Κοινωνία | 03.04.2010 Πολιτιστικές δράσεις στο Ρουρ για την αναβάθμιση των συνοικιών
Κοινωνία | 03.04.2010
Το πρόγραμμα «Ένα χρόνο μαζί: Τρεις πόλεις - τρεις δρόμοι» αναγκάζει ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας, επαγγέλματος, εθνικότητας και μόρφωσης να συμβιώσουν κοινωνικά και να συμμετέχουν σε πολιτιστικές δράσεις που οργανώνουν καλλιτέχνες και κοινωνικοί λειτουργοί ταυτόχρονα σε τρεις δρόμους, τριών μεγαλουπόλεων του Ρουρ: στο Ντόρτμουντ, στο Μιλχάιμ και στο Ντούισμπουργκ.
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Ρουρ: παλιό ανθρακορυχείο
Στο Ντόρτμουντ, στη συνοικία γύρω από την πλατεία Μπόρσιγκ, μετακόμισαν δυο φοιτητές, που σπουδάζουν Καλές Τέχνες και Κοινωνική Παιδαγωγική, για να στήσουν τις πολιτιστικές δράσεις «και να σπάσουν», όπως λένε, «τα κοινωνικά κλισέ».
Οι δύο νεαροί φοιτητές που είναι διοργανωτές των πολιτιστικών δράσεων πιστεύουν ότι και μόνον «η συγκατοίκησή τους με τόσες οικογένειες, κυρίως αλλοδαπές, αρκεί για να γίνουν ζυμώσεις».
Ο Ραλφ Ορέντι είναι καλλιτέχνης, επικεφαλής του προγράμματος στο Ντόρτμουντ, και μαζί με την Λυδία Άλμπερς προετοιμάζουν μια μεγάλη θεατρική παράσταση: κομπάρσοι θα είναι 78 από τους 105 κατοίκους των τριών δρόμων της συνοικίας και θεατρική σκηνή το σαλόνι της νεαρής φοιτήτριας, που είναι 30 τμ.
Ενθουσιώδεις δραστηριότητες, αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Η Λυδία Άλμπερς και Ο Ραλφ Ορέντι - διοργανωτές των πολιτιστικών δράσεων στο Ντόρτμουντ
Πως λειτουργεί μέχρι τώρα αυτό το πρόγραμμα; Έχουν κάποιο ουσιαστικό αντίκρισμα αυτές οι δράσεις;
Ο Ραλφ Ορέντι εκτιμά πως οι περισσότεροι νεαροί διοργανωτές πολιτιστικών δράσεων «έρχονται προσωρινά, μόνον για να κάνουν τη δουλειά τους, να πάρουν τα χρήματα και μετά εξαφανίζονται».
Παρά τον ενθουσιασμό τους και οι δύο διοργανωτές των πολιτιστικών δράσεων στο Ντόρτμουντ διαπιστώνουν ότι υπάρχουν απλώς ελπίδες πως «οι μικρές αλλαγές που θα φέρουν αυτές οι δράσεις θα χαραχθούν στη μνήμη και ίσως να καρποφορήσουν κάποτε».
Γιατί; Γιατί οι πολιτιστικές δράσεις δεν αγγίζουν τα μεγάλα προβλήματα που έχει ο κόσμος στις περιοχές αυτές: Οι άνθρωποι που ζουν στις τρεις συνοικίες, των τριών πόλεων, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Πολλοί είναι άνεργοι ή εργάζονται εξαντλητικά και παίρνουν χαμηλό μεροκάματο, άλλοι δεν βρίσκουν καν το χρόνο να δουν τις οικογένειές τους, γιατί εργάζονται μακριά και επιπλέον η σχέση τους με την κουλτούρα είναι επιδερμική έως ανύπαρκτη.
Και όμως, οι δύο φοιτητές στη συνοικία του Ντόρτμουντ προκάλεσαν την περιέργεια και αρκετοί γείτονες τους επισκέφθηκαν ήδη. Μερικοί τόλμησαν μάλιστα να δηλώσουν και συμμετοχή στις πολιτιστικές δράσεις.
Θα περιορίσει άραγε την κοινωνική περιθωριοποίηση το εγχείρημα των πολιτιστικών δράσεων; Η εμπειρία της Γαλλίας λέει ότι κάτι τέτοιο είναι μάλλον ανέφικτο.
Ας μην λησμονούμε ότι στη Γαλλία από το 1980 μέχρι και το 2005 δοκιμάστηκαν πιο ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα προγράμματα και επενδύθηκαν περισσότερα κονδύλια χωρίς να επιτευχθεί το περίφημο ‘σπάσιμο του γκέτο’ και χωρίς να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης στις περιφερειακές συνοικίες των γαλλικών μεγαλουπόλεων.
Sabine Damaschke / Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. Σύνταξης: Σταμάτης Ασημένιος
Comments