επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Ανάγκη για συστηματική αναδιάρθρωση, τώρα Του Μπαμπη Παπαδημητριου «Οποιος δεν θέλει να ζυμώσει...» λέγει ο λαός μας, αποφεύγει το αναγκαίο πλην δυσάρεστο. Η αλληγορία ταιριάζει καλά στην τακτική που ακολουθούν οι πολιτικοί μας. Δυστυχώς, όμως, προβληματίζει όλους όσοι αδημονούν να ξαναπάρει μπροστά η ελληνική οικονομία όσο το δυνατόν ενωρίτερα. Μεταξύ αυτών, οι Ευρωπαίοι εταίροι και όσοι άλλοι παρακολουθούν τα δειλά βήματα αποκατάστασης της εμπιστοσύνης στις προοπτικές της Ελλάδας. Οι δύσκολες αποφάσεις που έχουμε μπροστά μας αφορούν πέντε σοβαρούς τομείς. Πρώτον, να ολοκληρωθεί η κατάργηση προνομίων που εξασφαλίζουν προσόδους, κέρδη και εισοδήματα σε επιχειρήσεις και ιδιώτες. Δεύτερον, να καθιερωθεί αποτελεσματική διοίκηση των δημοσίων εσόδων, στηριγμένη σε νέο νομοθετικό πλαίσιο φόρων, ικανή να υποχρεώσει όσους διαφεύγουν, ενώ διαθέτουν ικανή περιουσία, να συμβάλουν ισότιμα στις κοινές δαπάνες. Τρίτον, με ολοκληρωμένη πλέον την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, επιχειρήσεις και ιδιώτες θα δουν τα δάνειά τους είτε να βγουν από τις ρυθμίσεις είτε να αποπληρωθούν, με διαγραφή μέρους των και κατάπτωση εγγυήσεων. Τέταρτον, στον κρατικό μηχανισμό, στα υπουργεία και στην αποκεντρωμένη διοίκηση, απαιτούνται σοβαρές εκκαθαρίσεις και ριζοσπαστικές αλλαγές στη λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών. Είναι ώρα να ανοικοδομηθεί το κράτος, δημιουργώντας δημόσιες αρχές με ολιγάριθμο, αλλά υψηλού επιπέδου επιτελείο, το οποίο «αγοράζει» κάθε φορά τις πρόσθετες και εξειδικευμένες υπηρεσίες που απαιτούνται. Αυτό είναι το «μυστικό» πίσω από την αντικατάσταση μερικών χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων με νεότερα και εξειδικευμένα στελέχη. Πέμπτον, είναι καιρός να συμπληρωθούν οι προσαρμογές στην αγορά εργασίας με τρεις κινήσεις. Προώθηση νέων συλλογικών συμβάσεων όπου υπάρξει συμφωνία, τακτοποίηση του εργασιακού ζητήματος για τη διευκόλυνση πτωχευμένων επιχειρήσεων και ανάκτηση του δικαιώματος εργοδοτικής άρνησης της εργασίας σε περιπτώσεις εξουθενωτικών συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων. Τα επιτελεία σε Βρυξέλλες, Ουάσιγκτον και άλλες πρωτεύουσες γνωρίζουν άριστα τις αδυναμίες του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της Ελλάδας και την απουσία «μεταρρυθμιστικού ενθουσιασμού» στις γραμμές όλων, πρακτικώς, των ελληνικών κομμάτων. Είναι χαρακτηριστική η έκπληξη που προκαλεί σε φίλους του ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι τα στελέχη της μείζονος αντιπολίτευσης πληρώνονται, κατά κανόνα, από το Δημόσιο. «Δεν συνάντησα κανέναν που να εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα», παρατηρούσε βουλευτής αριστερού κόμματος μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας που είχε, προσφάτως, μακρές συντροφικές συζητήσεις με τα στελέχη του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο ισχύει στα κομματικά επιτελεία των συγκυβερνώντων κομμάτων. Οι κινήσεις του πρωθυπουργού δικαιολογούνται, στον βαθμό που είχε την κατάσταση αυτή στο στόχαστρο των αρχικών ενεργειών του γύρω από το θέμα της δημόσιας τηλεόρασης. Πλην όμως, οι σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτεί η διέξοδος από την κρίση απαιτούν συστηματική και επίμονη συνεννόηση με όλους. Ο Αντώνης Σαμαράς οφείλει να χρησιμοποιήσει ικανότητες πειθούς της ευρύτερης κοινής γνώμης και να προσδέσει τους πάντες στο τραπέζι της συνεννόησης. Σε αυτήν την κατεύθυνση η νέα σύνθεση της κυβέρνησης μπορεί να αποδειχτεί αποτελεσματικότερη, εφόσον αξιοποιήσει έμπειρους πολιτικούς μαζί δίπλα σε περισσότερους υπουργούς «σαν τον Στουρνάρα». Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την ανάγκη μιας μεγάλης και συστηματικής αναδιάρθρωσης του κράτους. Η νέα κυβέρνηση, αν και αποτελείται από τα «παλαιά κόμματα» πρέπει να κερδίσει τη μάχη που τόσο συχνά στο παρελθόν είχε χαθεί.     kathimerini