Ταιβάν-Κίνα-ΗΠΑ
Το θέμα της ημέρας | 22.03.2008
Ταίβάν – Κίνα - ΗΠΑ: τριγωνική σχέση με απρόβλεπτες συνέπειες
Σε σημείο καμπής η Ταϊβάν: Οι πολίτες ψήφισαν νέο πρόεδρο και συμμετείχαν σε κρίσιμο δημοψήφισμα για το μέλλον της χώρας.
Οι προεδρικές εκλογές στην Ταϊβάν θεωρούνται καθοριστικές, μιας και οι περίπου 17 εκ. ψηφοφόροι δεν ψήφισαν μόνο νέο πρόεδρο, αλλά συμμετείχαν σε δημοψήφισμα για το αν η χώρα τους αιτηθεί την επανένταξή της στον ΟΗΕ με το όνομα Ταϊβάν. Νικητής των προεδρικών εκλογών στην Ταϊβάν θα είναι όπως όλα δείχνουν ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Μα Γινγκ Γέου. Σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης ο Γινγκ Γέου συγκεντρώνει ποσοστό 58% με καταμετρημένο περισσότερο από το 50% των ψηφοδελτίων. Ας σημειωθεί ότι η Ταϊβάν είχε αποκλειστεί από τον ΟΗΕ το 1971 όταν έγινε μέλος η Κίνα. Από τότε κάθε προσπάθεια επανένταξης στις δομές των Ηνωμένων Εθνών έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Σήμερα μόνο 20 χώρες αναγνωρίζουν διπλωματικά την Ταϊβάν. Σε περίπτωση ανεξαρτητοποίησης της νήσου το Πεκίνο έχει απειλήσει με χρήση βίας. Κίνηση που θα οδηγούσε σε πόλεμο με τις ΗΠΑ, οι οποίες έχουν δεσμευθεί να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία της Ταϊβάν. Το 2008 θεωρείται ιδιαίτερα κρίσιμη χρονιά. Σε Ταϊβάν και ΗΠΑ διεξάγονται εκλογές και στην Κίνα ξεκινούν το καλοκαίρι οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Υπό την πίεση της Κίνας
Με αφορμή τις εκλογές στην Ταϊπέ θα είχε ενδιαφέρον να φωτίσουμε την δύσκολη τριγωνική σχέση μεταξύ Ταϊβάν, Κίνας και ΗΠΑ: Το 1971 η Κίνα γίνεται μέλος των Ηνωμένων Εθνών και ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρτ Νίξον επισκέπτεται το Πεκίνο. Όλα έδειχναν ότι η Ταϊβάν έχανε σε σημασία για τις ΗΠΑ. Ο Εμπερχαρντ Ζαντσνάιντερ από την Εταιρεία Εξωτερικής Πολιτικής και ειδικός σε ζητήματα Κίνας στην εξηγεί: «Ήταν επόμενο η μικρή Ταϊβάν να μην αντέξει πολύ στην πίεση της γειτονικής, παντοδύναμης Κίνας. Με το πολιτικό άνοιγμά τους προς την Κίνα οι Αμερικανοί έκαναν μια σημαντική στρατηγική κίνηση εν καιρώ ψυχρού πολέμου. Η Ουάσιγκτον γνώριζε πολύ καλά ότι μακροπρόθεσμα δεν θα μπορούσε να υποτιμήσει τη σημασία των διπλωματικών σχέσεων με το Πεκίνο».
Χαμένες ευκαιρίες για επανένωση
Σε όλη τη δεκαετία του ΄80 η Ταϊπέ απέρριπτε μια μετά την άλλη τις προτάσεις του Πεκίνου για διαπραγματεύσεις με στόχο την επανένωση. Ίσως η Ταϊβάν να έχασε τότε μια σημαντική ευκαιρία, υποστηρίζει ο Γκου Ζουεβού, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπόχουμ: «Η οικονομική δύναμη της Ταϊβάν αντιστοιχούσε πριν από 20 χρόνια με την ευρωστία 15 με 20 επαρχιών της Κίνας. Σήμερα όμως η οικονομική δύναμη της νήσου είναι όμοια με εκείνη μιας μόλις κινέζικης επαρχίας. Παράλληλα η Κίνα έχει σήμερα λόγο στο πολιτικό γίγνεσθαι σε διεθνές επίπεδο με επίδραση σε Ευρώπη και Αμερική. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η Ταϊβάν είναι σε θέση να πιέσει την Κίνα. Το ερώτημα είναι όμως αν η πολιτική ελίτ της Ταϊβάν θέλει πράγματι την επανένωση με την Κίνα».
Οι ελπίδες επικεντρώνονται στο νέο πρόεδρο
Ο απερχόμενος πρόεδρος Σεν Σουιμπιάν δεν θέλει την επανένωση. Το έχει δηλώσει άλλωστε επανειλημμένα. Το 2000 κατά τη διάρκεια της θητείας του εντάθηκε η κρίση μεταξύ Ταϊπέ και Πεκίνου. Ο αριθμός των κινεζικών πυραύλων που στοχεύουν την Ταϊβάν εξαπλασιάστηκαν και υπολογίζονται σε 1.000. Τον Μάρτιο του 2005 η κρίση κορυφώθηκε με τον λεγόμενο αντι-αποσχιστικό νόμο που ψήφισε η κινεζική Εθνοσυνέλευση, ο οποίος προβλέπει πόλεμο σε περίπτωση ανακήρυξης ανεξαρτησίας από την πλευρά της Ταϊβάν. Μια εξέλιξη που θα ενέπλεκε στην κρίση τις ΗΠΑ, οι οποίες έχουν δεσμευθεί να ταχθούν στο πλευρό της Ταϊπέ. Το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητα εστιάζεται τώρα στον πιθανό διάδοχο του Σεν Σουιμπιάν, Μα Γινγκ-Γέου και τον τρόπο προώθησης της υπόθεση ανεξαρτησίας της Ταϊβάν, αλλά και τη στάση που θα τηρήσει από εδώ και πέρα έναντι του Πεκίνου.
Comments