επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Το «ελληνικό ρίσκο» Του Αλέξη Παπαχελά Είχαμε ακούσει πολλούς πρωθυπουργούς εδώ και αρκετά χρόνια να δηλώνουν έτοιμοι να κλείσουν έναν «προβληματικό» δημόσιο οργανισμό. Από την «Ολυμπιακή», που υποτίθεται ότι θα έκλεινε αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004 ο κ. Κ. Καραμανλής, έως τον ΟΣΕ, που συζητούσε να κλείσει ο κ. Γ. Παπανδρέου, είχαμε χορτάσει από σχετικές... προθέσεις. Ο κ. Σαμαράς το έπραξε, δείχνοντας πολιτικό θάρρος. Δυστυχώς, ένα μέρος του επιτελείου του το χειρίσθηκε με αφελή ερασιτεχνισμό και ακύρωσε εν μέρει τα όποια πολιτικά οφέλη θα μπορούσε να φέρει αυτή η κίνηση. Ο,τι έγινε, έγινε όμως. Πού πάμε λοιπόν τώρα; Ενα σενάριο είναι να τα βρουν μεταξύ τους οι τρεις αρχηγοί τη Δευτέρα. Η πίεση για σταθερότητα, από τις Βρυξέλλες και όλα τα διεθνή κέντρα, είναι πολύ ισχυρή. Κανείς δεν θέλει ένα ατύχημα ή μια περιπέτεια πριν από τις γερμανικές εκλογές. Για να τα βρουν και να υπάρξει πραγματικό αποτέλεσμα, όμως, θα πρέπει να αλλάξουν όλοι μυαλά. Ο πρωθυπουργός θα πρέπει να γίνει πιο «συλλογικός» στη λήψη αποφάσεων και να αποσύρει διάφορους ομόσταβλούς του πολιτικούς, οι οποίοι ακούνε μεταρρύθμιση και τρέχουν. Και δεν είναι λίγοι, δυστυχώς, αυτοί. Ακόμη και άνθρωποι που μιλούσαν «μοντέρνα» απεδείχθησαν πολιτευτές του αισχίστου είδους. Οσο για τους άλλους δύο αρχηγούς, είναι κρίσιμο να αντιληφθούν πως η συμμετοχή τους στην κυβέρνηση δεν μπορεί να συνίσταται στην παρουσία πολιτικών «δεινοσαύρων» ή συνδικαλιστών-υπουργών. Δύσκολα πράγματα θα μου πείτε. Προφανώς. Το γυαλί έχει ενδεχομένως ραγίσει ανάμεσα στους τρεις και θα είναι δύσκολο να ξανακολλήσει. Αν αυτό ισχύει, οι εκλογές αποτελούν μονόδρομο. Ταπεινή γνώμη του γράφοντος αποτελεί πως θα είναι η απαρχή μιας μακράς περιόδου ακυβερνησίας και περιπετειών. Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς ποιος θα μπορέσει να κυβερνήσει με ποιον. Βάζω κάτω τα νούμερα και είτε δεν βγαίνουν είτε οδηγούν σε ενδεχόμενα σχήματα συνεργασίας που δεν προσφέρουν καμιά ελπίδα. Υπάρχει, βεβαίως, το σενάριο να σαρώσει κάθε φιλοευρωπαϊκή ψήφο ο κ. Σαμαράς και να δώσει ένα καθαρό αποτέλεσμα. Θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο εφόσον δημιουργούσε έναν φιλοευρωπαϊκό «Συναγερμό», με τη συμμετοχή ικανών ανθρώπων διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων. Είναι όμως αμφίβολο ότι θα έπιανε θεαματικά ποσοστά που θα τον έφερναν κοντά στην αυτοδυναμία. Επ’ αυτού, μάλιστα, θα ήταν καλό να επιδειχθεί ψυχραιμία από τους ανθρώπους μιας συγκεκριμένης κοινωνικοοικονομικής κατηγορίας που έβλεπαν και τη «Δράση» στο... 15% στις πρώτες, περυσινές εκλογές. Είναι κακό να μπερδεύουν κάποιοι τον «κόσμο τους» με την ελληνική κοινωνία. Τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Το «ελληνικό ρίσκο» μπήκε στη ζωή μας και στο ευρωπαϊκό σκηνικό από την... πίσω πόρτα. Κάτι μου λέει πως αρχίζει τώρα η πλήρης αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, κάτι που έπρεπε κάποτε να μπει σε κίνηση. Αρκεί η χώρα να μείνει όρθια.              kathimerini