| Χάσμα σε μισθό και ώρες απασχόλησης μεταξύ Ευρωπαίων και Αμερικανών  Διατλαντικό χάσμα στο εισόδημα παρατηρείται μεταξύ Ευρωπαίων και Αμερικανών καθώς οι πρώτοι, ειδικότερα οι γυναίκες στην Ευρώπη, δουλεύουν λιγότερο από τους Αμερικανούς ομολόγους τους. Το ερώτημα που γεννάτε είναι αν οι Ευρωπαίοι είναι «τεμπέληδες» ή οι Αμερικανοί «εργασιομανείς». Από τη μια πλευρά υπάρχουν οι Αμερικανοί, με τις πολλές ώρες εργασίας και τις σύντομες διακοπές και μια ισχυρή προσήλωση στην απασχόληση. Από την άλλη, οι Ευρωπαίοι, με τις λιγότερες ώρες απασχόλησης και μεγαλύτερης διάρκειας διακοπές. Πολλοί αναλυτές εκλαμβάνουν το μειωμένο χρόνο εργασίας ως αιτία του διατλαντικού εισοδηματικού χάσματος, με τους μισθούς στις ΗΠΑ να είναι κατά πολύ υψηλότεροι από τους αντίστοιχους στην Ευρώπη. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η εργασιακή υστέρηση στην Ευρώπη σερ όρους ωρών απασχόλησης οφείλετε στην υψηλότερη παραγωγικότητα των πολιτών στη Γηραιά Ήπειρο. Η εργασία χωρίς «διάλειμμα» στις ΗΠΑ πρέπει να είναι ανιαρό, αποθαρρύνοντας έτσι την παραγωγικότητα. Αν υπάρχει μια αλήθεια σε κάποιον από τους ισχυρισμούς τότε είναι αυτός: η χαμηλότερη χρησιμότητα της εργασίας - η ευχαρίστηση δηλαδή που απολαμβάνει ένας πολίτης δουλεύοντας - αποτελεί το βασικό παράγοντα πίσω από τα χαμηλότερα εισοδήματα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, σε σύγκριση με τις ΗΠΑ. Από πρωταθλητές σε ουραγοί οι Ευρωπαίοι Στα μέσα της δεκαετίας του 70 οι Ευρωπαίοι εργάζονταν περισσότερες ώρες. Ήταν μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 1980 που οι Αμερικανοί τους ξεπέρασαν. Το 1960 οι Αμερικανοί εργάζονταν 1.850 ώρες ετησίως ενώ το 2004 μειώθηκαν στις 1.700. Οι Ευρωπαίοι αφιέρωναν 2.100 ώρες στην εργασία τους, ενώ το 2004, 1.600 ώρες. Από το 1970 οι τιμές έχουν πέσει κατακόρυφα στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία, το Λουξεμβούργο και τη Γαλλία. Τα τελευταία πενήντα χρόνια έχει παρατηρηθεί μια μεταστροφή προς την 40ωρη εβδομαδιαία απασχόληση. Βασικές αιτίες της μεταστροφής αποτελούν οι νομοθετικές ρυθμίσεις και οι συστηματικότεροι έλεγχοι από πλευράς των εργασιακών συμβούλων. Ωστόσο, παρατηρείται μεγάλη διακύμανση των ωρών απασχόλησης, ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή. Το 22% των εργαζομένων παγκοσμίως εργάζεται πάνω από 48 ώρες την εβδομάδα Η διάρκεια εργασίας διαφέρει σημαντικά και μεταξύ κλάδων, με το εργατικό δυναμικό που δραστηριοποιείται στον τομέα των υπηρεσιών - όπως λιανικό και χονδρικό εμπόριο, ξενοδοχεία και εστιατόρια, μεταφορές, αποθήκευση και ο κλάδος των τηλεπικοινωνιών - να αφιερώνει τον περισσότερο χρόνο της καθημερινότητας στην εργασία. Υπολογίζεται, σε παγκόσμιο επίπεδο, ότι το 22% του ενεργού εργατικού δυναμικού, δηλαδή περί των 614,2 εκατομμυρίων εργαζομένων, εργάζονται περισσότερες των 48 ωρών την εβδομάδα. Παράγοντες που επηρεάζουν τη διάρκεια απασχόλησης Το φύλο και η ηλικία αποτελούν σημαντικούς χρονικούς προσδιοριστικούς παράγοντες της εργασίας. Συγκεκριμένα, παρατηρείται το «χάσμα των φύλων» με τους άνδρες να εργάζονται περισσότερες ώρες. Η απασχόληση των γυναικών περιορίζεται από τις δραστηριότητες και τις υποχρεώσεις τους για τα οικιακά καθήκοντα. Τέτοιου είδους κοινωνικές νόρμες είναι εμφανείς σε όλες τις χώρες του κόσμου. Η ηλικία, από την άλλη πλευρά, επιδρά λιγότερο στην «απόφαση» για τη διάρκεια της απασχόλησης, με τους νεότερους και τους ηλικιωμένους να εργάζονται λιγότερες ώρες, κάτι που σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία οφείλεται στην ανεπάρκεια των θέσεων εργασίας. Δεν υπάρχει ταύτιση των ικανοτήτων των νέων και των ηλικιωμένων με τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας που προσφέρονται. Οι ώρες εργασίας των αυτοασχολούμενων παρουσιάζουν «ακραίες τιμές» με ένα μεγάλο μερίδιο στις αναπτυγμένες χώρες να εργάζονται πολλές ώρες. Στις αναπτυσσόμενες χώρες, από την άλλη, οι αυτοαπασχολούμενοι εργάζονται είτε περισσότερες των 50 ωρών είτε λιγότερες των 35 ανά εβδομάδα. Και σε αυτήν την κατηγορία εργαζομένων, οι γυναίκες εργάζονται λιγότερες ώρες καθώς αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στις υπόλοιπες υποχρεώσεις. Φαίνεται να χρησιμοποιούν τη «μερική αυτοαπασχόληση» ως ένα μέσο για εξοικονόμηση περισσότερων χρημάτων και ελεύθερου χρόνου, μια δυνατότητα που δεν παρέχεται από τη «συμβατική» οικονομία. Οι προσπάθειες για μείωση των ωρών απασχόλησης έχουν αποτύχει, λόγω της ανάγκης των εργαζομένων για ικανοποιητικό μισθό, αλλά και των εργοδοτών που βλέπουν την υπερεργασία ως ένα μέσο για τη βελτίωση της παραγωγικότητας. Οι κυβερνητικές πολιτικές που εφαρμόζονται, όπως είναι η ευελιξία των ωρών απασχόλησης και ο θεσμός της ημιαπασχόλησης έχουν αποτύχει διότι μειώνουν το εισόδημα των εργαζομένων. Γενικότερα, πολιτικές που αποσκοπούν στο να μεταβάλλουν τις ώρες απασχόλησης των εργαζομένων στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν έχουν ουσιώδεις επιδράσεις. Στη χάραξη εργασιακής πολιτικής θα πρέπει να ικανοποιούνται πέντε κριτήρια για μια ευπρεπή και ικανοποιητική εργασία (Messenger, 2004): Η εργασία θα πρέπει να διαφυλάσσει και να προστατεύει την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, να είναι φιλική προς την οικογένεια, να προάγει την ισότητα των φύλων, να ενισχύει την παραγωγικότητα και να επιτρέπει την επιλογή και επιρροή των εργαζομένων όσον αφορά τις ώρες απασχόλησης. www.kathimerini.gr Πηγή στοιχείων: ΟΟΣΑ, Eurostat | 
Comments