γράμματα αναγνωστών. καθημερινή

Γραμματα Aναγνωστων Η «Ανω Μακεδονία» Κύριε διευθυντά Πρόσφατα επέστησα την προσοχή των κ. Στ. Λυγερού και Αθ. Ελλις σχετικά με την υποστήριξη, στα άρθρα τους στην «Καθημερινή», της ονομασίας Ανω Μακεδονία για το γειτονικό κράτος, όπως άλλωστε το είχα κάνει τον Μάιο του 1993 με προσωπική επιστολή προς τον τότε πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, την οποία η ίδια είχα παραδώσει στην κατοικία του. Επισημαίνω λοιπόν –με αφορμή την εμμονή σ’ αυτήν την ονομασία– και πάλι τα εξής: Ανω Μακεδονία δεν σημαίνει απλώς κάτι όπως π.χ. Ανω Πατήσια, Ανω Κυψέλη, Upper (άνω σε αγγλική μετάφραση). Πρόκειται για μία σαφώς προσδιορισμένη, ιστορικά, περιοχή της αρχαιότητος, δηλαδή για ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία, ήτοι τις περιοχές Ελίμειας, Εορδαίας, Νότιας Λυγκηστίδος και Ορεστίδος, που αντιστοιχούν στους νομούς Γρεβενών, Κοζάνης, Καστοριάς και Φλώρινας και μόνον ένα μικρό τμήμα, η Βόρεια Λυγκηστίς, περιλαμβάνεται σήμερα στο κράτος των Σκοπίων. Αλλωστε, η ίδια η πόλη των Σκοπίων δεν ανήκε ποτέ στη γεωγραφική περιοχή της Αρχαίας Μακεδονίας. Το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ) έχει εκδώσει ήδη από το έτος 1985 τον τόμο «Επιγραφές Ανω Μακεδονίας» για τις περιοχές αυτές (και στη συνέχεια, το 1998, τον τόμο «Επιγραφές Κάτω Μακεδονίας», δηλαδή της περιοχής μεταξύ Βερμίου όρους και Αξιού ποταμού). Θα έπρεπε πρώτα να μελετάμε την Ιστορία μας και μετά να προτείνουμε ονομασίες. Δεσποινα Παπακωνσταντινου - Διαμαντουρου / δρ Αρχαιολόγος, / συντ. ερευν. ΕΙΕ Καλοθεληταί κληροδοτημάτων Κύριε διευθυντά Οι περίοικοι και φίλοι τους δάσους Συγγρού –κληροδοτήματος Ιφιγ. Συγγρού– έχουμε κατ’ επανάληψιν εκδηλώσει την επιθυμία δωρεάν προσφοράς δένδρων προς φύτευση σε κάποια επιρρεπή προς καταπάτηση ή προς ανεπίτρεπτες χρήσεις ξέφωτα του δάσους, αλλά αντιμετωπίζουμε άρνηση του Δ.Σ. με τη δικαιολογία ότι η δάσωση μερών που θεωρούνται γεωργικά βλάπτει τη θέληση της διαθέτιδος! Ομως, η άρνηση αυτή είναι πολλαπλώς μη νόμιμη, διότι: 1. Σκοπός του κληροδοτήματος είναι η μόρφωση καλών γεωργών και κηπουρών. Κατελείφθη προς τούτο έκταση 1.200 στρεμμάτων, η οποία εν έτει 1920, οπότε συνετάχθη η διαθήκη, ήταν πλήρως δασοσκεπής, ως εις τον χάρτην Caupert. Απεψιλώθη δ’ εν πολλοίς μεταγενεστέρως. Αρα, η δάσωση σέβεται τη θέλησιν της διαθέτιδος. 2. Αλλά και αν ήθελε δασωθεί τμήμα που τυχόν ήταν εξ αρχής μη δασικό, πάλι η θέληση της διαθέτιδος δεν θα παρεβιάζετο. Διότι, ως έχει και από το ΔΕΚ (απόφ. 25-2-1999) νομολογηθεί, τα μέτρα προστασίας των δασικών οικοσυστημάτων και της φυσικής κληρονομιάς που αυτά αντιπροσωπεύουν έχουν ευεργετικά αποτελέσματα για τη γεωργία. Αρα, και για τη θέληση της διαθέτιδος. 3. Το ως άνω νομολογιακό δεδομένο αποτελεί δίδαγμα και της επιστήμης, προς δε και δίδαγμα της κοινής πείρας. 4. Ούτε από τη διαθήκη συνάγεται ούτε από το μέγεθος των γεωργικών δραστηριοτήτων του ΙΓΕ –διαχειριστού του κληροδοτήματος– προκύπτει ότι αυτές οι δραστηριότητες είναι τόσον μεγάλης κλίμακος, ώστε να δυσχεραίνονται δήθεν από την υπερβολική δασοκάλυψη. Αντιθέτως: α) Η Γεωπονική Σχολή Αθηνών εκπαιδεύει ετησίως 3.200 σπουδαστάς σε έκταση μικτή (κτίρια, δρόμοι, χώροι σταθμεύσεως, καλλιεργήσιμη έκταση κ.λπ.) όση η φερομένη ως καθαρή γεωργική του ΙΓΕ. Πόσους, αλήθεια, γεωργούς και σε πόσην έκταση του κτήματος Συγγρού εκπαιδεύει ετησίως το ΙΓΕ; β) Τα φερόμενα ως γεωργικά 200 στρέμματα –τα οποία δεν μνημονεύονται στη διαθήκη ως γεωργικά, αφού, ως προεξετέθη, ήταν δασικά– ουδέποτε, πλην μέρους θερμοκηπίων, εχρησιμοποιήθησαν, αφιέμενα να ρημάξουν. 5. Παρά τη θέληση της διαθέτιδος, έχουν ανεγερθεί κατά καιρούς μη νομίμως κτίρια εντός του δάσους. Επομένως, η προς τη βιώσιμη ανάπτυξη κινουμένη νομολογιακή αρχή «πράσινον αντί πρασίνου» επιβάλλει την ανάλογη δάσωση προς αντιστάθμιση απολεσθέντος πρασίνου. 6. Πέραν τούτων, η δικαιολογία σεβασμού δήθεν της θελήσεως της διαθέτιδος συνιστά υποκρισίαν που υποτιμά και την νοημοσύνη των δημοτών, εφόσον οι επιδόσεις του Δ.Σ./ΙΓΕ και των συνεργών του στην εγκατάλειψη του σκοπού του ιδρύματος τείνουν πλέον να αποτελούν εθνικόν πασίδηλον. Εκτίθεται δ’ αναλυτικώς εις εκκρεμούσαν μήνυση, ως και εις επί αδικοπραξία αγωγή μου. Συνοπτικώς δ’ αφορούν α) προμελέτες και μελέτες για parking, βιβλιοθήκες, πλατείες, θέατρο, λίμνη, κιόσκια, χώρους αθλήσεως, χώρους ιππαρίων, μετατροπήν σε «πάρκο» έναντι πινάκων χορού εκατομμυρίων, β) την από 8-3-3000 παράνομην προγραμματικήν σύμβαση μεταξύ ΙΓΕ, υπουργείου Γεωργίας και ομόρων προς το Δάσος Δήμων περί πραγματοποιήσεως των εις αυτήν ασχέτων προς τον σκοπόν του κληροδοτήματος έργων, γ) τις προπαγανδιζόμενες («Το Μαρούσι σήμερα», Απριλίου 2000) πολιτισμικές οάσεις, ενοποιητικές διαδρομές και «υπερβάσεις ορίων», δ) το μερίμνη του Δήμου Αμαρουσίου και με τις ευλογίες του ΙΓΕ εκπονηθέν Master Plan για προκλητικές απαράδεκτες επεμβάσεις που φθάνουν μέχρι εγκαταστάσεως τρένων, πολιτιστικών κέντρων, καταργήσεως περιφράξεων, ακτίνων λέιζερ και άλλων κωμικών, ε) την εντός του δάσους, υπό των εντεταγμένων στη φύλαξή του, οικοδόμηση αυθαιρέτου, που χρειάστηκαν χρόνια αγώνων για να το κατεδαφίσουμε, στ) τη μη προσήκουσα δήλωση στο Κτηματολόγιο, ζ) την απόρριψη πολυτίμου νερού στα όμβρια, κ.λπ. Αραγε, πόσα δικαστήρια, πόσες αρχές, πόσοι υπουργοί και πόσος χρόνος θα χρειασθεί, για να επιτύχουμε και αυτό το απλό και αυτονόητο; Σοφοκλης Χαραλαμπιδης / ε.τ. Σύμβουλος της Επικρατείας «Ενα γεγονός...» Κύριε διευθυντά Στα όσα ακούστηκαν, εγράφησαν, ειπώθηκαν, ορθότατα υπέρ της, πραγματικά, θαυμαστής προσωπικότητας του μακαριστού Αρχιεπισκόπου μας, ας τολμηθεί μια απλοϊκή και όμως ουσιωδέστατη προσθήκη, ένα γεγονός που ίσως λέει πάρα πολλά... Οταν, νεοχειροτονισθείς Αρχιεπίσκοπος, ο μακαριστός Χριστόδουλος ελειτούργησε για πρώτη φορά ως Αρχιεπίσκοπος, στον εορτάζοντα ναό της Αγίας Ζώνης, στον οποίο πέρασε τα παιδικά, νεανικά-φοιτητικά του χρόνια ως παπαδάκι, βοηθός ψάλτου, πασίγνωστος και αγαπητότατος σε όλους, όπως ανέφεραν στην επικαιρότητα πολλοί ενορίτες και ιερείς με αγάπη, συνέβη το εξής πρωτότυπο γεγονός: Οταν ήλθε η ώρα στη λειτουργία του κηρύγματος, που θα γινόταν βέβαια από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο και που όλοι περίμεναν να είναι ένα αντάξιο του αξιώματός του και της μόρφωσής του, εντυπωσιακό, έγινε το αντίθετο. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος εντυπωσίασε αλλά με άλλον τρόπο! Ο λόγος του ήταν τα λόγια ενός ανθρώπου που γυρίζει έπειτα από πολλά χρόνια εκεί που πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια! Θυμήθηκε και ανέφερε ονομαστικά, ζώντας και τεθνεότας με την ιδιότητα του καθενός ιερέα, εξομολόγους, ιεροψάλτες, επιτρόπους, φιλόπτωχο, νεωκόρους, χωρίς να λαθέψει, όπως ανέφεραν ενορίτες πουθενά και προσθέτοντας δύο λόγια για τον καθένα με αγάπη και νοσταλγία. Το εκκλησίασμα παρακολουθούσε με έκπληξη, σιωπηλό, ώς τη στιγμή που τον άκουσαν να αναφέρει και το όνομα, με την ίδια αγάπη και σεβασμό, και την ιδιότητα της γριούλας φτωχής παραδουλεύτρας που βοηθούσε τους μισθωτούς νεωκόρους. Τότε ακούσθηκε από, σχεδόν, όλους, ένα θερμό και ενθουσιώδες χειροκρότημα, καθώς και σχόλια επιδοκιμασίας για τον Χριστόδουλο που ήταν Αρχιεπίσκοπος όλων μας... Μαρ. Αγγ. Φ. Λελουδας / Αθήνα Το δις εξαμαρτείν ουκ.... Κύριε διευθυντά Μετά την αψυχολόγητη απόρριψη του ονόματος Novamacedonia πριν από 15 περίπου χρόνια ας μην ξανακάνουμε το ίδιο λάθος! Η πρόταση Νίμιτς εκφράζει, εν μέρει, την αντίδρασή μας σε ένα ενιαίο όνομα των Σκοπίων με βάση τη συνταγματική του ονομασία. Είναι μια συμφέρουσα πρόταση και θα πρέπει να γίνει δεκτή. Οσοι το παίζουν Ελληνάρες και θέλουν να μην υπάρχει ο όρος Μακεδονία στο όνομα του νέου κράτους είναι πραγματικοί ανθέλληνες και άσχετοι με την ελληνική (και φυσικά τη διεθνή) πραγματικότητα και ιδού το γιατί: Στους νόμους του κράτους μας υπάρχει ο όρος: Χρησικτησία. Κατ’ αυτόν όποιος περιφράξει, π.χ. ένα δασικό χώρο, και τον αξιοποιεί κατ’ οποιονδήποτε τρόπο για πάνω από 20 χρόνια έχει δικαίωμα ιδιοκτησίας στον χώρο αυτό βάσει του νόμου. Πώς τώρα ζητάμε από τους γείτονές μας να αλλάξουν ένα όνομα που χρησιμοποιούσαν επί 50 και πλέον χρόνια; Για να παραφράσουμε λίγο και τον Ρήγα Φεραίο, γιατί το δικαίωμα αυτό το αναγνωρίζουμε μόνο για τον εαυτό μας και δεν το μοιραζόμαστε και με τους γείτονες; Είναι ελληνική νοοτροπία αυτή; Αλεξανδρος Αργυροπουλος / Πολιτικός Μηχανικός / Νέα Πεντέλη Περί Τρικάλων καί τινων άλλων Κύριε διευθυντά Εχοντας υπαχθεί στην παλιά μητρόπολη Τρίκκης (ο Ομηρος αναφέρει την πόλη δύο φορές) και Σταγών (νυν δε Καλαμπάκας – τι εύηχον!), που σημαίνει ότι κατάγομαι από τα σημερινά Τρίκαλα, με έκπληξη διάβασα στο πλούσιο σε ποιότητα κυριακάτικο φύλλο της «Κ» (2/3 ε.έ.) το «ελεύθερο» κείμενο της κυρίας Τασούλας Καραϊσκάκη με τίτλο «Πράσινα αυγά Τρικάλων». Με έκπληξη αλλά και με γόνιμο ενδιαφέρον. Ποτέ δεν είχα πληροφορηθεί κίνηση περίεργων τουριστών, επισκεπτομένων τη γενέτειρά μου (άντε και τη γύρω περιοχή) για να δουν κάποια «πράσινα αυγά». Υπήρχαν ή υπάρχουν ακόμη μερικά τοπωνύμια ασυνήθως ηχούντα, όπως Κουτσούφλιανη, Τσιότι, Μαρούγκαινα, Μπουχούνιστα, Κουτσομίλια, που σίγουρα αντηχούν στην ιταλική Ριβιέρα ως Ventimielia. Υπάρχει, ακόμη, και συνοικία «Τρικαίογλου», που σημαίνει «των Τρικκαίων», αφού «ογλου» είναι οθωμανική κατάληξη της γενικής πτώσης – για όσους δεν την έχουν καταργήσει για λόγους οικονομίας φθόγγων… Αλλά αυγά δεν υπάρχουν άλλα πλην των συνηθισμένων, των ορνίθων! Γ. Πατικης / Αθήνα Ο Μακεδονικός Αγώνας Κύριε διευθυντά Το δημοσίευμα «Ο Μακεδονικός Αγώνας… συνεχίζεται» της συνεργάτιδός σας Μαριλής Μαργωμένου δεν κολακεύει την έγκριτη εφημερίδα σας. Γέμει χλευασμού και ειρωνείας κατά των συμμετασχόντων στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης για τη Μακεδονία. Η «γραφικότης» είναι αμελητέα μπροστά στην αυθόρμητη εκδήλωση της αγνής ελληνικής ψυχής των διαδηλωτών. Είναι η ίδια ψυχή που το 1912-13 οδήγησε σε διπλασιασμό της Ελλάδας και το 1921 την έφτασε ανατολικά του Σαγγαρίου (για όσους γνωρίζουν Ιστορία), έστω και αν τότε οι ηγέτες της την πρόδωσαν. Ανθρωποι με τη νοοτροπία της συνεργάτιδός σας (άξιος ο μισθός της) μικραίνουν και ταπεινώνουν την Ελλάδα. Θα την φέρουν πάλι μέχρι τη Μελούνα (όπως την ήθελε και ο Βελουχιώτης σε λόγο του στη Λαμία το 1944 και όπως σχεδόν τη θέλουν σήμερα οι «σύμμαχοί» μας). Οποία η διαφορά αυτού του δημοσιεύματος με το γεμάτο σοφία, μετριοπάθεια και πατριωτισμό άρθρο του εκδότου σας κ. Α. Καρκαγιάννη: «Ενας Μακεδόνας βασιλιάς τη νύχτα πριν από τη μάχη των Πλαταιών», που κολακεύει τα μέγιστα την εφημερίδα σας. Χρηστος Λυμπεροπουλος / Διδότου 23, Αθήνα