τα γεννησαρούδια του Περίανδρου. -πηγή Λορνιόν

Ητανε η 18 Δ/βρίου του 1925,που στα Χαυδάτα της Κεφαλονιάς η μάννα του αποφάσισε να τον φέρει στην ζωή..Δεν μπορούσε να κρατήσει το βάρος του άλλο. Ετσι γεννήθηκε μέσα στο κρύο. Η μαμμή η Τσάγγαινα ,θυμάται τη μορφή της γριούλας ,ητανε πολύτιμος συμπαραστάτης στην περιποίησή του.Δύσκολη η εποχή τότες.Εκείνο που δεν άντεχε και το θυμάται ακόμα ήταν οι φασκιές και το περιτύλιγμα του μικρού του κορμιού μέσα σε δ’αυτες.Διαμαρτυρότανε ,έκλαιγε, δεν τις άντεχε μα είχανε την ιδέα πως ήτανε απαραίτητο για να δέσουν του παιδιού τα κόκκαλα και να γίνει ίσιο το κορμί του . Επιστημονικά σήμερα λένε πως ήταν λάθος των καιρών. Δεν ξέρει πόσους μήνες κράτησε το φάσκιωμα ,μα σαν αποφάσισαν να του φορέσουν ρουχαλάκια είδε που λένε Θεού πρόσωπο .Ξεντωνότουνα ,κουνιόνταν χεράκια,ποδαράκια ,ξεφώνιζε χαρούμενος,άρχισε να γνωρίζει και να πιάνει τα δαχτυλάκια του ,άγγιζε το πρόσωπό του και ώρες-ώρες τραβούσε τα γένια του πατέρα του. Τον αγγυλώνανε μα εύρισκε διασκέδαση σε δ’αυτα. Ξέρεις το μικρό παιδί έχει δύναμη που δεν την ξέρει και δεν την νοιώθει. ,για τούτο κι’ ο πατέρας έλυνε το χέρι του.από τα γένια του. Μια παρένθεση άξια λόγου .Ο πατέρας άφισε να περάσουν οι μέρες τού χρόνου για να κατεβεί στο Ληξούρι να τον δηλώσει στο Ληξιαρχείο.Τούτη η ενέργειά είχε συνέπεια να περάσει στα μητρώα σαν γεννηθείς το 1926 . Μεταγενέστερα ερμηνεύτηκε από μέρους του σωτήρια για την ζωή του , γιατί η κλάση του 1946 και ειδικά οι έφεδροι αξ/κοί της αποδεκατίστηκε κατά τον ανταρτοπόλεμο στα βουνα της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδος. .Ετσι σήμερα που η πρόοδος το επιτρέπει ικανοποιει το χόμπυ του να γράφει αναμνήσεις που αλλοιώτικα δεν θα τις έγραφε.. 2 Περιορισμένος του χωριού ο ορίζοντας , πλην τούδινε την δυνατότητα να εκτίνει την ματιά σου μέχρι την θάλασσα ,οπου αντίκρυζε τους Βαρδιάνους να πλένε στο νερό ,το δασωμένο βουνό ,απ’όπου πάντα έβγαινε ο ήλιος. Αυτός ο Βασιληάς που σε ζέσταινε τους χειμώνες και σε κατάκαιγε τα καλοκαίρια. ,ήτανε τόσο ευεργετικός, που χωρίς εδαύτονε δεν ζούσες .Ηζωή με την ανατολή του ξεκίναγε και με το βούτηγμά του στην θάλασσα ησύχαζε. ,γιατί πια το σκοτάδι είχε την σειρά. του. Μέρα -νύχτα δυό φυσικές καταστάσεις σε παντοτινή διαδοχή. Νότια στο βάθος αντίκρυζε τα βουνά τση Ζάκυνθος με το Σχινάρι νάναι ,σχεδόν πάντα αφρισμένο. .Που και που κάποιο παπόρο πέρναε βαθειά στον ορίζοντα , τραμπάκουλο σωστό, μεγάλο ,κει που ουρανός και θάλασσα έσμιγαν ,σταφιδιάρικο το λέγαν οι ντόπιοι εμπορικό κατ’άλλους..Ειχε και μικρά πλεούμενα η θάλασσα που το σκάφος τους δεν φαινότανε ,μα που τ’αντίκρυζε από το δεμένο στο κατάρτι κατασπρο πανί, ψαροκάικα απλά της μέρας ,η όπως τα ονομάτιζαν γρι-γρι της νύχτας ,σαν το φως τους. άναβε πέφτοντας το σούρουπο. Σκεφτότουνα τότες πως όλος ο κόσμος ήτανε ο.τι έβλεπε, ο ορίζοντάς του δηλαδή, γιατί από κει και πέρα ο νους δεν έκοβε να φανταστεί το άπλωμα της γης..Ετσι σαν και τον βάζανε πάνω σε καρέκλα στο παρεθύρι του σπιτιού που στην ανατολή είχε φάτσα ,ατένιζε κάμπο ,τρείς ανεμόμυλους π’αλέθανε τα στάρια, και κοντά δυό χωριουδάκια μικρά σαν ζωγραφιά πούταν του χωριού η συντροφιά..Μιά προς τα βορεινά ματιά του συναντούσε πέτρα και βουνο κατακαμμένα από του ηλιου την πυράδα Απάνουθέ του σπιτιού στα δυτικά εκτεινότανε του ομηρικού Νήιου η ράχη, γυμνή και άδεντρη πούφτανε στο γέρο-γόμπο,στα απόκρυφα Κηπούρια.και στον Ταφιό, ιστορική καταφυγή των αρχαίων κατοίκων-πειρατών του νησιού. 3. Στα 1927 συμπληρώθηκε η μοναδικότητα του με μια νέα συντροφιά .Ε νός και μισού χρονού πια ο Περίανδρος , ατένιζε μέσα στην κούνια , την φατσούλα τσ’αδελφής του .Περίεργο μουτράκι που κλαψούριζε λες και κρύωνε ,ίσως νάχε κι’άλλες αιτίες.,μπορεί και νάθελε το γάλα της.,ποιός ναξερε. Η παρουσία της, να μη κρυβόμαστε, τούφερε χαρά . Την είδε με καλό μάτι.. Γάλα φρέσκο με κακάο τα πρωινά,φαί στα μεσημέρια, σούπες στα βράδυα και με παιχνίδι στην εμπασιά μεγαλώνε ,μέχρι που το νιονιό άρχισε να κόβει τα στοιχειώδη ,ακουγότανε και η διδαχή από γονείς και συγγενείς ,κάνε τούτο ,μη το άλλο , κι έτσι ανανογιότανε στης ζωής., τα καλά και τα κακά.μυστήρια. Μα έλα ήμασταν λέει όλοι μικρά παιδιά , που η αταξία έμφυτη στο καθένα νομίζω νάναι,μια παρακοή μπορεί να σου συμβεί και τότες η τιμωρία με την βέργα της εληάς ,η του πατέρα το λουρί διόρθωνε το λάθος ,και σούλεγαν πια αυστηρά ,μη το ξανακάνεις. Τα παραμύθια του γονιού βγαλμένα από του μυαλού του τις κυψέλες για τον Περίανδρο ητανε ενδιαφέροντα , τραβούσανε την προσοχή του ώσπου ν’αποκοιμηθεί ,μα πάντα στης παιδικής ψυχής το βάθος , έμενε της ιστοριούλας η επίδραση .Τα μεσημέρια ,οταν δεν κοιμότανε περνούσε την ώρα στο φως της χαραμάδας, π’άφινε η πόρτα της εισόδου στην κάτου της μεριά , και τούτο σαν κι’ έπεφτε ο μεσημεριάτικος ήλιος πάνω της , με τις σκιές των μηρμυγκιών μεγενθυμένες του τζίτζικα κιάλλων κινουμένων ζωυφίων που ταξείδευαν κατά μήκος , σπουδάζοντας έτσι τα παράξενα που ατένιζε .Βλέπεις ήμασταν μέσα κλειδωμένοι μέχρι που οι γονείς ξυπνήσουνε. Εκείνες τις εποχές και μάλιστα τα μεσημέρια του καλοκαιριού, ο κόσμος έπαιρνε τον υπνάκο του. Σιγά σιγά στην εμπασιά οι συνομήλικοι της γειτονιάς μας κάνανε παρέα ,και δεν ήτανε λίγοι . Αν πώ να τους μετρήσω ξεπερνάγανε τους δέκα κορίστια –αγόρια ανάκατα. Του Κανανέλη η Ελένη και ο Σπύρος τση Σωτηρίας ο Αντρίκος με τον Μεμά η Βαρβάρα κι ό Νίκος του Τσιγαρίδη,κι’άλλα , α ναί ερχόντουσαν και τα Δεστουνόπουλα . Δίπλα μας έμενε ο Γιάννης ο Τσάγκαρος με τον γυιό του τον Γεράσιμο ο Μαρής με τηνΑξιόπη και την Αλεξάνδρα ,η Χαριτίνη με τον Ηρακλή πούτανε στον νοτιά μας ,και που σαν πέθανε άφικε περιουσία σε χρήμμα που ξεπερνούσε τις 400.000.δολλάρια αμερικάνικα , πολλά λεφτά για την εποχή ,κι’απάνουθε το δημοτικό σχολείο του χωριού ,γιατί απουκάτουθε βρισκόταν το κελλί με τα κρασιά της εκκλησιάς.Θυμάται σαν σε φωτογραφία τα παιδιά πούκαναν διάλειμμα στο προαύλιο της εκκλησιάς και ΄δεν ήτανε λίγα, καμμιά εκατοστή ,μπορεί και παραπάνου. - 4.Μέσα στις πέτρες και του δρόμου το χώμα αναστήθηκε Τραβούσανε με την παρέα του ξυλαράκια γραμμές- γραμμές πάνω στη γή ,φτιάχνανε διάφορα σχήματα ,λερωνότανε τόσο που η μάννα φώναζε. Αφισε που τράβαγε το διάολό της για να τους πλύνει χέρια- πόδια και να τους αλλάξει ρούχα..Πετούσανε πέτρες για να πετύχουνε πιο μακρυνό στόχο ,η παίζανε κρυφτούλι .όπου ανακαλύπτανε νέες γωνιες της γειτονιάς .Φοβόντουσαν στρώξιμο της σφήκας και της μέλισσας και αγαπούσανε τον τζίτζικα που τραγουδούσε πιο πολύ τα μεσημέρια.. Φαίνεται τον πείραζε η κάψα .Το γαιδουράκι εντυπωσίαζε για την υπομονή του ,σαν το φορτώνανε τσουβάλια ,μα φοβόντουσαν τ’άλογο πούτανε πιο μεγάλο.Τα αρνάκια τα χαιρόντουσαν για την αθωότητά τους μα τα κατσίκια όχι , γιατί είχαν κέρατα ,κι’ητανε ατίθασα και πονηρά. .Παιδικές προσχολικές προτιμήσεις ήταν όλα τούτα δω που μέσα σε δαύτα αναστήθηκαν. Μάθανε σιγά-σιγά να παίζουνε την καραμπάνα ,να μετράνε μέχρι το είκοσι ,να κάνουνε τετράγωνα στο χώμα Λίγα από του αλφάβητου τα γράμματα αποτυπώνανε με κιμωλία στου προαυλίου το τσιμέντο,ακόμη βγαίνανε λίγο έξω από το σύνορο τους ,παίζοντας τους κλέφτες και τους αστυνόμους. .Ίσως να διερωτηθείς αναγνώστη γιατί γράφονται όλα αυτά τα ξερά που αξία δεν έχουν .Α κουσε με απαντά ο Περίανδρος... Μια δίχρονη εγγονή ζει κοντά μου, σε κόσμο ηλεκτρονικό που τα παιχνίδια της εκτός που είναι τσουχτερά στις τιμές, ,απαιτούν εφευρετικότητα στον χειρισμό τους ,όσο απλά κι’ αν δείχνουν ,ε λοιπόν αυτή πειραματίζεται και με την υπόδειξη των γονιών της τον υπολογιστή μαθαίνει να παίζει , να τα χειρίζεται, μουσική ν’ακούει και παιδικά προγράμματα από την Τηλεόραση να παρακολουθεί , έχοντας μάλιστα προτιμήσεις..Κοντά της βλέπω την ζωή και την εξέλιξή νάναι τελείως διαφορετική από την δική μου και αναρωτιέμαι τί άνθρωπος θα βγεί μέσα από το ηλεκτρονικό κουβούκλι ? και κάτι άλλο σαν ρώτημα τώρα. Γιατί αυτή η εξέλιξη,οπως είναι ,να μη φανεί 50 χρόνια νωρίτερα , για να πώ πως είχα χρονικά περιθώρια στην απλωμένη γνώση? Να που οι Συγκρίσεις αναφέρονται για να δείχνουν τις διαφορές των εποχών . λορνιόν