Απαντήσεις από το Αστέρι της Βηθλεέμ /kathimerini

Υπολογισμοί με βάση τη θέση του πιθανολογούν ότι ο Χριστός γεννήθηκε μεταξύ Μαΐου του 7 π.Χ. και Απριλίου του 5 π.Χ.

Graphic News

ΛΟΝΔΙΝΟ. Αυτή την εποχή του χρόνου, ένα άστρο που δείχνει ιδιαίτερα λαμπρό, είναι συχνά ορατό στον νυχτερινό ουρανό, θυμίζοντας σε πολλούς, χωρίς αμφιβολία, το Αστέρι της Βηθλεέμ.

Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για τον πλανήτη Αφροδίτη, ένα από τα πολλά ουράνια σώματα, που οι αστρονόμοι επικαλούνται στην προσπάθειά τους να λύσουν ένα από τα πιο δύσκολα αινίγματα.

Γιορτή των Ρωμαίων

Το μόνο πράγμα που μπορεί να δηλωθεί με κάποιο βαθμό βεβαιότητας είναι ότι ο Χριστός δεν γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου του πρώτου έτους προ Χριστού. Οι Χριστιανοί δεν γιόρτασαν τη γέννησή του έως το 350 π.Χ. τουλάχιστον και ύστερα επέλεξαν αυθαίρετα μια γιορτή των Ρωμαίων στα μέσα του χειμώνα, που ονομάζεται Σατουρνάλια.

Τον 6ο αιώνα, ο Σκύθης μοναχός Διονύσιος ο Μικρός, αποφάσισε να δώσει σαφή μορφή στο ημερολόγιο, μετρώντας πίσω προς τη γέννηση του Χριστού. Παρέλειψε τα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησης του Οκτάβιου και έτσι είναι πολύ πιθανόν ο Χριστός να γεννήθηκε κάπου γύρω στο 4 π.Χ.

Βαβυλώνιοι ιερείς

Οι Τρεις Μάγοι ήταν πιθανότατα Βαβυλώνιοι ιερείς, οι οποίοι είχαν αντλήσει μεγάλο μέρος της σοφίας τους από την αστρολογία. Ηταν ιδιαίτερα ευαίσθητοι στους ουράνιους οιωνούς, ειδικά σε αυτούς που αποκαλούσαν «περιπλανώμενα αστέρια» και σήμερα ονομάζουμε πλανήτες.

Το 7 π.Χ., ο Δίας και ο Κρόνος πλησίασαν τρεις φορές ο ένας τον άλλον -κάνοντας μια τριπλή σύνοδο, σύμφωνα με τον αστρονομικό όρο- στον αστερισμό των Ιχθύων. Οι Ιχθύες ήταν συνδεδεμένοι με τους Ιουδαίους, ο Κρόνος αντιπροσώπευε τόσο τη δικαιοσύνη όσο και την Παλαιστίνη, ενώ ο Δίας ήταν ο βασιλιάς των θεών -συνεπώς η σύνοδος ερμηνεύτηκε ως ο ερχομός ενός Μεσσία. Το πρόβλημα με αυτή τη θεωρία είναι ότι το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο αναφέρεται ειδικά σ' ένα μόνο άστρο, και ο Δίας με τον Κρόνο δεν βρίσκονταν τόσο κοντά.

Οπως παρατήρησαν άλλοι, μια πιο ακριβής σύνοδος θα είχε θορυβήσει τους Βαβυλώνιους.

Εχοντας αυτό στο μυαλό του, ο Αμερικανός αστρονόμος, Ρότζερ Σίνοτ, έλεγξε τις θέσεις των άλλων πλανητών και βρήκε ότι οι δύο πιο φωτεινοί πλανήτες, ο Δίας και η Αφροδίτη, πλησίασαν πολύ κοντά στις 17 Ιουνίου του 2 π.Χ., τόσο που φαινόταν σαν να είναι ενωμένοι.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ο Χριστός γεννήθηκε στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Ηρώδη, ο οποίος μέχρι εκείνη την εποχή θα είχε σίγουρα πεθάνει. Αλλοι θεώρησαν πιθανό να επρόκειτο για κομήτες, καθώς είναι πολύ φωτεινοί με ουρά και δίνουν την αίσθηση ότι «δείχνουν» προς τον ορίζοντα.

Ο μεσαιωνικός ζωγράφος, Τζότο ντι Μποντόν, εμφανίζει στο έργο του «η Λατρεία των Μάγων» έναν κομήτη πάνω από τους Τρεις Μάγους, αλλά προφανώς η καλλιτεχνική του ελευθερία του επέτρεψε να δανειστεί τον κομήτη του Χάλεϊ, ο οποίος ήταν ορατός τη χρονιά που ζωγράφισε τον πίνακα. Στην πραγματικότητα, ο κομήτης του Χάλεϊ εμφανίστηκε το 12 π.Χ., πολύ νωρίτερα από τη γέννηση του Χριστού.

Οι αρχαίοι Κινέζοι, οι οποίοι υπήρξαν επίμονοι παρατηρητές του ουρανού, κατέγραψαν έναν φωτεινό κομήτη την άνοιξη του 5 π.Χ. Σύμφωνα με τον καθηγητή, Κόλιν Χάμφρεϊς του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, αυτό θα μπορούσε να είναι η λύση του μυστηρίου και η τριπλή σύνοδος δύο χρόνια νωρίτερα μπορεί να έθεσε τους μάγους σε επιφυλακή για ουράνιους οιωνούς. Αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία γι' αυτόν τον κομήτη από τη Μέση Ανατολή.

Το 1992, ο Αϊβορ Μπάλμερ Τόμας θεώρησε πιθανό το αστέρι να ήταν ο Δίας μόνος του, ο οποίος φαινόταν να στέκει ακίνητος στον ουρανό στις 23 Σεπτεμβρίου του 5 π.Χ. Τα στοιχεία του προήλθαν από προσφάτως αποκρυπτογραφημένα κείμενα από τη Βαβυλώνα, που αποδεικνύουν ότι οι αστρολόγοι μπορούσαν να προβλέψουν αυτά τα γεγονότα με ακρίβεια.

Μια επίσης ενδιαφέρουσα πιθανότητα προκύπτει μέσω της ανάλυσης νομισμάτων από την Αντιόχεια, εκείνης της περιόδου.

Η εμφάνιση του Δία

Ο Μάικλ Μόλναρ του Πανεπιστημίου Ράτγκερς ανακάλυψε ότι απεικονίζουν αστρονομικά γεγονότα, που δεν θα μπορούσαν να γίνουν ορατά, αλλά θα μπορούσαν να υπολογιστούν.

Ο ίδιος πιστεύει ότι όταν ο Δίας εμφανίστηκε πίσω από την ημισέληνο ακριβώς μετά το ηλιοβασίλεμα το βράδυ της 17ης Απριλίου του 6 π.Χ., δεν πρέπει να έγινε ορατός επειδή καλύφθηκε από το φως. Αλλά οι Βαβυλώνιοι μπορεί να γνώριζαν την παρουσία του και μπορεί αυτό να τους ώθησε να ταξιδέψουν.