| Ώρα για πράξεις – από Αθήνα και Βρυξέλλες |
|
| Tου Νικου Κωνστανταρα |
|
|
|
Για να σπάσει ο φαύλος κύκλος ύφεσης και ακινησίας στην ελληνική οικονομία, για να απαλλαγούν οι πολίτες από δυσανάλογα μεγάλα βάρη, θα χρειαστούν συντονισμένες κινήσεις εντός και εκτός Ελλάδας. Μία πλευρά δεν μπορεί να καταφέρει το θαύμα μόνη της: οι εταίροι μας πρέπει να μας πείσουν ότι πράγματι θέλουν να σώσουν το ευρώ και ότι θα μας στηρίξουν όσο χρειάζεται για να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη· εμείς πρέπει να δείξουμε ότι κάνουμε την προσπάθεια να σηκώσουμε το βάρος μας. Αυτές οι διαβεβαιώσεις απαιτούν συγκεκριμένα μέτρα για να γίνουν πειστικές, για να αντιστρέψουν τη σημερινή εικόνα αμφιθυμίας που παρουσιάζουν και οι δύο πλευρές.
Οσο περνάει ο καιρός βλέπουμε πόση ζημιά προκάλεσαν τα λαϊκίστικα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα και στην Ευρώπη στην αρχή της κρίσης. Κάτω από βροχή πικρόχολων σχολίων γερμανικών εντύπων, στοχοποιήθηκαν οι «κακοί» Ελληνες, αντί να δημιουργηθεί ένα κοινό, «ανώνυμο» ταμείο και άλλοι μηχανισμοί που θα χρηματοδοτούσαν όποιο μέλος της Ευρωζώνης αντιμετώπιζε πρόβλημα δανεισμού. Οταν δημιουργήθηκαν αυτοί οι μηχανισμοί, ήταν πλέον αργά για τη στιγματισμένη Ελλάδα – αλλά και για την υπόλοιπη Ευρώπη, επειδή οι αγορές μυρίστηκαν ότι η Ευρωζώνη ήταν ανέτοιμη και ευάλωτη. Οσα σοβαρά άρθρα και αν γράφτηκαν έκτοτε, οι αρχικές εντυπώσεις συνεχίζουν να καθορίζουν τη συζήτηση. Οι σχεδόν καθημερινές δηλώσεις Γερμανών (και άλλων) πολιτικών και οικονομολόγων, καθώς και οι παράμετροι της συζήτησης στην Ελλάδα, επιβεβαιώνουν τις προκαταλήψεις εκατέρωθεν και δυσχεραίνουν τη δυνατότητα των πολιτικών να κινηθούν ελεύθερα χωρίς να απολογούνται στους ψηφοφόρους τους. Η πολιτική, με άλλα λόγια, κρατείται όμηρος των εντυπώσεων που βοήθησε να δημιουργηθούν.
Η διάσωση της Ελλάδας, και του κοινού νομίσματος, είναι πρωτίστως θέμα εμπιστοσύνης. Στην εποχή της άμεσης πληροφόρησης και βιαστικής ανάλυσης, ακούει κανείς συνέχεια αμφιβολίες για το αν οι εταίροι μας πράγματι στηρίζουν την Ελλάδα, αν έχουν σοβαρό και ολοκληρωμένο σχέδιο για τη διάσωση του ευρώ και αν οι Ελληνες είναι διατεθειμένοι να συμβάλουν με όλες τις δυνάμεις τους σε αυτό το τιτάνιο έργο. Το αποτέλεσμα της αποτυχίας φαίνεται στη διασπορά της κρίσης, που σήμερα ταράζει πολλές χώρες της Ευρωζώνης και ροκανίζει τα θεμέλια του κοινού νομίσματος.
Πώς θα πείσουμε, λοιπόν, ο ένας τον άλλον για τη σοβαρότητα των προθέσεών μας; Πώς θα πειστούμε οι ίδιοι ότι η κρίση θα έχει τέλος και ότι βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο προς την έξοδο;
Για την Ελλάδα, κορυφαία προτεραιότητα είναι να εκλείψει ο κίνδυνος ότι η χώρα μας μπορεί σύντομα να βρεθεί εκτός ευρώ. Αυτός ο φόβος επηρεάζει τη συμπεριφορά όλων, από τον άνθρωπο που δεν ξοδεύει, επειδή δεν έχει χρήματα ή γιατί τα φυλάει, έως την επιχείρηση που κλείνει ή δεν επενδύει. Οσο καταναλωτές και επιχειρήσεις δεν ξοδεύουν, όσο η κυβέρνηση συρρικνώνει το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων τόσο θα μειώνεται η παραγωγή και θα ζητείται συνέχεια από μισθωτούς και συνταξιούχους να σηκώνουν το βάρος της χώρας στις πλάτες τους.
Οι νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, που συζητούνται αυτές τις μέρες, ομολογούν την έλλειψη ανάπτυξης και την αποτυχία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Η ειρωνεία είναι ότι ενώ το μεγάλο μέρος του λαού πονάει, το μήνυμα που δίνεται εκτός Ελλάδας είναι ότι οι Ελληνες δεν τηρούν τις δεσμεύσεις που απορρέουν από τη σύμβαση με τους δανειστές τους. Οσο δεν εφαρμόζονται μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, όσο παραμένει ανοργάνωτη η δημόσια διοίκηση, οι θυσίες των πολιτών είναι μάταιες και, την ίδια ώρα, χάνουμε τη μάχη των εντυπώσεων στο εξωτερικό. Οσο δεν σπάει αυτός ο κύκλος, η ποιότητα ζωής των πολιτών θα συνεχίσει να χειροτερεύει και τα χρήματα -είτε από δική μας παραγωγή είτε από το εξωτερικό- θα λιγοστεύουν.
Ο,τι κι αν γίνει, φαίνεται απίθανο ότι μισθωτοί και συνταξιούχοι θα μπορέσουν συνεχώς να κλείνουν νέες τρύπες που ανοίγουν. Αυτή η πολιτική έχει ήδη οδηγήσει στον θρυμματισμό του πολιτικού κόσμου. Στην Ευρώπη, η φωτιά της κρίσης δεν φαίνεται να σβήνει όσο οι προθέσεις των ηγετικών χωρών παραμένουν στις δηλώσεις. Είναι προφανές ότι για την Ελλάδα, για την Ισπανία, για την Ιταλία και για άλλες χώρες έχει χαθεί πολύς χρόνος. Στην Αθήνα, την Πέμπτη, ο πρόεδρος της Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, δήλωσε ότι η Ελλάδα πρέπει να δείξει με πράξεις τη θέλησή της να σωθεί. Ας κάνει το ίδιο η Ευρώπη όσον αφορά τη διάσωση του ευρώ. Εκεί αρχίζει η διάσωση όλων. |
|
|
kathimerini.gr |
Comments