ΑΡΘΡΟ- ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΩΛ ΚΡΟΥΓΚΜΑΝΤο λόμπι ALEC και ο… βρώμικος καπιταλισμός στις ΗΠΑ
Με άρθρο-παρέμβαση στους Times της Νέας Υόρκης ο νομπελίστας Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν καταγγέλλει ευθέως το σκοτεινό ρόλο του υπερ-συντηρητικού λόμπι American Legislative Exchange Council (ALEC), με αφορμή τον περιβόητο νόμο της Φλόριντα περί «αυτοάμυνας», γνωστό και ως “Stand your Ground”.
Σύμφωνα με τις καταγγελίες του Κρούγκμαν, το ALEC, το οποίο στηρίζεται σε κεφάλαια επιχειρήσεων-κολοσσών, προωθεί κατά σύστημα, και σε αρκετές περιπτώσεις… υπαγορεύει νομοθετήματα, τα οποία εξυπηρετούν σαφώς τα οικονομικά συμφέροντα των επιχειρήσεων αυτών, με επίκεντρο τον ευαίσθητο τομέα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (…), της δημόσιας τάξης, των πολιτικών σωφρονισμού ή ακόμη και τους νόμους περί οπλοκατοχής και «αυτοάμυνας» - θέμα που επανήλθε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας μετά την δολοφονία του Αφροαμερικανού Τρέιβον Μάρτιν.
Περί τίνος, όμως, πρόκειται;
Στην ουσία, ο στόχος της δράσης του ALEC είναι σταδιακά, η μεταβίβαση κρίσιμων κοινωνικών λειτουργιών και δομών από το κράτος στην… ελεύθερη αγορά, μέσω ιδιωτικοποιήσεων, οι οποίες βασίζονται, μάλιστα, σε νομοθετήματα τα οποία όχι μόνον στηρίζει η οργάνωση, αλλά τα συντάσσει η ίδια (…).
Κατόπιν, δια του… προσεταιρισμού και της συνεργασίας πολιτικών και γερουσιαστών σε όλη την αμερικανική επικράτεια, επιχειρείται η μεταβίβαση στις επιχειρήσεις της ευθύνης για σωφρονιστικά καταστήματα, κέντρα υγείας – ακόμη και δημοτικά σχολεία.
Εν συνεχεία, τις «εργολαβίες» αυτές αναλαμβάνουν – ω, του θαύματος – οι εταιρείες εκείνες οι οποίες χρηματοδοτούν τη δράση της οργάνωσης, όπως οι AT&T, UPS, Αδελφοί Κοχ, Exxon Mobil και άλλες...
Χαρακτηριστικά, μόνο στη Βιρτζίνια, τα τελευταία χρόνια περί τα 50 νομοσχέδια γραμμένα σχεδόν αυτολεξί (…) από την ALEC έχουν κατατεθεί προς ψήφιση, με αρκετά από αυτά, μάλιστα, να αποτελούν και επισήμως, πλέον, πολιτειακούς νόμους.
Να επισημάνουμε ότι στις ΗΠΑ λειτουργούν εταιρείες πολιτικής δράσης («λόμπι») οι οποίες αναλαμβάνουν να ασκήσουν πιέσεις ώστε να προωθηθεί – ή μη – ένα σχέδιο νόμου, ωστόσο η περίπτωση της ALEC είναι διαφορετική:
Η εταιρεία - σε μία πρακτική που αλλοιώνει την ίδια τη φύση του δημοκρατικού πολιτεύματος – συντάσσει η ίδια αυτολεξί τα νομοσχέδια, τα οποία στη συνέχεια προωθεί στους ανά Πολιτεία νομοθέτες, παρακολουθώντας, εν συνεχεία, στενά την τύχη τους...
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι τα νομοσχέδια αυτά αφορούν σε ιδιαίτερα ευαίσθητους τομείς της Δημοκρατίας, όπως η υπονόμευση της περιβαλλοντικής προστασίας, η δημιουργία φορολογικών παραθύρων για τις μεγάλες επιχειρήσεις – ακόμη και η… παράδοση των δημόσιων υπηρεσιών, των δημοτικών σχολείων και των φυλακών στα χέρια των επιχειρήσεων.
Ο Κρούγκμαν το θέτει ξεκάθαρα: παρά το χαμηλό προφίλ που διατηρεί το υπερ-συντηρητικό λόμπι American Legislative Exchange Council, και παρότι οι ίδιοι ισχυρίζονται πως «μάχονται για ένα μικρότερο και πιο ευέλικτο κράτος», στην ουσία το μόνο που κάνουν είναι να εργάζονται υπέρ της εξάπλωσης αυτού που αποκαλείται με μία φράση «διεφθαρμένος καπιταλισμός».
Και τούτο, καθώς πέραν από τα… ουκ ολίγα σκάνδαλα που έχουν σημαδέψει τη δράση τους, τα τελευταία χρόνια, αυτό που πρωτίστως και κατά σύστημα επιχειρείται είναι η κατεύθυνση των χρημάτων των φορολογουμένων από το Κράτος Πρόνοιας στις τσέπες των αετονύχηδων επιχειρηματιών-χορηγών τους…
Το άρθρο κλείνει με μία ευχή-προτροπή του νομπελίστα οικονομολόγου προς τους πολίτες των ΗΠΑ: πρέπει, ως Αμερικανοί, να προβούμε στην επανακατάληψη του κράτους μας από τα χέρια των εταιρειών.
Σύμφωνα με τις καταγγελίες του Κρούγκμαν, το ALEC, το οποίο στηρίζεται σε κεφάλαια επιχειρήσεων-κολοσσών, προωθεί κατά σύστημα, και σε αρκετές περιπτώσεις… υπαγορεύει νομοθετήματα, τα οποία εξυπηρετούν σαφώς τα οικονομικά συμφέροντα των επιχειρήσεων αυτών, με επίκεντρο τον ευαίσθητο τομέα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (…), της δημόσιας τάξης, των πολιτικών σωφρονισμού ή ακόμη και τους νόμους περί οπλοκατοχής και «αυτοάμυνας» - θέμα που επανήλθε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας μετά την δολοφονία του Αφροαμερικανού Τρέιβον Μάρτιν.
Περί τίνος, όμως, πρόκειται;
Στην ουσία, ο στόχος της δράσης του ALEC είναι σταδιακά, η μεταβίβαση κρίσιμων κοινωνικών λειτουργιών και δομών από το κράτος στην… ελεύθερη αγορά, μέσω ιδιωτικοποιήσεων, οι οποίες βασίζονται, μάλιστα, σε νομοθετήματα τα οποία όχι μόνον στηρίζει η οργάνωση, αλλά τα συντάσσει η ίδια (…).
Κατόπιν, δια του… προσεταιρισμού και της συνεργασίας πολιτικών και γερουσιαστών σε όλη την αμερικανική επικράτεια, επιχειρείται η μεταβίβαση στις επιχειρήσεις της ευθύνης για σωφρονιστικά καταστήματα, κέντρα υγείας – ακόμη και δημοτικά σχολεία.
Εν συνεχεία, τις «εργολαβίες» αυτές αναλαμβάνουν – ω, του θαύματος – οι εταιρείες εκείνες οι οποίες χρηματοδοτούν τη δράση της οργάνωσης, όπως οι AT&T, UPS, Αδελφοί Κοχ, Exxon Mobil και άλλες...
Χαρακτηριστικά, μόνο στη Βιρτζίνια, τα τελευταία χρόνια περί τα 50 νομοσχέδια γραμμένα σχεδόν αυτολεξί (…) από την ALEC έχουν κατατεθεί προς ψήφιση, με αρκετά από αυτά, μάλιστα, να αποτελούν και επισήμως, πλέον, πολιτειακούς νόμους.
Να επισημάνουμε ότι στις ΗΠΑ λειτουργούν εταιρείες πολιτικής δράσης («λόμπι») οι οποίες αναλαμβάνουν να ασκήσουν πιέσεις ώστε να προωθηθεί – ή μη – ένα σχέδιο νόμου, ωστόσο η περίπτωση της ALEC είναι διαφορετική:
Η εταιρεία - σε μία πρακτική που αλλοιώνει την ίδια τη φύση του δημοκρατικού πολιτεύματος – συντάσσει η ίδια αυτολεξί τα νομοσχέδια, τα οποία στη συνέχεια προωθεί στους ανά Πολιτεία νομοθέτες, παρακολουθώντας, εν συνεχεία, στενά την τύχη τους...
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι τα νομοσχέδια αυτά αφορούν σε ιδιαίτερα ευαίσθητους τομείς της Δημοκρατίας, όπως η υπονόμευση της περιβαλλοντικής προστασίας, η δημιουργία φορολογικών παραθύρων για τις μεγάλες επιχειρήσεις – ακόμη και η… παράδοση των δημόσιων υπηρεσιών, των δημοτικών σχολείων και των φυλακών στα χέρια των επιχειρήσεων.
Ο Κρούγκμαν το θέτει ξεκάθαρα: παρά το χαμηλό προφίλ που διατηρεί το υπερ-συντηρητικό λόμπι American Legislative Exchange Council, και παρότι οι ίδιοι ισχυρίζονται πως «μάχονται για ένα μικρότερο και πιο ευέλικτο κράτος», στην ουσία το μόνο που κάνουν είναι να εργάζονται υπέρ της εξάπλωσης αυτού που αποκαλείται με μία φράση «διεφθαρμένος καπιταλισμός».
Και τούτο, καθώς πέραν από τα… ουκ ολίγα σκάνδαλα που έχουν σημαδέψει τη δράση τους, τα τελευταία χρόνια, αυτό που πρωτίστως και κατά σύστημα επιχειρείται είναι η κατεύθυνση των χρημάτων των φορολογουμένων από το Κράτος Πρόνοιας στις τσέπες των αετονύχηδων επιχειρηματιών-χορηγών τους…
Το άρθρο κλείνει με μία ευχή-προτροπή του νομπελίστα οικονομολόγου προς τους πολίτες των ΗΠΑ: πρέπει, ως Αμερικανοί, να προβούμε στην επανακατάληψη του κράτους μας από τα χέρια των εταιρειών.
Comments