επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Tι γραφει ο ξενος TυποςDER SPIEGELΗ ΣυμμαχίαΤο ΝΑΤΟ γιορτάζει αυτή την εβδομάδα τα εξηκοστά του γενέθλια σε σύνοδο κορυφής με οικοδεσπότες τη Γερμανία και τη Γαλλία, τις ατμομηχανές της ευρωπαϊκής οικονομίας.Οι εορταστικές εκδηλώσεις, όμως, δεν αναμένεται να παρακάμψουν το γεγονός ότι η Συμμαχία, παρά τις όποιες στο παρελθόν επιτυχίες της, σήμερα αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις στο Αφγανιστάν, ενώ είναι γνωστή η διαμάχη της με τη Ρωσία με αφορμή την επιθυμία πρώην μελών της ΕΣΣΔ να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.Στο Στρασβούργο και κατά μήκος του Ρήνου ποταμού, στη γερμανική πόλη Κελ και στο Μπάντεν–Μπάντεν, θα ακουστούν πολλά για τα επιτεύγματα του ΝΑΤΟ τις έξι δεκαετίες της ζωής του. Θα γίνουν συζητήσεις για τον σημαντικό ρόλο της Συμμαχίας στον τομέα της διατήρησης της ειρήνης τόσο στη Δύση όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.Ομως, πέρα από τα πραγματικά επιτεύγματα και πέρα από τις εορταστικές εκδηλώσεις θα βγουν στην επιφάνεια οι διαφορές ανάμεσα στην «Παλιά Ευρώπη» και τη «Νέα Ευρώπη», αν και ο Μπαράκ Ομπάμα καταβάλλει προσπάθειες να διατηρήσει τις σωστές αποστάσεις.                                                                                                                               HANDELSBLATT. Νέα διπλωματίαΕίναι πλέον επίσημο: ο πόλεμος στο Αφγανιστάν εισήλθε σε νέα φάση. Στη Χάγη, όπου και η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διάσκεψη –συμμετέχει και το Ιράν–, ενενήντα χώρες και οργανισμοί δεσμεύτηκαν να πράξουν το καλύτερο δυνατό προκειμένου το Αφγανιστάν να ζήσει σε σταθερό περιβάλλον. Ομως, μόνον η πραγματικότητα θα δείξει κατά πόσον αυτές οι καλές προθέσεις έχουν αξία. Η διεθνής κοινότητα δεν έχει ξεχάσει το Αφγανιστάν, έλεγαν ξανά και ξανά οι συμμετέχοντες στη σύνοδο της Χάγης. Βέβαια, πάνω απ’ όλα, περισσότερο εμφανής ήταν η προσπάθεια της Αμερικής να δείξει ότι δεν έχει ξεχάσει τη μακρινή αυτή χώρα και ότι η κυβέρνηση Ομπάμα εξακολουθεί να θέλει τον τερματισμό αυτού του «ξεχασμένου πολέμου», ανανεώνοντας τις προσπάθειές της και ζητώντας τη στήριξη των εταίρων της. Η Χίλαρι Κλίντον αποκάλεσε τη σύνοδο «καθολική αναγνώριση του γεγονότος πως όλοι ενδιαφερόμαστε και ότι όλοι αντιμετωπίζουμε κοινή απειλή, κοινό εχθρό και κοινή δουλειά». Είναι πάντως σημαντικό να διευκρινιστεί ότι η αμερικανική προσέγγιση είναι πολυπολική, κάτι που θεωρείται νέα μορφή διπλωματίας εκ μέρους των ΗΠΑ.                                                                                  HAARETZΤραγική εικόνα . Η 32η κυβέρνηση του Ισραήλ, η οποία ορκίστηκε προχθές, είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Με το σχήμα που εμφανίζεται πλέον ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου έδειξε το στυλ των πολιτικών φιλοδοξιών του και παράλληλα άφησε να διαφανεί η έλλειψη οράματος, θάρρους και πρακτικής σκέψης. Η τύχη του κράτους του Ισραήλ δεν ήταν στην ατζέντα τη στιγμή που ο πρωθυπουργός σχεδίαζε το σχήμα της κυβέρνησής του. Μια άλλη σκέψη κυριαρχούσε: το πώς μια χούφτα πολιτικών θα νέμεται στο εξής την εξουσία. Το Ισραήλ απέκτησε τη μεγαλύτερη κυβέρνηση της ιστορίας του κι αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα. Στο νέο κυβερνητικό σχήμα υπάρχει ένας υπουργός Οικονομικών που δεν ξέρει από οικονομία, ένας υπουργός Εξωτερικών εκτεθειμένος στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, ένας υπουργός Αμύνης που θεωρείται αποτυχημένος, ένας υπουργός Παιδείας που δεν έχει πείρα στα θέματα εκπαίδευσης κι ένα υπουργείο Υγείας χωρίς υπουργό! Υπάρχουν, επίσης, υπουργοί χωρίς χαρτοφυλάκιο και χωρίς κανένα ρόλο! Κι αυτή η εικόνα είναι τραγική, αν σκεφθεί κανείς τις κρίσιμες αποφάσεις που το Ισραήλ οφείλει σύντομα να λάβει.                                                     ARAB NEWSΦαύλος κύκλοςΤην περασμένη εβδομάδα ο Ομπάμα ανακοίνωσε τη νέα στρατηγική των ΗΠΑ για το Αφγανιστάν, εκτιμώντας ότι είναι η καλύτερη δυνατή για την αντιμετώπιση ουσιαστικών προβλημάτων της χώρας, περιλαμβανομένου και του προβλήματος του Πακιστάν. Η επίθεση τη Δευτέρα στη Λαχώρη δείχνει ότι θα πρέπει να υπάρξει συνολική λύση στη νότια Ασία. Ενα από τα σημαντικότερα προβλήματα της αμερικανικής στρατηγικής είναι ότι εξακολουθεί να αγνοεί τις πραγματικότητες της αναπτυξιακής βοήθειας και της στρατιωτικής δράσης.Ο Λευκός Οίκος διατείνεται ότι η αναπτυξιακή βοήθεια προς το Πακιστάν θα ενισχύσει το κράτος. Το ίδιο είχε λεχθεί και για το Αφγανιστάν. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, όμως, έχουν πολύ πιο σύντομο χρονοδιάγραμμα. Ο Ομπάμα θέλει να υπάρξει ανάπτυξη, άρα και σταθερότητα. Ωστόσο, συνεχίζει να πλήττει από αέρος τις δυνάμεις των ανταρτών. Και, ναι μεν αυτές οι επιθέσεις σκοτώνουν αντάρτες, παράλληλα όμως ενοχλούν την πακιστανική κοινή γνώμη και τη στρέφουν κατά των ΗΠΑ, υπονομεύοντας έτσι την αναπτυξιακή βοήθεια. Ο κίνδυνος του φαύλου κύκλου…