Posts

Showing posts from July, 2016

tovima.gr - Ο τρόμος διχάζει τη Γερμανία

tovima.gr - Ο τρόμος διχάζει τη Γερμανία : Αν η Ανγκελα Μέρκελ ονειρεύεται στον ύπνο της, δεν είναι γνωστό. Η ίδια δεν μιλά ποτέ δημόσια για αυτό. Αν η  Ανγκελα Μέρκελ  ονειρεύεται στον ύπνο της, δεν είναι γνωστό. Η ίδια δεν μιλά ποτέ δημόσια για αυτό. Εκείνο που έζησε, όμως, στον ξύπνιο της την προπερασμένη εβδομάδα (17-24 Ιουλίου) ξεπερνούσε και τον χειρότερο εφιάλτη: τρεις απανωτές τρομοκρατικές επιθέσεις (στο Βίρτσμπουργκ, στο Μόναχο και στο Ανσμπαχ) που έφεραν τα πάνω κάτω για την ίδια και για τη Γερμανία. Με πιο δυσάρεστη και δυσοίωνη εκείνη στο Ανσμπαχ, ο δράστης της οποίας ήταν προφανώς ισλαμιστής. « Αυτό το καλοκαίρι θα μπορούσε να βλάψει τη Μέρκελ » έσπευσε να προβλέψει η «Süddeutsche Zeitung». Και αυτό επειδή οι παραπάνω επιθέσεις έκαναν την «ιστορική» φράση της « Wir schaffen es! », « Θα τα καταφέρουμε! » (με τους πρόσφυγες στη Γερμανία), να φαντάζει σαν αέρας κοπανιστός. Μετά τη Γαλλία, ο ισλαμισμός είχε πατήσει πόδι και στη Γερμανία. Ο τρόμος διχάζει τη χώρα. Τα μέχρι π

Σύννεφα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις

Mε ενδιαφέρον αναμένεται αύριο στην Τουρκία ο αρχηγός του Αμερικανικού Γενικού Επιτελείου στρατηγού Τζ. Ντάνφορντ. Θα είναι ο πρώτος αξιωματούχος της Δύσης που επισκέπτεται την Τουρκία μετά την απόπειρα πραξικοπήματος. Σε τεντωμένο σκοινί βρίσκονται οι σχέσεις Άγκυρας - Ουάσιγκτον με αφορμή την έκδοση του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν. Αλλά το μέτωπο αντιπαράθεσης διευρύνθηκε ύστερα από τις δηλώσεις του αμερικανού στρατηγού Τζόζεφ Βότελ την Πέμπτη, ότι οι ΗΠΑ ανησυχούν για τον αντίκτυπο που θα έχει στο πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους το ότι αρκετοί από τους στρατιωτικούς με τους οποίους συνεργάζονταν, έχουν συλληφθεί ή απομακρυνθεί. Άμεση και ελάχιστα διπλωματική η αντίδραση χθες του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν που ζήτησε από τους αμερικανούς να «μη μιλάνε», τη στιγμή που «ταΐζουν και κρατούν στη χώρα τους τον αρχιπραξικοπηματία της 15ης Ιουλίου». Πρώτος σταθμός του Ντάνφορντ η βάση του Ιντσιρλίκ Ακολούθησαν έντονες αντιδράσεις και από τον υπουργό ΕΕ Ομέρ Τσελίκ που χαρακτήρισε τις δη

Η μεγάλη στροφή Τσίπρα

Αντωνης Καρακουσης, Βημα Το νέο υπέρ ανάπτυξης πρωθυπουργικό δόγμα, ο κυοφορούμενος ευρύς ανασχηματισμός, οι αναπροσαρμογές και οι νέες συμμαχίες Αχ, πού  ' σαι νιότη, που  ' δειχνες πως θα γινόμουν άλλος! Κώστας Βάρναλης «Με τη διαχείριση της φτώχειας, δεν υπάρχει ούτε προκοπή ούτε προοπτική. Η χώρα χρειάζεται νέα κεφάλαια, επενδύσεις σε μαζική κλίμακα και αυτές θα αναζητήσουμε από εδώ και πέρα, κυρίως στο εξωτερικό, όπου υπάρχει δεδηλωμένο ενδιαφέρον, όπως και διαθέσιμοι επενδυτικοί πόροι, ικανοί να αλλάξουν το περιβάλλον και την ατμόσφαιρα στην ελληνική οικονομία» . Ετσι περιγράφουν ανώτερα κυβερνητικά στελέχη το «νέο δόγμα» Τσίπρα, το νέο «πολιτικό - οικονομικό σχέδιο», το οποίο, σύμφωνα με κυβερνητικές διαβεβαιώσεις, θα τεθεί σε εφαρμογή αμέσως μετά το προγραμματισμένο για τα τέλη Σεπτεμβρίου συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά το περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου προαναγγέλλει «γενναία στροφή», η οποία έρχεται ως αποτέλεσμα της πλήρους συνειδητοποίησης των διεθνών σ

γιατί απέτυχε το πρωτο μνημόνιο.

Image
Υπεραισιόδοξες ήταν οι προβλέψεις του Ταμείου για την Ελλάδα, υποστηρίζει ο Σίντζι Τακάγκι, επικεφαλής της ομάδας που συνέταξε την έκθεση του Independent Evaluation Office για τα πεπραγμένα του ΔΝΤ στην Ελλάδα (2010-2012), στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία. ΕΤΙΚΕΤΕΣ: Τους πολιτικούς λόγους που υπονόμευσαν το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης αναδεικνύει σε αποκλειστική συνέντευξή του στην «Κ» ο Σίντζι Τακάγκι, επικεφαλής της ομάδας που συνέταξε την πολύκροτη έκθεση του Independent Evaluation Office (ΙΕΟ) για τα πεπραγμένα του ΔΝΤ στην Ελλάδα (2010-2012), στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία. Η Ελλάδα, σημειώνει ο κ. Τακάγκι, ξεχωρίζει από άλλα προγράμματα έκτακτης πρόσβασης (exceptional access) του Ταμείου – προγράμματα όπου τα δάνεια είναι μεγαλύτερα, με πιο ακραίο το ελληνικό παράδειγμα, από αυτά που αναλογούν στις χώρες βάσει των ποσοστώσεων που ισχύουν υπό φυσιολογικές συνθήκες. Δεν είναι μόνο ότι στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία υπήρξε «ισχυρή οικειοποίηση» (ownershi

«Αξιοπερίεργη η διαμονή Γκιουλέν στις Ην. Πολιτείες»

Image
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ Εξαιρετικά ανώμαλη» χαρακτηρίζει τη σχέση του Φετουλάχ Γκιουλέν με τις Ηνωμένες Πολιτείες ο Τούρκος οικονομολόγος και καθηγητής στο John Kennedy School of Government του Harvard, Ντάνι Ρόντρικ. «Πρόκειται για κάποιον του οποίου οι οπαδοί προκάλεσαν ανείπωτη ζημιά στις ένοπλες δυνάμεις ενός ΝΑΤΟϊκού συμμάχου των ΗΠΑ. Κι ο άνθρωπος αυτός απολαμβάνει την προστασία της αμερικανικής κυβέρνησης». Η ματιά του Ρόντρικ στις εξελίξεις είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος. Δεν πρόκειται απλά για έναν διεθνούς φήμης Τούρκο ακαδημαϊκό. Είναι επίσης σύζυγος της –επίσης καθηγήτριας του Harvard– Πινάρ Ντογάν, η οποία είναι κόρη του στρατηγού εν αποστρατεία Τσετίν Ντογάν. Ο Ντογάν ήταν από τους βασικούς κατηγορούμενους της πολύκροτης δίκης για την υπόθεση «Βαριοπούλα» (Sledgehammer). Πριν από την τελική αθώωσή του το 2015, είχε δικαστεί και καταδικαστεί ως κύριος εμπνευστής σχεδίου πραξικοπήματος κατά της κυβέρνησης Ερντογάν. Ο Ρόντρικ και η γυναίκα του απέκτησαν για τέσσερα χρό

«Σοβαρός άνθρωπος» στην πολιτική

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ , Κ​​άποιες συζητήσεις στη Βουλή ή στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, τηλεοπτικά μεταδιδόμενες, δίνουν την εντύπωση στον πολίτη ότι διασώζονται ακόμα στο πολιτικό προσωπικό της χώρας περιπτώσεις ανθρώπων σοβαρών. Ας συμφωνήσουμε σε κάποια στοιχειώδη κριτήρια «σοβαρότητας»: Κατορθώνουν να δίνουν στον ακροατή-θεατή τους την αίσθηση ότι είναι έντιμοι και νηφάλιοι. Οτι διαθέτουν ευφυΐα, έστω και μέσου βεληνεκούς. Δεν είναι απαίδευτοι, δηλαδή έχουν επάρκεια γλωσσικής εκφραστικής, άρα και συλλογιστικής ικανότητας (ως γνωστόν: άνθρωπος χωρίς γλώσσα είναι άνθρωπος χωρίς σκέψη, αφού με τη γλώσσα σκεφτόμαστε). Διαθέτουν την αισθητική καλλιέργεια που προϋποθέτει η ενδυματολογική καλαισθησία. Το πρώτο ερώτημα που γεννιέται από τη θέα αυτών των εξαιρέσεων: Γιατί η όποια ανθρώπινη ποιότητα υπάρχει στα κόμματα κρατιέται στην αφάνεια, δηλαδή αποκλείεται από την τηλεόραση; Γιατί οι «εκπρόσωποι τύπου» των κομμάτων και οι κομματικοί απεσταλμένοι στις τηλεοπτικές εκπομπές είναι, κατ

Ανάμεσα στη γελοιοποίηση και στην ασέβεια

Image
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΑΝΙΤΑΚΗΣ*  ΠΟΛΙΤΙΚΗ   13:52 http://www.kathimerini.gr/869485/opinion/epikairothta/politikh/anamesa-sth-geloiopoihsh-kai-sthn-aseveia ΕΤΙΚΕΤΕΣ: Α​​ν με ρωτούσαν τι θα προτιμούσα, τη γελοιοποίηση του Συντάγματος ή την παραβίασή του; Θα απαντούσα χωρίς δισταγμό την παραβίασή του, διότι η παραβίαση είναι στιγμιαία, μπορεί να διορθωθεί και υπάρχουν και κυρώσεις. Η γελοιοποίηση έχει διάρκεια, είναι διάχυτη και αφήνει ίχνη. Δυστυχώς, δεν την απέφυγε η κυβέρνηση με την τελετή που διοργάνωσε για την αναθεώρηση του Συντάγματος μαζί με τις συνταγματικές εξαγγελίες που έκανε, με αφορμή την 42η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Θα ασχοληθώ μόνον με τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, όπως σχεδιάστηκε και σκηνοθετήθηκε, και όχι με το περιεχόμενό της. Διότι η διαδικασία είναι πρωτάκουστη και προκλητική, ενώ το περιεχόμενο των προτάσεων σηκώνει μεν αντιρρήσεις και σοβαρές αλλά τουλάχιστον δεν προκαλεί ούτε διεγείρει και μπορεί να ανατραπεί και ίσως

MUST ΓΑΣΡΟΝΟΜΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ Υποενότητες του Απόψεις ΣΚΙΤΣΑ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ Χρήστος Γιανναράς ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ «Σοβαρός άνθρωπος» στην πολιτική ΠΟΛΙΤΙΚΗ 18:06 ΕΤΙΚΕΤΕΣ:EΠIΦYΛΛIΔA Κ​​άποιες συζητήσεις στη Βουλή ή στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, τηλεοπτικά μεταδιδόμενες, δίνουν την εντύπωση στον πολίτη πων σοβαρών. Ας συμφωνήσουμε σε κάποια στοιχειώδη κριτήρια «σοβαρότητας»: Κατορθώνουν να δίνουν στον ακροατή-θεατή τους την αίσθηση ότι είναι έντιμοι και νηφάλιοι. Οτι διαθέτουν ευφυΐα, έστω και μέσου βεληνεκούς. Δεν είναι απαίδευτοι, δηλαδή έχουν επάρκεια γλωσσικής εκφραστικής, άρα και συλλογιστικής ικανότητας (ως γνωστόν: άνθρωπος χωρίς γλώσσα είναι άνθρωπος χωρίς σκέψη, αφού με τη γλώσσα σκεφτόμαστε). Διαθέτουν την αισθητική καλλιέργεια που προϋποθέτει η ενδυματολογική καλαισθησία. Το πρώτο ερώτημα που γεννιέται από τη θέα αυτών των εξαιρέσεων: Γιατί η όποια ανθρώπινη ποιότητα υπάρχει στα κόμματα κρατιέται στην αφάνεια, δηλαδή αποκλείεται από την τηλεόραση; Γιατί οι «εκπρόσωποι τύπου» των κομμάτων και οι κομματικοί απεσταλμένοι στις τηλεοπτικές εκπομπές είναι, κατά κανόνα, μικρονοϊκοί, μονόχνωτοι, κωμικά δογματικοί, και επιπλέον άγλωσσοι, απαίδευτοι, ακαλαίσθητοι; Δεν έχουν τα κριτήρια οι αρχηγοί και οι επιτελείς των κομμάτων (και των κυβερνήσεων) να διακρίνουν ποιος τύπος «εκπροσώπου» τούς κολακεύει και ποιος τους δυσφημεί; Μια εξήγηση θα ήταν, ίσως, το μοντέλο ή η συνταγή για «σαρωτικές επιτυχίες» στο πεδίο του εντυπωσιασμού των μαζών, που αποτέλεσαν στη μεταπολίτευση ο Μένιος Κουτσόγιωργας και ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος. Το κουτσαβάκικο ύφος, η αθυροστομία, η αναίδεια και θρασύτητα, το αδίστακτο ψέμα, οι έμμεσες απειλές (τσαμπουκάς), οι χυδαίοι υπαινιγμοί καταξιώθηκαν σαν «όπλα πολιτικής πάλης». Καθιερώθηκε «κλίμα» δημόσιου λόγου – η Ν.Δ. και στο πεδίο αυτό, όπως και σε κάθε άλλο πολιτικής πρακτικής, πάσχιζε να μιμηθεί το ΠΑΣΟΚ, να μην υστερήσει σε «εκσυγχρονισμό». Ο,τι ονομάζουμε «κλίμα» δημοσίου λόγου, κυρίαρχο πολιτικό «κλίμα», κατανοείται πληρέστερα με αναφορά σε πρόσωπα, αλλά αυτή η προσωποποίηση αφήνει κενά κατανόησης στους νεότερους. Η ελλαδική κοινωνία γνώρισε τα τελευταία σαράντα χρόνια τόσα ευτελισμένα, ανίκανα (της ντροπής) αχρεία πρόσωπα σε θώκους ηγετικούς (χωρίς να υπάρξει έστω και ίχνος συλλογικών αντανακλαστικών διαμαρτυρίας, καταισχύνης ή οργής) που η ανάμνησή τους και μόνο θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν πέδη ανάσχεσης στη διολίσθηση προς τον ιστορικό αφανισμό. Δεν υπήρξαν έγκαιρα αντανακλαστικά οργής ούτε μνήμη ανασχετική του συνεχώς χειρότερου. Το πολιτικό μας σύστημα μπήκε σε τροχιά ραγδαίας αποσύνθεσης, με τα προσχήματα δημοκρατίας να συντηρούνται ως νεκροπομπός φενάκη. Αλλά μια τέτοια ανάγνωση της ελλαδικής πολιτικής πραγματικότητας επιτείνει τη δυσκολία να ερμηνεύσουμε το πώς γίνεται να υπάρχουν ακόμα «σοβαροί άνθρωποι» στην πολιτική σκηνή. Αγόρευε τις προάλλες για τον εκλογικό νόμο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, νέος σχετικά, με στρωτό και ευπρεπή λόγο, καλοχτισμένα επιχειρήματα και ικανότητα να δείχνει ότι το θέμα τον ενδιαφέρει ουσιαστικά, όχι για να κερδίσει εντυπώσεις. Ομως, αυτός ο νέος (και ας τον υποθέσουμε αγνών προθέσεων) άνθρωπος ακύρωνε τη σοβαρότητά του με την κατάφωρη πολιτική του ανακολουθία και ασυνέπεια: Μιλούσε για ιδιοτέλεια κομματικών σκοπιμοτήτων στο εκλογικό νομοσχέδιο εκπροσωπώντας το κόμμα που υπήρξε ο πανουργότερος μάγειρας εκλογικών συστημάτων, προκειμένου να υποκλέψει την εξουσία. Και αν το παρελθόν του κόμματός του το αμνηστεύει ο νεαρός βουλευτής νιώθοντας ο ίδιος φορέας του πολιτικά καινούργιου, πώς συμβιβάζει τους οραματισμούς του (και τη σοβαρότητά του) με το «προφίλ» της αρχηγού του; Διερωτήθηκε ποτέ: πού, πώς και από ποιον πρωτοδιορίστηκε σε μισθωτή εργασία η αρχηγός του; Αλλά και πέραν της αρχηγού: Ποιες αξιώσεις σοβαρότητας μπορεί να έχει ένας πολιτικός, πιθανόν ταλαντούχος και πάντως κόσμιος ως παρουσία, που επιλέγει να ενταχθεί σε κόμμα «σοσιαλιστικό», όταν στο πολύ πρόσφατο παρελθόν το κόμμα αυτό κυβέρνησε με όρους τού πιο αχαλίνωτου καπιταλισμού, μοιράζοντας με τους συγκυβερνώντες τα ρουσφέτια προκαταβολικά (4-2-1); Οι παραδειγματικές αναφορές λειτουργούν στον δοκιμιακό λόγο της επιφυλλίδας προφανώς ως ένδειξη, όχι ως καταγγελία. Να παραθέσουμε και μια δεύτερη εικόνα: Μεσήλικα βουλευτή, στην ίδια συζήτηση στη Βουλή, με λόγο σοβαρό, πειστικό, ευπρεπή, που εκπροσωπούσε το κόμμα το αυτοονομαζόμενο «Το ποτάμι». Προκαλούσε και αυτός την απορία: Δικαιολογείται ο όρος σοβαρότητα για έναν άνθρωπο ενταγμένον εθελούσια σε κόμμα που η ονομασία του επαγγέλλεται το τίποτα; Να δηλώνει η ονομασία όχι, φυσικά, ιδεοληψίες και ταμπού, αλλά (που να πάρει η ευχή) στόχους κοινωνικούς, κριτήρια ποιότητας της ζωής πέρα από τον καταναλωτικό πρωτογονισμό. Ποια ανθρώπινη σοβαρότητα μπορεί να συμβιβαστεί με τη στράτευση σε κόμμα, που και μόνο ο τίτλος του δηλώνει το πολιτικό τίποτα – θα μπορούσε να είναι το όνομα παρόχθιας ταβέρνας ή εντευκτηρίου εραστών του «καγιάκ». Βέβαια, κατάντησε κανόνας τις ονομασίες των πολιτικών κομμάτων (όπως και των απορρυπαντικών, αποσμητικών, αλλαντικών κ.λπ.) να τις επινοούν διαφημιστικά γραφεία, με κριτήρια εντελώς α-πολιτικά ή εσκεμμένης αοριστίας και γενικότητας αποβλέποντας στην ψυχολογική πρωταρχικά σαγήνη και στον υποβολιμαίο εντυπωσιασμό των αφελών (βλ. «Νέα Δημοκρατία», «Δημοκρατική Συμπαράταξη», «Πολιτική Ανοιξη» κ.ά.). Εφευρίσκουν οι διαφημιστές το «πιασάρικο» όνομα και στη συνέχεια οι ενδιαφερόμενοι προσπαθούν να γεμίσουν το νοηματικό κενό με «ευρήματα» αφηρημένων και συχνά αλληλοαναιρούμενων εννοιών – «κοινωνικός φιλελευθερισμός», «δημοκρατικός σοσιαλισμός», «κεντροδεξιά», «κεντροαριστερά» και ανάλογες πομφόλυγες αοριστολογίας. Η εδραιωμένη αξιολογική αποτίμηση των πολιτικών από τους πολίτες συνοψίζεται στον αφορισμό: «όλοι ίδιοι είναι». Μάλλον άδικος ο αφορισμός, επειδή αναφέρεται σε πρόσωπα. Ισχύει όμως απολύτως και αποδεδειγμένα για τα κόμματα: ναι, «όλα ίδια είναι». Ψηλαφήσαμε την ολοκληρωτική εξομοίωση «πράσινου» και «γαλάζιου» ΠΑΣΟΚ, τους υποστήκαμε να συγκυβερνάνε – μαζί και ο «ερυθρός» Κουβέλης. Ζήσαμε και τους «ριζοσπάστες» του Τσίπρα να τους μεταβάλλει η Κίρκη των «Αγορών» σε ευπειθέστατους διεκπεραιωτές των εντολών της, να απεμπολούν «αρχές» και «παντιέρες» τους, έρμαια αδιάντροπης εξουσιολαγνείας. Λογικά αλλά και έμπρακτα: τα κόμματα «όλα ίδια είναι» – ίδιες πολιτικές, ίδιος αμοραλισμός, ίδια νοσηρή εξουσιολαγνεία. Αν κάποιοι κομματικοί δίνουν την εντύπωση «σοβαρών ανθρώπων», πρόβλημα έχουμε οι δέκτες της εντύπωσης. Να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους οι ψηφοφόροι ότι με τα υπάρχοντα σήμερα κόμματα, όλα, πολιτική ελπίδα δεν υπάρχει. Ας ξεκαθαρίσουμε στην κρίση μας τα γνωρίσματα του «σοβαρού ανθρώπου»

Image
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ   ΠΡΟΣΩΠΑ   ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ   ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ   VIDEO   ΤΑΞΙΔΙΑ   MUST   ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ Υποενότητες του Απόψεις ΣΚΙΤΣΑ   ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ   ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ   ΠΡΟΣΩΠΑ   ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ   ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ   VIDEO   ΤΑΞΙΔΙΑ   MUST   ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ Υποενότητες του Απόψεις ΣΚΙΤΣΑ   ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ   ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ «Σοβαρός άνθρωπος» στην πολιτική ΠΟΛΙΤΙΚΗ   18:06 ΕΤΙΚΕΤΕΣ: EΠIΦYΛΛIΔA Κ​​άποιες συζητήσεις στη Βουλή ή στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, τηλεοπτικά μεταδιδόμενες, δίνουν την εντύπωση στον πολίτη ότι διασώζονται ακόμα στο πολιτικό προσωπικό της χώρας περιπτώσεις ανθρώπων σοβαρών. Ας συμφωνήσουμε σε κάποια στοιχειώδη κριτήρια «σοβαρότητας»: Κατορθώνουν να δίνουν στον ακροατή-θεατή τους την αίσθηση ότι είναι έντιμοι και νηφάλιοι. Οτι διαθέτουν ευφυΐα, έστω και μέσου βεληνεκούς. Δεν είναι απαίδευτοι, δηλαδή έχουν επάρκεια γλωσσικής εκφραστικής, άρα και συλλογιστικής ικανό