Μια αξιακή ραχοκοκαλιά

Μια αξιακή ραχοκοκαλιά

Του Αλέξη Παπαχελά

Θεέ μου τι έκρυβαν μέσα τους τα δύο μεγάλα κόμματα πριν από την κρίση. Τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ ήταν τεράστια χωνευτήρια στα οποία χωρούσε κάθε καρυδιάς καρύδι. Δεν υπήρχε ποτέ κάποιο ιδεολογικό στίγμα ή κάποιος κοινός αξιακός ιστός. Από την ώρα που το κόμμα υποσχόταν τακτοποιήσεις ρουσφετιών, διορισμούς παιδιών και ανιψιών, κανείς δεν ενδιαφερόταν για ιδεολογίες και σαχλαμάρες. Τα κόμματα είχαν γίνει γιγαντιαία ΚΕΠ που εξυπηρετούσαν μέλη, συνδικαλιστές, πολιτευτές και παρατρεχάμενους. Εκρυβαν όμως μέσα τους και βαθιά καθυστέρηση, από ομάδες με σκοταδιστικές, οπισθοδρομικές απόψεις έως ομάδες με αμιγώς αριστερίστικες αντιλήψεις. Ολα αυτά, όμως, τα κάλυπτε η ομπρέλα των μεγάλων κομμάτων εξουσίας και δεν τα ήξεραν παρά μόνο αυτοί που τριγύριζαν στα κομματικά καφενεία. Ηλθε η κρίση και το delivery σταμάτησε. Ούτε ρουσφέτια, ούτε θέσεις, τίποτα. Ο θυμός με τους πάτρωνες ήταν ανεξέλεγκτος, ειδικά από την ώρα που έγινε σαφές ότι οι παλιές καλές εποχές πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τότε, λοιπόν, φάνηκε και η γύμνια των κομμάτων, ενώ απελευθερώθηκαν οι ταλιμπάν του λαϊκισμού που κρύβονταν στις μεγάλες τέντες των κυρίαρχων κομμάτων. Αλλοι τράβηξαν δεξιά, ή και πολύ δεξιά, ακολουθώντας τον δρόμο των θεωριών συνωμοσίας και του μίσους. Αλλοι πάλι τράβηξαν αριστερά και ταυτίστηκαν με τον άκρατο λαϊκισμό. Δεν νιώθουν ότι άλλαξαν οι ίδιοι. Το κόμμα τους πιστεύουν ότι άλλαξε και, το κυριότερο, πως δεν τους εξασφαλίζει όσα είχε δεσμευθεί να παρέχει εσαεί. Το ενδιαφέρον είναι ότι τα σημάδια ήταν πάντοτε εκεί. Αν διάβαζες μία ανακοίνωση συγκεκριμένων συνδικαλιστών της Νέας Δημοκρατίας θα μπορούσες εύκολα να πιστέψεις ότι επρόκειτο για ανακοίνωση του ΚΚΕ ή κάποιου άλλου ακραίου κόμματος. Το ίδιο λεξιλόγιο, ο ίδιος λαϊκισμός με πινελιές καταγγελτικού και συνωμοσιολογικού λόγου. Τα κόμματα που θέλουν να διαδραματίσουν ρόλο στο μέλλον θα χρειασθεί να αποκτήσουν σαφές στίγμα και να εκπαιδεύσουν τον κόσμο τους. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ ξέχασαν πως καλή η πολυσυλλεκτικότητα, αλλά χρειάζεται και μια ιδεολογική και αξιακή ραχοκοκαλιά. Αλλιώς θα ξανασυμβεί το ίδιο: με την πρώτη κρίση, οι σειρήνες του εξτρεμισμού ή του λαϊκισμού θα σαγηνεύσουν τους ευκαιριακούς, δυσαρεστημένους πελάτες...kathimerini