναδείξει σημαντικές, αν και ενίοτε αμφιλεγόμενες, προσωπικότητες. Η προσπάθεια ανασύνθεσής του είναι όχι μόνον ευπρόσδεκτη, αλλά αναγκαία. Η επιτυχία της θα κριθεί από το ιδεολογικό στίγμα που θα αναδείξει και τα πρόσωπα που θα το εκφράσουν.
Σε ό,τι αφορά την ιδεολογία, είναι σαφές ότι οι διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος δεν ισχύουν. Το τι εστί «προοδευτικό» και τι όχι είναι πολύ σχετικό, αν δεν έχει ανατραπεί. Δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζει κάποιος σήμερα ότι ο γιγαντισμός του δημόσιου τομέα αποτελεί προοδευτική επιλογή. Ακόμη και αν αυτό είχε βάση πριν από την πικρή εμπειρία της μεταπολίτευσης, η πραγματικότητα έδειξε πως δεν ισχύει.
Είναι πολύ διαφορετικό να υπεραμύνεται κανείς του ρόλου του κράτους σε ευαίσθητους τομείς όπως είναι η υγεία και η παιδεία, και άλλο να θεωρεί ότι το Δημόσιο μπορεί να αποτελέσει νευραλγικό πυλώνα της δομής της χώρας και της λειτουργίας της οικονομίας. Το πρώτο είναι προοδευτικό, το δεύτερο είναι σίγουρα συντηρητικό και οπισθοδρομικό.
Επίσης, με ποια λογική κάποια παράταξη διαθέτει το μονοπώλιο της οικολογικής ευαισθησίας; Δεν μπορεί κάποιος να είναι υποστηρικτής της ελεύθερης οικονομίας, της χαμηλής φορολόγησης, του μικρού και ευέλικτου κράτους, και, ταυτόχρονα, να επιδεικνύει ειλικρινές ενδιαφέρον για το περιβάλλον;
Η δεύτερη εξίσου σημαντική πτυχή είναι τα πρόσωπα. Η ένσταση του γράφοντος έναντι των ζυμώσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη στο πλαίσιο της λεγόμενης «κίνησης των 58», είναι η συμμετοχή πολλών γνωστών πολιτικών, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται ότι αποτελούν -σε μερικές περιπτώσεις δικαίως, σε άλλες αδίκως- μέρος του προβλήματος.
Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει ανάγκη για ένα κόμμα που θα καλύψει τον κεντρώο χώρο, με την ευρεία έννοια του όρου. Το οποίο, όμως, δεν θα λειτουργήσει ως άθροισμα των υπαρχουσών πολιτικών δυνάμεων, αλλά ως μια πραγματικά νέα προσπάθεια όπου η συμπόρευση πιθανώς άγνωστων μεταξύ τους προσώπων, με φρέσκες ιδέες, θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά.
Το ΠΑΣΟΚ έχει φθαρεί. Γι’ αυτό, άλλωστε, ό,τι έχει απομείνει από αυτό, τείνει να εξαφανιστεί. Φυσικά, τα κορυφαία στελέχη του θέλουν να επιβιώσουν. Σε ανθρώπινο επίπεδο αυτό είναι κατανοητό. Ομως, οι περισσότεροι -όχι όλοι, όπως αποδεικνύει, για παράδειγμα, η περίπτωση του ευπρεπούς Τάσου Γιαννίτση που επιχείρησε έγκαιρα να μεταρρυθμίσει το ασφαλιστικό σύστημα και καρατομήθηκε- έχουν καταδικασθεί στη συνείδηση του λαού που τους θεωρεί υπεύθυνους για την κατάρρευση της χώρας. Υπό αυτό το πρίσμα, εάν θέλουν να πετύχει το νέο εγχείρημα, πρέπει να αντισταθούν στην τάση να το «καπελώσουν». Εάν πραγματικά επιθυμούν να εξελιχθεί αυτή η νέα, πολλά υποσχόμενη κίνηση, οφείλουν να τηρήσουν αποστάσεις, έστω και αν, όπως έχουν φυσικά δικαίωμα, την υποστηρίζουν. Να της επιτρέψουν να αποτελέσει αφετηρία του καινούργιου, όχι μετεξέλιξη του παλαιού. Το ζητούμενο είναι η υπέρβαση του φθαρμένου παρελθόντος, όχι η μεταμφίεσή του, όπως εν πολλοίς συμβαίνει στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ που έχει προσφέρει στέγη σε πολλά στελέχη του βαθέος ΠΑΣΟΚ.
Η κοινωνία που ασφυκτιά έχει ανάγκη από νέους ανθρώπους, όχι μόνο σε ηλικία, αλλά και, κυρίως, σε ιδέες. Αφθαρτους και ει δυνατόν αυτοδημιούργητους, που θέλουν τις μεταρρυθμίσεις, δεν πιέζονται να τις αποδεχθούν. Προοδευτικούς με την ουσιαστική έννοια του όρου. Που πιστεύουν στην καινοτομία, κάνουν πράξη την αξιοκρατία, απορρίπτουν τις πελατειακές σχέσεις. Πολιτικούς που πορεύονται με ρεαλισμό, παρουσιάζουν με ειλικρίνεια την πραγματικότητα, και καταθέτουν εφικτές προτάσεις.
Η συγκυρία επιβάλλει την ταχεία ανάδειξη ενός κόμματος που θα είναι πυλώνας ανανέωσης, αλλά ταυτόχρονα και παράγοντας σταθερότητας. Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο, αλλά δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου. Οι αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές του επόμενου Μαΐου προσφέρουν την ευκαιρία για μια επίσημη καταγραφή δυνάμεων και την εξαγωγή συμπερασμάτων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πυξίδα για το μέλλον της χώρας.   kathimerini

Comments

Popular posts from this blog

επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Macmillan and Eisenhower in 1959 tv debate-bbc