λίγες του 24ωρου ώρες

Λίγες του 24ώρου ώρες.. Σόου τζαζ παρακολουθούσα χτές βράδυ από τον Άσπρο Οίκο ,όπου κεί αντίκρυσα την Πρώτη κυρία και τον Πρόεδρο ν¨απολαμβάνουν τα τραγούδια και την μουσική τους. Βέβαια αυτό το είδος της μουσικής παληότερα μου άρεσε , και μπορώ να πω πως το προτιμούσα από τα κοιμισμένα νοτιοαμερικάνικα ταγκό ,όμως με τον χρόνο άλλαξε , σε σημείο που δεν μπορούσα να κάνω συγκρίσεις. Δεν μπορώ όμως να μην αποτίσω έπαινο στους εκτελεστές και αοιδούς που απέδιδαν το μάξιμουμ της τέχνης τους ,αποσπώντας το χειροκρότημα του ακροατηρίου. Μου φαίνεται πως η τέχνη είναι πάθος ,γιατί αφιερώνεσαι σ¨αυτή ,την νοιώθεις,την εκπέμπεις για πρώτιστη δική σου ικανοποίηση που διαχέεται στο κοινό σου. Σήμερα μεγάλη Παρασκευή του 2007-04-06 μέρα των παθών του Χριστού μας και μπορώ να πώ ότι ήμουν τυχερός γιατί σηκώθηκα την νύχτα ,όπου τον υπολογιστή μου ανοίγοντας , άκουσα μέρος της ακολουθίας των ωρών .Είναι θαυμάσιο να ξανακούς ό,τι από παιδί κράτησες στον ψυχικό σου κόσμο.Σου φαίνονται όλα πιο καθαρά ,βλέπεις χρόνος και ωριμότητα πολλές φορές απαντιούνται. Αλλά εδώ θα σταματήσω ,ξημέρωσε έξω ,είναι καιρός να πάμε εκκλησία κι¨ας ψιλοχιονίζει στον τόπο μας..Λορνιόν.