Πολιτισμός | 12.12.2010
Η οικονομική κρίση χτυπάει και τον πολιτισμό
Ένα εκατομμύριο έλλειμμα έχει το θέατρο στο Ρόστοκ, τον Οκτώβριο
στην πόλη Χάλε αποφασίστηκε το κλείσιμο του θεάτρου Thalia ενώ άμεσα κινδυνεύει και το θέατρο του Αμβούργου. Το τελευταίο διάστημα οι περιπτώσεις αυτές δεν είναι μεμονωμένες. Για τη λειτουργία τους υπεύθυνοι είναι οι δήμοι στους οποίους ανήκουν. Ο γενικός διευθυντής του θεάτρου στο Ντεσάου, Αντρέ Μπίκερ, λέει σχετικά:
«Το θέατρο ασχολείται με τα θέματα που απασχολούν τους δήμους, προέρχονται από την ιστορία των τοπικών πόλεων και διηγούνται την ιστορία των ντόπιων. Αντικατοπτρίζουν το παρόν μιας πόλης».
Στο Ντεσάου το θέατρο είναι πλήρως ενταγμένο και αποδεκτό από την πόλη, συμπληρώνει ο Αντρέ Μπίκερ. Παρόλα αυτά τις περικοπές δεν μπορούν να τις αποφύγουν. Παρόμοια είναι η κατάσταση στη Λειψία και στο Αμβούργο.
Τα σχέδια των περικοπών καταρτίζονται όμως συχνά από πολιτικούς, από ανθρώπους που δεν έχουν άμεση σχέση με το αντικείμενο και δεν το γνωρίζουν, όπως δήλωσε ο υφυπουργός για θέματα επιστημών και παιδείας στο Βερολίνο, Κνουτ Νέβερμαν. Άνθρωποι πραγματικά καταρτισμένοι αποφεύγουν πλέον να ασχοληθούν με την πολιτική:
«Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι τα πράγματα. Παλιότερα μια πρωτοπόρα γενιά ασχολήθηκε με την πολιτική και οργανώθηκε στα κόμματα. Σήμερα πια δεν είναι έτσι και είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς ανθρώπους».
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία
Ο Ράινχαρντ Στουτ από το Αμβούργο, είναι ένας Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός και από αυτούς που διαθέτει γνώση και προσόντα, αλλά με πολύ περίεργες απόψεις. Αν ήταν στο χέρι του δεν θα έκλεινε μόνο το μουσείο στην Αλτόνα, μια περιοχή του Αμβούργου, αλλά θα περιέκοπτε και τα χρήματα στις βιβλιοθήκες της πόλης και θα έκλεινε και το θέατρο. Ευτυχώς στο Αμβούργο ο δήμος δεν υιοθέτησε τις προτάσεις του, αλλά η συνέπεια ήταν ότι παραιτήθηκε από τη θέση του ο Φρίντριχ Σίμερ, ο διευθυντής του δημοτικού θεάτρου. Ο νέος διευθυντής του θεάτρου Γιακ Κούρφες προσπαθεί να καταστήσει σαφές προς πάσα κατεύθυνση τι σημαίνουν οι περικοπές των 1,2 εκατομμυρίων ευρώ για το θέατρο της πόλης:
«Αυτά τα 1,2 εκατομμύρια είναι το 50% των εξόδων για το προσωπικό. Αυτό σημαίνει ότι πλέον θα μπορούμε να κάνουμε μόνο τις μισές παραγωγές. Τρεις ή τέσσερεις παραγωγές δηλαδή το χρόνο. Έτσι όμως δεν μπορείς να κάνεις πρόγραμμα.»
Τα θέατρα όμως είναι απαραίτητα, υποστηρίζουν εκείνοι που τα γνωρίζουν και τα αγαπούν. Ανεβάζουν παραστάσεις για παιδιά, ηλικιωμένους και ανέργους. Συμβάλλουν στην παιδεία, στη σωστή ψυχαγωγία του κόσμου. Εκτός αν ο στόχος είναι να κάθονται όλοι μπροστά στην τηλεόραση και να βλέπουν εκπομπές για ταλέντα και μαγειρική, όπως υπογραμμίζει ο Σεμπάστιαν Χάρτμαν, ο οποίος είναι διευθυντής στο Central Theater στη Λειψία.
Ο πολιτισμός υποφέρει συνήθως πρώτος από τις περικοπές. Δεν απομένει παρά να ελπίσει κανείς πως οι άνθρωποι που παίρνουν τις αποφάσεις για τις περικοπές να έχουν μεγαλύτερη ουσιαστική σχέση μαζί του και όχι να τον θεωρούν έναν εύκολο τρόπο για να καλύπτουν ελλείμματα.
Silke Bartlick / Μαρία Ρηγούτσου
Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης
dw
Comments