Ο Αη Σπυρίδων στα Χαυδάτα.

Το εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα στα Χαυδάτα. Σκαρφαλωμένο ψηλά στο βουνό του Αγίου το ξωκκλήσι , χάριζε την θωριά του σ’όλο το χωριό.Το μισό ήτανε χωμένο στη σπηλιά, τ’ άλλο μισό κρέμότανε στο βράχο, κτίσμα φαμίλιας Μελισσηνών, που οι κατατρεγμοί τούς έφεραν από τις αυλές του Βυζαντίου εδώ στου Ιονίου την άκρη. Γιόρταζε τον χρόνο δυό φορές ,κατακαλόκαιρο το θαύμα και τον χειμώνα τ’ όνομα.Σε κάθε γιορτή οι γυναίκες με τα καλά τους κι’οι άντρες με την φορεσιά τους, για το σεβασμό του Αγίου , παίρναν την ανηφοριά του μονοπατιού , κουβαλώντας λουλούδια του βουνού και του κάμπου ,τις αρτοκλασίες και τα τάματά τους, φορτωμένοι μέχρι κεφαλής, για να τιμήσουνε την μνήμη του Αγίου. Το καμπανάκι μικροσκοπικό ,κρεμασμένο δίπλα στης ανατολής το παραθυράκι, συνόδευε με τους χαρούμενους ήχους του την προσέλευση τους. Σιγά-σιγά η εκκλησίτσα γιόμιζε, οπότε ο παπά-Γιάννης ο Γρίβας, εβγαινε σκυφτός στην ωραία πύλη για να κηρύξει την εναρξη της λειτουργίας.Εσκυβε πολύ ο παπάς για να μη σκίσει το κεφάλι του στης σπηλιάς τα αιχμηρά βράχια. Ευλογημένη η βασιλεία του θεού.....έλεγε και μεγαλόπρεπος καθώς ήτανε, γνώστης του λόγου και της επιρροής της φωνής του, έδινε τον τόνο της προσήλωσης στο θείο ,κάνοντας όλη την λειτουργία κατανοητή από τους χωριανούς. Είχε πάντα μαζί του κι’ ένα βιβλίο που εξηγούσε Απόστολους και Ευαγγέλια. Η εικόνα του αη-Σπυρίδωνα στη μέση της εκκλησιάς , καταστόλιστη από το λουλούδι γινότανε προσκύνημα απ’ όλους τούτη την σπάνια μέρα..Ο παπάς μετά την λειτουργιά ,έκανε και την βραδυνή παράκληση για να μη ξανανεβάζει τούς χωριανούς στην ανηφόρα, πούτανε δύσκολη.Οι Μελισσηνοί Παύλος και Γιάννης με τα παιδιά τους Νίκο και Σπύρο μοίραζαν τις αρτοκλασίες στούς χωριανούς με το τέλος της γιορτής. Σάν το καμπανάκι σήμαινε το τέλος ενα πολύχρωμο ανθρώπινο φίδι κατέβαινε το μονοπάτι για το χωριό μεσα στον χρυσό τον ήλιο χαρούμενο γιατί τίμησε και φέτος τον Αγιό του.Και του χρόνου και του χρόνου ήτανε η ευχή που ακουότουνε.-( απόσπασμα wwwαπό το βιβλίο πορεία προς τον 21ο αιώνα του Γ.Μοσχονά ) www.lornion.blogspot.com

Comments

lornion said…
Χάρηκα που διάβασα κείμενο που είχα γράψει στο βιβλίο που είχα εκδόσει στο Τορόντο του Καναδά.Θέλησα τότε να διασώσω θύμισες απο περιστατικά από ανθρώπους και στιγμιότυπα ζωής στα πέτρινα χρόνια. Εφυγα γνώρισα Ευρώπη και Αμερική στο ταξείδι της ζωής και τώρα πριν λίγα χρόνια σε μια βίζιτα στο Ζαχαρατέικο σπίτι αφέθηκα να ατενίζω την υπαρξη του νέου χωριού φορτωμένος αναμνήσεις . Γαλήνεψα σαν χωριανός.

Popular posts from this blog

επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Macmillan and Eisenhower in 1959 tv debate-bbc