Σαμαράς: Πλειοψηφικός συνασπισμός δυνάμεων εναντίον του Μνημονίου
Ο πρόεδρος της ΝΔ στην σημερινή ομιλία του προς την Εκτλεστική Γραμματεία του Κόμματος που εξελέγη στο 8ο Συνέριο προέταξε, όπως αναμενόταν, την πολιτικοποίηση των εκλογών έναντι του αυτοδιοικητικού τους χαρακτήρα.«Σε κανονικές περιόδους και σε ομαλές συνθήκες το καθαρό αυτοδιοικητικό στοιχείο είναι φυσικό να κυριαρχεί του πολιτικού. Αλλά σε έκρυθμες συνθήκες κρίσης, το πολιτικό στοιχείο είναι φυσικό να ενισχύεται. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα…» είπε μεταξύ άλλων και προσδιόρισε τον στόχο της ΝΔ που είναι η οικοδόμηση ενός «μεγάλου πλειοψηφικού συνασπισμού δυνάμεων για την εναλλακτική προοπτική» και την απαλλαγή απο το Μνημόνιο.
«Η ανοδική μας πορεία έχει ήδη αρχίσει και στους επόμενους μήνες θα επιταχυνθεί», είπε ακόμα ο κ. Σαμαράς, ενώ «για το ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι ακριβώς αντίστροφα: Η μεγάλη πτώση του έχει αρχίσει και στους επόμενους μήνες θα επιταχυνθεί…»
«Να ξεχάσουν αυτά που ξέρουν»
Αναφερόμενους εξάλλου σε όσους δημιουργούν προβλήματα συνοχής στη ΝΔ με αφορμή τις αυτοδιοικητικές επιλογές ο Α. Σαμαράς είπε: “Αυτά που ξέρουν να τα ξεχάσουν. Τέλειωσαν οριστικά….”. Με τον τρόπο αυτό προειδοποίησε ότι δεν θα ανεχθεί διαφοροποιήσεις και ότι αν υπάρξουν «παραβάτες» θα έχουν την τύχη του Χρήστου Μαρκογιαννάκη \
Στη συνέχεια, μίλησε για τα κριτήρια επιλογής των υποψηφίων και έπλεξε το εγκώμιο του Βασίλη Κικίλια που ικανοποιεί « το αίτημα της κοινωνίας για ανανέωση προσώπων, για ανάδειξη νέων και άφθαρτων». Έμφαση έδωσε και στην ενότητα του κόμματος: «Έχει ήδη αποκατασταθεί πλήρως μετά το Συνέδριο. Υποσχέθηκα «σφουγγάρι» στο παρελθόν και το τηρώ. Υποσχέθηκα το κόμμα των αξιών και των αξίων και το τηρώ». Παράλληλα είπε ότι «δεν θέλουμε να μετατρέψουμε τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε δημοψήφισμα για το Μνημόνιο. Ούτε χρειάζεται άλλωστε. Το πραγματικό «δημοψήφισμα» για το Μνημόνιο γίνεται κάθε 15 ή 30 του μηνός όταν οι εργαζόμενοι εισπράττουν μειωμένες αποδοχές».
Αποσπάσματα απο την ομιλία
Οι τωρινές συνθήκες δεν είναι ούτε «κανονικές» ούτε «ομαλές». Η χώρα δοκιμάζεται, η οικονομία βυθίζεται, η κοινωνία υποφέρει και αγωνιά. Δεδομένα δεκαετιών κλονίζονται. Σταθερές προοπτικές με τις οποίες μεγάλωσαν δύο γενιές ήδη καταρρέουν. Η αγωνία για το αύριο κυριαρχεί παντού. Και σε τέτοιες συνθήκες είναι προφανές ότι η συμπεριφορά των ανθρώπων μπροστά στην κάλπη δεν καθορίζεται μόνο από στενά τοπικιστικά κριτήρια, αλλά και από συνολικά πολιτικά προτάγματα.
Η Νέα Δημοκρατία τους μήνες που μεσολάβησαν τακτοποίησε τα του οίκου της, τράβηξε τη διαχωριστική γραμμή με το παρελθόν, έκανε την αυτοκριτική της όπως δεν την έκανε ως τώρα κανένα κόμμα στην Ελλάδα, μεγάλο ή μικρό, σφυρηλάτησε πλήρως την ενότητά της, πήρε θέση στα μεγάλα προβλήματα του τόπου, άνοιξε προοπτικές εναλλακτικής διεξόδου από την κρίση.
Τώρα θα κάνει το επόμενο βήμα. Θα ανοιχτεί ακόμα περισσότερο στην κοινωνία. Θα αρχίσει να οικοδομεί ένα μεγάλο πλειοψηφικό συνασπισμό δυνάμεων που απορρίπτει τα αδιέξοδα του Μνημονίου και στηρίζει την εναλλακτική προοπτική. Θα το κάνει, ασφαλώς, όπως οφείλει, ανεξάρτητα από τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά και με καταλύτη τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Όσο περισσότερο τους πείσουμε για τη στάση μας στα μεγάλα θέματα που απασχολούν τον τόπο, τόσο περισσότερο θα καταλάβουν ότι η Νέα Δημοκρατία είναι διέξοδος και για τα τοπικά προβλήματα που τους πνίγουν.
Το ΠΑΣΟΚ σήμερα χάνει τον κόσμο, γιατί υποσχόταν ότι «λεφτά υπάρχουν» να μοιράσει. Τον ξεγέλασε κι ήλθε για να πάρει όχι για να δώσει.
Η Νέα Δημοκρατία, αντίθετα, δεν λέει ψέματα. Δεν μοιράζει εύκολες υποσχέσεις.
Λέει αλήθειες. Συχνά δύσκολες αλήθειες. Και τις υπηρετεί με συνέπεια. Παρά τον πόλεμο που της γίνεται τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από πάσης φύσεως «εξαπτέρυγα», που στηρίζουν με κάθε τρόπο το ΠΑΣΟΚ, αλλά καταλαβαίνουν όλο και περισσότερο, ότι η πολεμική τους δεν μας αγγίζει.
Ο αγώνας μας να πείσουμε την Ελληνική Κοινωνία για την διαφορετική προοπτική διεξόδου που προσφέρουμε, συνδέεται άμεσα με τις αγωνίες του Ελληνικού λαού στις πόλεις και στην ύπαιθρο, στην Αθήνα και στην Περιφέρεια, για τα καθημερινά του προβλήματα.
Δεν υπάρχουν πια μικρά και καθημερινά, άσχετα με την Πολιτική.
Όλα τα διατρέχει η κρίση. Όλα, επομένως, συνδέονται με την Πολιτική, δηλαδή με το «φαύλο κύκλο» της ύφεσης της ανεργία και της φτώχειας, στον οποίο βουλιάζει η χώρα.
Η ανοδική μας πορεία έχει ήδη αρχίσει. Και στους επόμενους μήνες θα επιταχυνθεί.
Για το ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι ακριβώς αντίστροφα: Η μεγάλη πτώση του έχει αρχίσει και στους επόμενους μήνες θα επιταχυνθεί…
Το πόσο θα επιταχυνθεί η δική μας ανοδική πορεία, εξαρτάται αποφασιστικά από την επιτελική δουλειά αυτού του οργάνου, της Εκτελεστικής Γραμματείας. Του καθενός από μας κι όλων μαζί συλλογικά.
Ήδη ζήτησα από τους Αντιπροέδρους να πάρουν μείζονες πρωτοβουλίες στήριξης αυτού του μεγάλου ανοίγματος στο λαό και την Κοινωνία.
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος προγραμματίζει μεγάλη εκστρατεία σε όλη την Ελλάδα – και στις 12 μεγάλες περιφέρειες συν την Περιφέρεια της Αττικής – και είμαι βέβαιος ότι η παρουσία του και ο λόγος του θα δώσουν μεγάλη ώθηση στη δυναμική της παράταξης.
Το ίδιο θα κάνει και ο Σταύρος Δήμας, το κύρος και ο λόγος του οποίου έχουν πολύ μεγάλη βαρύτητα και εμβέλεια, ιδιαίτερα στα θέματα Οικονομίας και Περιβάλλοντος. Και πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας.
Το ίδιο θα κάνουμε όλοι μας.
Ο γενικός σχεδιασμός που γίνεται πριν από τη «μάχη» είναι πάντα γενικός και ευέλικτος. Και συμπληρώνεται στις λεπτομέρειές του κατά τη διάρκεια της «μάχης». Αυτή είναι και η θεμελιώδης αρχή κάθε επιτελικού σχεδιασμού.
Να είναι αρκετά γενικός, ώστε να δίνει κατευθύνσεις για όλες τις πλευρές της δράσης. Κι αρκετά ευέλικτος για να προσαρμόζεται στην πορεία ανάλογα.
Η μάχη αρχίζει. Και ο στόχος της είναι πολύ απλός:
Να κινητοποιήσουμε το μέγιστο των δυνάμεών μας, ώστε να φέρουμε το μήνυμα της Ελπίδας σε όλη την Ελλάδα. Και να συσπειρώσουμε γύρω μας τις μέγιστες δυνάμεις της κοινωνίας. Που θα αποτελέσουν το πρόπλασμα ενός μεγάλου, πλειοψηφικού κοινωνικού συνασπισμού. Που δεν θα δώσει μόνο Ελπίδα και Προοπτική στη χώρα. Θα είναι Ελπίδα και Προοπτική για τη χώρα.
Μέχρι τώρα μιλάγαμε για Ελπίδα και δίναμε Ελπίδα.
Τώρα πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πιο πέρα:
Να αρχίσουμε καθαρά να γινόμαστε, εμείς οι ίδιοι, η Ελπίδα.
Ο καθένας μας και η καθεμιά μας.
Και να μην την προδώσουμε ποτέ αυτή την Ελπίδα…
Comments