Λάσση και Εστία.
Δεν είχε εκλογές στην διάθεσή του, έπρεπε να εργαστεί στην πατρίδα, είχε παιδιά να μεγαλώσει και οι οικονομίες του ηταν λιγοστές. Όμως αισιόδοξος και αποφασιστικός, γνώριζε τον χαρακτήρα και τις δυνατότητες του. Έτσι μια μέρα στην πρώτη κρούση που έκανε του επροτάθη η ευθύνη της δ/νσης της Μαθητικής Εστίας Αργοστολίου. Χωρίς αναβολές και περαιτέρω σκέψεις απεδέχθη την πρόταση, αντικαθιστώντας κάποιον πούθελε να πάει στην πολιτική αεροπορία στην Ρόδο. Υπέγραψε σύμβαση αορίστου χρόνου και ανέλαβε υπηρεσία. Βέβαια τούτο αποτέλεσε εκπληξη για τους υπηρετούντας, αλλά και για άλλους των Αθηνών που διατηρούσαν αμφιβολίες για την επιλογή του αλεξιπτωτιστή από τον βορρά.
Πέρασε ο Περίανδρος μερικές μέρες ενημέρωσης και γνωριμιών, για να καταδείξει σε μικρό διάστημα πως η Εστία βρισκόταν σε δυνατά και κατάλληλα χέρια. Ενα βήμα που πήρε αμέσως ήταν η ανοδός του στα κεντρικά των Αθηνών για την γνωριμία των στελεχών του Ιδρύματος ,ώστε να υπάρχει αμφίδρομη κατανόηση , αλλά και η αναφορά των προβλημάτων που αντιμετώπιζε η Εστία..Ετσι σε μια πρώτη συνεργασία με τον γενικό διευθυντή ,κατάφερε να φτάσουν στο Αργοστόλι μηχανικοί και εργολάβοι να προεκτιμήσουν το έργο της πλήρους επισκευής της στέγης που έμπαζε νερά ολούθενε και παράλληλα ,δοθέντος οτι οι μισθοί του προσωπικού ήταν εξευτελιστικοί ,υστερα από επιμονή γαιδάρου κατάφερε τον διπλασιασμό των αποδοχών των υπαλλήλων ,πράξη δίκαιη μεν, που ταυτόχρονα έδινε στο προσωπικό την δυνατότητα προσφοράς παραγωγικού έργου. Νεα διαρρύθμιση των χώρων ,νέα κρεβάτια και εξοπλισμός για τους οικότροφους μαθητές ,προσλήψεις εποπτών από τ’ Αργοστόλι και καθηγητών, ψυχαγωγία μουσική-τηλεόραση και αθλοπαιδιές, όλα αυτά με συνακόλουθο την καλίτερη διατροφή , εδωσαν στην Εστία ξεχωριστή θέση. Βέβαια είχαν καθιερωθεί οι οδηγίες που έδιναν στο παιδί την δυνατότητα της άμιλλας ,στοιχείο που επέτρεπε σε μαθητές που συγκέντρωναν το 16 να απαλλάσονται αυτόματα από την καταβολή τροφείων. .Ο Περίανδρος πρόσφερε εαυτόν στην Εστία, εργαζόταν συστηματικά από το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ, με μια απογευματινή διακοπή 2-3 ωρών.Ο χρόνος αυτός ήτανε δοσμένος στο πατρικό του και γιατί όχι ,αποτελούσε την ψυχαγωγία του. Η ύπαρξη της Εστίας στο Αργοστόλι γεννήθηκε μετά τους σεισμούς του 1953 ,από την ανάγκη παροχής μέσης εκπαίδευσης στους νέους των περιοχών του βορρά που συνόρευαν με τους σλαβόφωνους των Σκοπίων. Αυτά τα παιδιά στην ζωντανή επαφή με τους γηγενείς συμμαθητές τους, αποκτούσαν νέα αντίληψη, διαφορετική νοοτροπία, που επιδρούσε θετικά στην εθνική τους συνείδηση. Κέρδος η ολοκληρωτική αφομοίωση. τους. Ετσι το έργο της Εστίας μπορεί να χαρακτηριστεί και κάπως Εθνικό .Αν θυμάμαι καλά έλεγε ο Περίανδρος,η πρωτοβουλία ανήκε στον Βασιλέα Παύλο.Από αυτή την Εστία στο χρονικό διάστημα της παραμονής του εκεί 1972-1982 απεφοίτησαν γύρω στα 300 ελληνόπουλα από την Βόρειο Ελλάδα. Αργότερα σαν και τα χρόνια πέρασαν εξυπηρέτει παιδιά της υπαίθρου του νησιού . Τα καλοκαίρια που κατέβαινε στην πατρίδα και στο νησί ,ζευγάρια και μοναχικοί κύριοι, τον σταματούσαν στην μέση της πλατείας και στην Λεωφόρο για να μάθουν τα περι του Δ/ντού τους..Ηταν ικανοποίηση γιατί με τα λίγα που πήραν από την κεφαλονιά είχαν προκόψει. Και ο Περίανδρος το χαιρότανε.- .Η Λάση είχε τ΄ονομα και τους γυαλούς της.Το 1972 δεν είχε κατοικηθεί , ήτανε γιομάτη χωράφια και πέτρες ,ξεχώριζαν μερικά σπίτια προς το Μεντιτερανέ ,το δελφίνι-εστατόριο του Φωκά ,πιο πέρα πάνω στον δρόμο μια πιτσαρία, τα καλαφατέικα πάνω στον λόφο και 2-3 κτίσματα προς το σπήλαιο..Οδρόμος στενός ΄σ’έφερνε στους άσπρους βράχουςκαι τον πλατύ γυαλό.Ο Περίανδρος χειμώνα –καλοκαίρι κατά τις 5 το χάραμα που όλη η φύση ησύχαζε,έτρεχε τροχάδην από Φαραώ μέχρι το στενό που οδηγεί στο σπήλαιο, για τρεις τουλάχιστον φορές ,επαιρνε το ντούς του και στην συνέχεια μέσα σε μια ώρα ετοίμαζε την γραφική δουλειά της Εστίας. Ητανε ειδυλιακή η Λάση, γιατί είχε κλίμα ξερό , αγέρα θαλασσινό που μύριζε φρεσκάδα Το άρωμα της θρούμπας διάχυτο στην φύση , η ορατότητα στην απλωσιά της άγκαλιαζε το πέλαγος, κ’ ο ήλιος χρύσωνε τα επι γης κείμενα μέχρι που να χαθεί στην θάλασσα .Δεντρίσια ισκιάδα τα μεσημέράκια,απολαυστική για ανάπαυση και χώρος άνετος για κίνηση , περίπατο και αμμουδιά. Τα δειλινά της Λάσης πίνακας -ζωγραφιστός που αντικατόπτριζε το μεγαλείοτου τοπίου.. Από την μεριά πούναι το εικονισματάκι και βόρεια πλην του υποστατικού του Γαλιατσάτου δεν υπήρκε κεραμίδι,παρεκτός ενα σπιτάκι σκαρφαλωμμένο πάνω στα πρανή του δρόμου.Ο Περίανδρος σκεφτόταν πολύ το πότε αυτός ο τόπος θα πάρει την ανάπτυξη που του χρειαζότανε .Αναθυμήθηκε ναι , κάποια μέρα του 1975 στον /λύχνο/σε επαφή του με τον κ.Μπότση πετάχτηκε στον αγέρα η ιδέα της φιλοξενίας για καλοκαιρινές διακοπές των υπαλλήλων του Ιδρύματος. Προσωπικά ο Περίανδρος ειχε διαφορετική άποψη ,ήθελε φοιτητές του εξωτερικού για ευνόητους λόγους ,μα δεν εισακούστηκε. Τήν ίδια χρονιά γέμισε το κτίριο .Κατήντησε να παρέχουμε με συμβολική τιμή αναψυχή- φαί και ύπνο στους συναδέλφους Αθηνών και Ελλάδος .Η Λάση είχε για πρώτη φορά κόσμο στους δρόμους της τα βράδυα.Στην κεφαλονια τα γεγονότα δεν περνούν απαρατήρητα. Ο Περίανδρος χαιρότανε την μικρή αλλαγή .Ο επόμενος χρόνος ήταν φανταστικός.Η οργάνωση από την διοίκηση σεμιναρίου των στελεχών του Ίδρύματος,η παρουσία πανεπιστημιακών καθηγητών, μεταξύ των οποίων και ο Μάκης Πεντόγαλος, που ιστορικά ενημέρωσε τους συνέδρους σε ποιό τόπο βρίσκονται ,και εν συνεχεία οι φιλοξενίες ,έδωκαν ζωή στην Λάση για ένα τρίμηνο, πούτανε και καθοριστικό .Εμπεδώθηκε στον κεφαλονίτη η αντίληψη της αξιολόγησης της. Ετσι μικρά κέντρα φαγητού και λίγης διασκέδασης ξεφύτρωναν σε παρυφές και μυχούς και κατοικίες σαν του Κώστα,του Χαλιώτη ,του Γαλιατσάτου του Γρηγοράτου κι’ άλλων.παιδιών της αγοράς και του εμπορίου.Η μαγιά της ανάπτυξης της Λάσης ,χωρίς νάναι μεγάλος ο λόγος , ξεκίνησε και από την Εστία, .μα ξεκίνησε στραβά και στραβά εξελίχτηκε.. ..Κάποια μέρα και σε χρόνο που ο Περίανδρος ειχε κέφια δημιουργικά, πήρε τηλεφώνημα από τον Προκόπιο /Δεσπότη Κεφαλονιάς/που λόγω οικονομικών αδυναμιών, αδυνατούσε την συντήρηση του κοργιαλενείου οικοτροφείου Θηλέων .Ηθελε ο Σεβασμιώτατος την υπαγωγή της Εστίας του στο Ιδρυμα . Οντως περιήλθε στο Ιδρυμα που μετονομάστηκε σε μαθητική εστία θηλέων με δυναμικότητα 30 κορίτσια.Ετσι το σύνολο των φιλοξενουμένων οικοτρόφων έφτασε τον αριθμό των 120 παιδιών Ετούτο για τον Περίανδρο δεν ήταν μικρό πράγμα,σαν κ’ εθεώρει τον Σ/βριο η Θηλέων να συγκεντρώνει 90. κορίτσια. Σύνολο 180 στις δυό εστίες.Δυο-τρεις καθηγητές που είχαν προσληφθεί εποχιακά και ωριαία παρείχαν λύσεις στις απορίες των παιδιών τις ώρες του αναγνωστηρίου, πούταν υποχρεωτικό τα απογεύματα..Το διοικητικό προσωπικό στο μέτρο των δυνατοτήτων του απέδιδε ,οπως απέδιδε έργο σημαντικό το προσωπικό των μαγειρίων και της επιμελητείας. Ξέχωρη φυσιογνωμία στο περιβάλον Ο Βασίλης Αποστολάτος κλασικός κεφαλονίτης ,πλούσιος σε σάτυρα και λόγο που τον εξέφραζε ποιητικά αυτοσχεδιάζοντας με νόημα ..Τα χρόνια περνούσαν ,οι συνθήκες άλλαζαν ,ο τόπος μπήκε στην τροχιά των αλλαγών και ολα τούτα φυσικό ήταν να επηρεάσουν και του Περίανδρου την τύχη. Εφυγε από την Λάση και την Εστία χαρούμενος για την προσφορά του στον τόπο και στους συμπατριώτες του.
Λορνιόν
Τορόντο
Δεκεμβριος 8 του 2006
Υστερόγραφο: Αδυναμίες μου: Όντες τα μάτια του ανθρώπου μετράνε τους ογδόντα χρόνους, πάντα ένα ν η ενα ς η και κάποιο άλλο γράμμα ,θα πηδάει στους αιθέρες ,κι’άντε να το πιάσει σαν μπορεί, η αδύνατη η κόρη, που θολά της είναι όλα.. Αμα περάσει λίγος χρόνος και ξεκούραση πειά φτάσει εις το νεύρο του ματιού ,ατενίζεις παραδόξως την αναμπουμπούλα πούχεις για το λάθος σου ετούτο .Σας πληροφορώ αδυναμίες που γεμίζουν τον Λορνιόν, για να μη παρεξηγιέτε από αναγνώστες, που τουκάναν την τιμή, να διαβάζουν ο,τι υπάρχει, ιδικό του στο γυαλί. –Με συμπαθάτε φίλοι, οχτροί, ξένοι ,λόγιοι και αδιάφοροι για τούτη την πατέντα, οπου ήθελε την ενημέρωσή σας. ΛΟΡΝΙΟΝ.- 2005-06-06.
Πέρασε ο Περίανδρος μερικές μέρες ενημέρωσης και γνωριμιών, για να καταδείξει σε μικρό διάστημα πως η Εστία βρισκόταν σε δυνατά και κατάλληλα χέρια. Ενα βήμα που πήρε αμέσως ήταν η ανοδός του στα κεντρικά των Αθηνών για την γνωριμία των στελεχών του Ιδρύματος ,ώστε να υπάρχει αμφίδρομη κατανόηση , αλλά και η αναφορά των προβλημάτων που αντιμετώπιζε η Εστία..Ετσι σε μια πρώτη συνεργασία με τον γενικό διευθυντή ,κατάφερε να φτάσουν στο Αργοστόλι μηχανικοί και εργολάβοι να προεκτιμήσουν το έργο της πλήρους επισκευής της στέγης που έμπαζε νερά ολούθενε και παράλληλα ,δοθέντος οτι οι μισθοί του προσωπικού ήταν εξευτελιστικοί ,υστερα από επιμονή γαιδάρου κατάφερε τον διπλασιασμό των αποδοχών των υπαλλήλων ,πράξη δίκαιη μεν, που ταυτόχρονα έδινε στο προσωπικό την δυνατότητα προσφοράς παραγωγικού έργου. Νεα διαρρύθμιση των χώρων ,νέα κρεβάτια και εξοπλισμός για τους οικότροφους μαθητές ,προσλήψεις εποπτών από τ’ Αργοστόλι και καθηγητών, ψυχαγωγία μουσική-τηλεόραση και αθλοπαιδιές, όλα αυτά με συνακόλουθο την καλίτερη διατροφή , εδωσαν στην Εστία ξεχωριστή θέση. Βέβαια είχαν καθιερωθεί οι οδηγίες που έδιναν στο παιδί την δυνατότητα της άμιλλας ,στοιχείο που επέτρεπε σε μαθητές που συγκέντρωναν το 16 να απαλλάσονται αυτόματα από την καταβολή τροφείων. .Ο Περίανδρος πρόσφερε εαυτόν στην Εστία, εργαζόταν συστηματικά από το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ, με μια απογευματινή διακοπή 2-3 ωρών.Ο χρόνος αυτός ήτανε δοσμένος στο πατρικό του και γιατί όχι ,αποτελούσε την ψυχαγωγία του. Η ύπαρξη της Εστίας στο Αργοστόλι γεννήθηκε μετά τους σεισμούς του 1953 ,από την ανάγκη παροχής μέσης εκπαίδευσης στους νέους των περιοχών του βορρά που συνόρευαν με τους σλαβόφωνους των Σκοπίων. Αυτά τα παιδιά στην ζωντανή επαφή με τους γηγενείς συμμαθητές τους, αποκτούσαν νέα αντίληψη, διαφορετική νοοτροπία, που επιδρούσε θετικά στην εθνική τους συνείδηση. Κέρδος η ολοκληρωτική αφομοίωση. τους. Ετσι το έργο της Εστίας μπορεί να χαρακτηριστεί και κάπως Εθνικό .Αν θυμάμαι καλά έλεγε ο Περίανδρος,η πρωτοβουλία ανήκε στον Βασιλέα Παύλο.Από αυτή την Εστία στο χρονικό διάστημα της παραμονής του εκεί 1972-1982 απεφοίτησαν γύρω στα 300 ελληνόπουλα από την Βόρειο Ελλάδα. Αργότερα σαν και τα χρόνια πέρασαν εξυπηρέτει παιδιά της υπαίθρου του νησιού . Τα καλοκαίρια που κατέβαινε στην πατρίδα και στο νησί ,ζευγάρια και μοναχικοί κύριοι, τον σταματούσαν στην μέση της πλατείας και στην Λεωφόρο για να μάθουν τα περι του Δ/ντού τους..Ηταν ικανοποίηση γιατί με τα λίγα που πήραν από την κεφαλονιά είχαν προκόψει. Και ο Περίανδρος το χαιρότανε.- .Η Λάση είχε τ΄ονομα και τους γυαλούς της.Το 1972 δεν είχε κατοικηθεί , ήτανε γιομάτη χωράφια και πέτρες ,ξεχώριζαν μερικά σπίτια προς το Μεντιτερανέ ,το δελφίνι-εστατόριο του Φωκά ,πιο πέρα πάνω στον δρόμο μια πιτσαρία, τα καλαφατέικα πάνω στον λόφο και 2-3 κτίσματα προς το σπήλαιο..Οδρόμος στενός ΄σ’έφερνε στους άσπρους βράχουςκαι τον πλατύ γυαλό.Ο Περίανδρος χειμώνα –καλοκαίρι κατά τις 5 το χάραμα που όλη η φύση ησύχαζε,έτρεχε τροχάδην από Φαραώ μέχρι το στενό που οδηγεί στο σπήλαιο, για τρεις τουλάχιστον φορές ,επαιρνε το ντούς του και στην συνέχεια μέσα σε μια ώρα ετοίμαζε την γραφική δουλειά της Εστίας. Ητανε ειδυλιακή η Λάση, γιατί είχε κλίμα ξερό , αγέρα θαλασσινό που μύριζε φρεσκάδα Το άρωμα της θρούμπας διάχυτο στην φύση , η ορατότητα στην απλωσιά της άγκαλιαζε το πέλαγος, κ’ ο ήλιος χρύσωνε τα επι γης κείμενα μέχρι που να χαθεί στην θάλασσα .Δεντρίσια ισκιάδα τα μεσημέράκια,απολαυστική για ανάπαυση και χώρος άνετος για κίνηση , περίπατο και αμμουδιά. Τα δειλινά της Λάσης πίνακας -ζωγραφιστός που αντικατόπτριζε το μεγαλείοτου τοπίου.. Από την μεριά πούναι το εικονισματάκι και βόρεια πλην του υποστατικού του Γαλιατσάτου δεν υπήρκε κεραμίδι,παρεκτός ενα σπιτάκι σκαρφαλωμμένο πάνω στα πρανή του δρόμου.Ο Περίανδρος σκεφτόταν πολύ το πότε αυτός ο τόπος θα πάρει την ανάπτυξη που του χρειαζότανε .Αναθυμήθηκε ναι , κάποια μέρα του 1975 στον /λύχνο/σε επαφή του με τον κ.Μπότση πετάχτηκε στον αγέρα η ιδέα της φιλοξενίας για καλοκαιρινές διακοπές των υπαλλήλων του Ιδρύματος. Προσωπικά ο Περίανδρος ειχε διαφορετική άποψη ,ήθελε φοιτητές του εξωτερικού για ευνόητους λόγους ,μα δεν εισακούστηκε. Τήν ίδια χρονιά γέμισε το κτίριο .Κατήντησε να παρέχουμε με συμβολική τιμή αναψυχή- φαί και ύπνο στους συναδέλφους Αθηνών και Ελλάδος .Η Λάση είχε για πρώτη φορά κόσμο στους δρόμους της τα βράδυα.Στην κεφαλονια τα γεγονότα δεν περνούν απαρατήρητα. Ο Περίανδρος χαιρότανε την μικρή αλλαγή .Ο επόμενος χρόνος ήταν φανταστικός.Η οργάνωση από την διοίκηση σεμιναρίου των στελεχών του Ίδρύματος,η παρουσία πανεπιστημιακών καθηγητών, μεταξύ των οποίων και ο Μάκης Πεντόγαλος, που ιστορικά ενημέρωσε τους συνέδρους σε ποιό τόπο βρίσκονται ,και εν συνεχεία οι φιλοξενίες ,έδωκαν ζωή στην Λάση για ένα τρίμηνο, πούτανε και καθοριστικό .Εμπεδώθηκε στον κεφαλονίτη η αντίληψη της αξιολόγησης της. Ετσι μικρά κέντρα φαγητού και λίγης διασκέδασης ξεφύτρωναν σε παρυφές και μυχούς και κατοικίες σαν του Κώστα,του Χαλιώτη ,του Γαλιατσάτου του Γρηγοράτου κι’ άλλων.παιδιών της αγοράς και του εμπορίου.Η μαγιά της ανάπτυξης της Λάσης ,χωρίς νάναι μεγάλος ο λόγος , ξεκίνησε και από την Εστία, .μα ξεκίνησε στραβά και στραβά εξελίχτηκε.. ..Κάποια μέρα και σε χρόνο που ο Περίανδρος ειχε κέφια δημιουργικά, πήρε τηλεφώνημα από τον Προκόπιο /Δεσπότη Κεφαλονιάς/που λόγω οικονομικών αδυναμιών, αδυνατούσε την συντήρηση του κοργιαλενείου οικοτροφείου Θηλέων .Ηθελε ο Σεβασμιώτατος την υπαγωγή της Εστίας του στο Ιδρυμα . Οντως περιήλθε στο Ιδρυμα που μετονομάστηκε σε μαθητική εστία θηλέων με δυναμικότητα 30 κορίτσια.Ετσι το σύνολο των φιλοξενουμένων οικοτρόφων έφτασε τον αριθμό των 120 παιδιών Ετούτο για τον Περίανδρο δεν ήταν μικρό πράγμα,σαν κ’ εθεώρει τον Σ/βριο η Θηλέων να συγκεντρώνει 90. κορίτσια. Σύνολο 180 στις δυό εστίες.Δυο-τρεις καθηγητές που είχαν προσληφθεί εποχιακά και ωριαία παρείχαν λύσεις στις απορίες των παιδιών τις ώρες του αναγνωστηρίου, πούταν υποχρεωτικό τα απογεύματα..Το διοικητικό προσωπικό στο μέτρο των δυνατοτήτων του απέδιδε ,οπως απέδιδε έργο σημαντικό το προσωπικό των μαγειρίων και της επιμελητείας. Ξέχωρη φυσιογνωμία στο περιβάλον Ο Βασίλης Αποστολάτος κλασικός κεφαλονίτης ,πλούσιος σε σάτυρα και λόγο που τον εξέφραζε ποιητικά αυτοσχεδιάζοντας με νόημα ..Τα χρόνια περνούσαν ,οι συνθήκες άλλαζαν ,ο τόπος μπήκε στην τροχιά των αλλαγών και ολα τούτα φυσικό ήταν να επηρεάσουν και του Περίανδρου την τύχη. Εφυγε από την Λάση και την Εστία χαρούμενος για την προσφορά του στον τόπο και στους συμπατριώτες του.
Λορνιόν
Τορόντο
Δεκεμβριος 8 του 2006
Υστερόγραφο: Αδυναμίες μου: Όντες τα μάτια του ανθρώπου μετράνε τους ογδόντα χρόνους, πάντα ένα ν η ενα ς η και κάποιο άλλο γράμμα ,θα πηδάει στους αιθέρες ,κι’άντε να το πιάσει σαν μπορεί, η αδύνατη η κόρη, που θολά της είναι όλα.. Αμα περάσει λίγος χρόνος και ξεκούραση πειά φτάσει εις το νεύρο του ματιού ,ατενίζεις παραδόξως την αναμπουμπούλα πούχεις για το λάθος σου ετούτο .Σας πληροφορώ αδυναμίες που γεμίζουν τον Λορνιόν, για να μη παρεξηγιέτε από αναγνώστες, που τουκάναν την τιμή, να διαβάζουν ο,τι υπάρχει, ιδικό του στο γυαλί. –Με συμπαθάτε φίλοι, οχτροί, ξένοι ,λόγιοι και αδιάφοροι για τούτη την πατέντα, οπου ήθελε την ενημέρωσή σας. ΛΟΡΝΙΟΝ.- 2005-06-06.
Comments