γιατί δεν ενδιαφέρουν οι ομαδικές απολύσεις
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε. Εθν.Μακαρίου & Φαληρέως 2
ΑΠΟΨΕΙΣ
ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
- Δεν έχετε κανένα αποθηκευμένο άρθρο
ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥΓιατί δεν ενδιαφέρουν οι ομαδικές απολύσεις
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Εκπλήσσομαι πάντοτε -κακώς, λένε οι φίλοι μου- από το γεγονός ότι οι σημερινοί της κυβέρνησης, ενώ αντιμετωπίζουν παλαιότατα ζητήματα, αρνούνται να ρωτήσουν τους προηγούμενους. Δεν αναρωτιέμαι γιατί δεν καλούν τον αρμόδιο δημόσιο υπάλληλο. Ούτε γιατί δεν αναζητούν στον κρατικό μηχανισμό, όσα θυμούνται από τις ατελείωτες συζητήσεις που έχουν γίνει με τροϊκανούς, επιτροπές διεθνών οργανισμών, ειδικούς της Κοινότητας, εμπειρογνώμονες του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (επί πληρωμή κατά κανόνα...), συντάκτες εκθέσεων εταιρειών και άλλων ενδιαφερομένων ή, έστω, πρακτικά συσκέψεων με φορείς των επαγγελμάτων ή όποιων άλλων ενδιαφερομένων· ίσως μάλιστα και συζητήσεων στη Βουλή αλλά και -γιατί όχι;- όσων έχουν γράψει γηγενείς επιστήμονες και τελικώς της σχετικής δημοσιογραφικής φιλολογίας.
Αντί οι πολιτικοί προϊστάμενοι και τα καλά πληρωμένα όσο και πολυπληθή «επιτελεία» των κάθε φορά αρμόδιων υπουργείων να κάνουν όλα αυτά τα περίπλοκα, κάθονται χαλαρά, με το καφεδάκι ή το ποτάκι και τα συζητούν όπως, περίπου, θα έκαναν στην κομματική τους οργάνωση, στην Κουμουνδούρου ή στην Πειραιώς, παρομοίως, φοβούμαι.
Μου ήρθαν όλα αυτά συγκρίνοντας τις σημειώσεις μου για όσα είχαν βάλει στο τραπέζι οι επίμονοι τεχνοκράτες του Νομισματικού Ταμείου το 2014 με αυτά που έδειξαν τις προηγούμενες μέρες στην υπουργό Εργασίας. Μα την αλήθεια, δεν διαφέρουν καθόλου. Η δρ Αχτσιόγλου το γνωρίζει, είμαι βέβαιος, αφού δεν δηλώνει «κομμουνίστρια» όπως ο προκάτοχός της.
Ακόμη και η τόσο «βολική» έκθεση της Επιτροπής Ειδικών για τα εργασιακά, σημειώνει τα αυτονόητα. Η ομαδική απόλυση γράφουν, «αποτελεί εργαλείο της ελευθερίας του επιχειρείν, χρήσιμο στην αντιμετώπιση ολοσχερούς ή μερικής λήξης των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων ή σε καταστάσεις οικονομικών δυσκολιών, η αντιμετώπιση των οποίων απαιτεί την αναδιοργάνωση της παραγωγής και επείγουσες δράσεις περικοπής του κόστους». Αν βρείτε πια σχέση μπορεί να έχουν τα σημερινά στελέχη του υπουργείου Εργασίας ή και του Μαξίμου με τα λόγια της Επιτροπής, να μου το πείτε κι εμένα. Εγώ πάντως νομίζω ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση. Το ίδιο νομίζουν και οι Ελληνες επιχειρηματίες που έχουν, σε όλους τους τόνους, ενημερώσει ότι το θέμα δεν τους απασχολεί.
Πλην όμως, οι «κακοί ξένοι», που θυμούνται ότι και ο «σκιώδης» Βρούτσης, ως υπουργός Εργασίας του Σαμαρά είχε παραπέμψει το θέμα στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, είναι αποφασισμένοι να πάνε ένα βήμα παρακάτω. Θα ρίξει έξω τη δεύτερη διαπραγμάτευση η κυβέρνηση γι’ αυτό τον λόγο; Προφανώς όχι. Ενα απαραίτητο κοινωνικό σχέδιο για τις πολυπληθείς απολύσεις, όπως έχω σημειώσει εδώ και αρκετό καιρό, θα «κλωτσήσει το τενεκεδάκι πιο κάτω» όπως θα έλεγε κι ο Τσακαλώτος που κάνει πως δεν θυμάται πόσο σημαντική εορτή είναι η φιλική ανταλλαγή δώρων μεταξύ εποίκων και αυτόχθονων Ινδιάνων!
Αντί οι πολιτικοί προϊστάμενοι και τα καλά πληρωμένα όσο και πολυπληθή «επιτελεία» των κάθε φορά αρμόδιων υπουργείων να κάνουν όλα αυτά τα περίπλοκα, κάθονται χαλαρά, με το καφεδάκι ή το ποτάκι και τα συζητούν όπως, περίπου, θα έκαναν στην κομματική τους οργάνωση, στην Κουμουνδούρου ή στην Πειραιώς, παρομοίως, φοβούμαι.
Μου ήρθαν όλα αυτά συγκρίνοντας τις σημειώσεις μου για όσα είχαν βάλει στο τραπέζι οι επίμονοι τεχνοκράτες του Νομισματικού Ταμείου το 2014 με αυτά που έδειξαν τις προηγούμενες μέρες στην υπουργό Εργασίας. Μα την αλήθεια, δεν διαφέρουν καθόλου. Η δρ Αχτσιόγλου το γνωρίζει, είμαι βέβαιος, αφού δεν δηλώνει «κομμουνίστρια» όπως ο προκάτοχός της.
Ακόμη και η τόσο «βολική» έκθεση της Επιτροπής Ειδικών για τα εργασιακά, σημειώνει τα αυτονόητα. Η ομαδική απόλυση γράφουν, «αποτελεί εργαλείο της ελευθερίας του επιχειρείν, χρήσιμο στην αντιμετώπιση ολοσχερούς ή μερικής λήξης των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων ή σε καταστάσεις οικονομικών δυσκολιών, η αντιμετώπιση των οποίων απαιτεί την αναδιοργάνωση της παραγωγής και επείγουσες δράσεις περικοπής του κόστους». Αν βρείτε πια σχέση μπορεί να έχουν τα σημερινά στελέχη του υπουργείου Εργασίας ή και του Μαξίμου με τα λόγια της Επιτροπής, να μου το πείτε κι εμένα. Εγώ πάντως νομίζω ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση. Το ίδιο νομίζουν και οι Ελληνες επιχειρηματίες που έχουν, σε όλους τους τόνους, ενημερώσει ότι το θέμα δεν τους απασχολεί.
Πλην όμως, οι «κακοί ξένοι», που θυμούνται ότι και ο «σκιώδης» Βρούτσης, ως υπουργός Εργασίας του Σαμαρά είχε παραπέμψει το θέμα στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, είναι αποφασισμένοι να πάνε ένα βήμα παρακάτω. Θα ρίξει έξω τη δεύτερη διαπραγμάτευση η κυβέρνηση γι’ αυτό τον λόγο; Προφανώς όχι. Ενα απαραίτητο κοινωνικό σχέδιο για τις πολυπληθείς απολύσεις, όπως έχω σημειώσει εδώ και αρκετό καιρό, θα «κλωτσήσει το τενεκεδάκι πιο κάτω» όπως θα έλεγε κι ο Τσακαλώτος που κάνει πως δεν θυμάται πόσο σημαντική εορτή είναι η φιλική ανταλλαγή δώρων μεταξύ εποίκων και αυτόχθονων Ινδιάνων!
Comments