Ιστορίες του ΔΝΤ /παντελἠς Μπουκάλας
Στην ταινία «Ιστορίες του Μπρονξ», την πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Ρόμπερτ ντε Νίρο, το 1993, ο κινηματογραφικός γιος του, ο πιτσιρίκος Καλόγκερο/Σι, γίνεται μάρτυρας φόνου. Δεν καρφώνει τον μαφιόζο φονιά στην αστυνομία, τον θαυμάζει άλλωστε, πάει όμως στον εξομολογητή του και, ανάμεσα στα υπόλοιπα παιδικά ανδραγαθήματα, λέει και για το φονικό. Τον πιστεύει δεν τον πιστεύει, ο ιερωμένος τού δίνει άφεση αμαρτιών, επιβάλλοντάς του ένα παιδικών προδιαγραφών επιτίμιο. Μερικά «Αβε Μαρία». «Α, είναι ωραίο να είσαι καθολικός», λέει ο πιτσιρικάς φεύγοντας από τον ναό για να βρει τους κολλητούς του. «Πας μια φορά τη βδομάδα, εξομολογείσαι τις αμαρτίες σου, παίρνεις άφεση και ξαναξεκινάς από την αρχή».
Κάπως έτσι και με το ΔΝΤ. Δεν το απαρτίζουν αποκλειστικά καθολικοί, βέβαια. Ολα τα δόγματα και οι θρησκείες έχουν το μερίδιό τους, άλλωστε η κυρίαρχη θρησκεία στο εσωτερικό του και στις δοσοληψίες του με τον κόσμο είναι η θρησκεία του χρήματος. Η δεύτερη κρίσιμη διαφορά; Το συγχωροχάρτι η ηγεσία του δεν το ζητάει από κανέναν ιερωμένο-μεσίτη. Το δίνει η ίδια στον εαυτό της, τίμια και γενναία, αφού αυτή είναι το κατεξοχήν ιερατείο. Για παράδειγμα, για τον εσφαλμένο υπολογισμό του «πολλαπλασιαστή» των ελληνικών μνημονίων, το ΔΝΤ καταστάλαξε πως είναι των αδυνάτων αδύνατο να ευθύνονται τα επιτελεία του. Ποιοι φταίνε; Ποιοι άλλοι από τους πρώτους εφευρέτες της πράξης του πολλαπλασιασμού στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οπότε; Συνεχίζουμε…
Τώρα, ανεξάρτητη επιτροπή εμπειρογνωμόνων του Ταμείου καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στο ξεκίνημα των ελληνικών μνημονίων, το 2010, σχεδόν τίποτε το σωστό δεν υπήρξε ούτε στους υπολογισμούς ούτε στις προβλέψεις. Απαιτήθηκαν υπερβολικά πολλά «αναδιαρθρωτικά» σε υπερβολικά λίγο χρόνο από την οριακών αντοχών ελληνική κοινωνία (με την οποία ωστόσο «συνέπασχαν»). Και πάντα με τη σύμφωνη γνώμη των Ελλήνων κυβερνώντων –αν το «μάλιστα» συνιστά γνώμη–, οι οποίοι θεωρούσαν το χρέος βιώσιμο, ενώ όφειλαν να απαιτήσουν τη μείωσή του. Το αποτέλεσμα; Το ζούμε. Οπότε; Συνεχίζουμε... Οσο για τον υπεύθυνο των αποτυχημένων υπολογισμών και προβλέψεων, τον κ. Τόμσεν, τιμωρήθηκε διά της προαγωγής. Κι έτσι δεν έχει καν την ανάγκη να επισκεφθεί τον εξομολογητή του.
Κάπως έτσι και με το ΔΝΤ. Δεν το απαρτίζουν αποκλειστικά καθολικοί, βέβαια. Ολα τα δόγματα και οι θρησκείες έχουν το μερίδιό τους, άλλωστε η κυρίαρχη θρησκεία στο εσωτερικό του και στις δοσοληψίες του με τον κόσμο είναι η θρησκεία του χρήματος. Η δεύτερη κρίσιμη διαφορά; Το συγχωροχάρτι η ηγεσία του δεν το ζητάει από κανέναν ιερωμένο-μεσίτη. Το δίνει η ίδια στον εαυτό της, τίμια και γενναία, αφού αυτή είναι το κατεξοχήν ιερατείο. Για παράδειγμα, για τον εσφαλμένο υπολογισμό του «πολλαπλασιαστή» των ελληνικών μνημονίων, το ΔΝΤ καταστάλαξε πως είναι των αδυνάτων αδύνατο να ευθύνονται τα επιτελεία του. Ποιοι φταίνε; Ποιοι άλλοι από τους πρώτους εφευρέτες της πράξης του πολλαπλασιασμού στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οπότε; Συνεχίζουμε…
Τώρα, ανεξάρτητη επιτροπή εμπειρογνωμόνων του Ταμείου καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στο ξεκίνημα των ελληνικών μνημονίων, το 2010, σχεδόν τίποτε το σωστό δεν υπήρξε ούτε στους υπολογισμούς ούτε στις προβλέψεις. Απαιτήθηκαν υπερβολικά πολλά «αναδιαρθρωτικά» σε υπερβολικά λίγο χρόνο από την οριακών αντοχών ελληνική κοινωνία (με την οποία ωστόσο «συνέπασχαν»). Και πάντα με τη σύμφωνη γνώμη των Ελλήνων κυβερνώντων –αν το «μάλιστα» συνιστά γνώμη–, οι οποίοι θεωρούσαν το χρέος βιώσιμο, ενώ όφειλαν να απαιτήσουν τη μείωσή του. Το αποτέλεσμα; Το ζούμε. Οπότε; Συνεχίζουμε... Οσο για τον υπεύθυνο των αποτυχημένων υπολογισμών και προβλέψεων, τον κ. Τόμσεν, τιμωρήθηκε διά της προαγωγής. Κι έτσι δεν έχει καν την ανάγκη να επισκεφθεί τον εξομολογητή του.
Comments