στριμωγμένη η Κυβέρνηση
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε. Εθν.Μακαρίου & Φαληρέως 2
ΑΠΟΨΕΙΣ
ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
- Δεν έχετε κανένα αποθηκευμένο άρθρο
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣΣτριμωγμένη η κυβέρνηση
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Για πρώτη ίσως φορά από τότε που αυτή η κυβέρνηση ανέβηκε στην εξουσία αισθάνεται πιεσμένη, ακόμη και στριμωγμένη. Με λίγα λόγια, βρίσκεται σε άμυνα. Ουσιαστικά το κατάφερε μόνη της, στην προσπάθεια να επιβάλει παντού τον έλεγχό της. Στο Δημόσιο, στις επιχειρήσεις και στην ιδιωτική οικονομία, στις τράπεζες, στους οργανισμούς πάσης φύσεως, στη Δικαιοσύνη, στην εκπαίδευση, στα μίντια. Οπου είναι δυνατόν και όπου έχει σημασία για την επιβολή ενός καθεστωτισμού. Ακόμη και στα πεδία όπου αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν, να «συμβιβαστούν» γιατί αντιμετώπισαν υπέρτερες δυνάμεις (όπου δηλαδή ο συσχετισμός δυνάμεων ήταν αρνητικός γι’ αυτούς), αφήνουν να εννοηθεί ότι πρόκειται για τακτικές κινήσεις και θα επανέλθουν όταν η συγκυρία είναι ευνοϊκότερη.
Προς το παρόν πάντως, η κυβέρνηση Συρανέλ έχει μπλέξει μεταξύ του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες και των επιδόσεων της Τράπεζας Αττικής. Αγνωστο αν και πώς θα ξεμπλέξει. Πιθανότατα θα το επιχειρήσει κόβοντας με το μαχαίρι τους δεσμούς με εξωθεσμικά πρόσωπα που η ίδια ήθελε να αναδείξει σε παράγοντες, παραβλέποντας ή και παραβιάζοντας νόμους, κανόνες και νόμιμες διαδικασίες. Από την άλλη πλευρά όμως, το σημερινό μπλέξιμό της ενδεχομένως να εξελιχθεί στον μύθο του Λαοκόοντα και των υιών του, που όσο προσπαθούσαν να απαλλαγούν από τα φίδια που τους έσφιγγαν τόσο πιο ασφυκτικό και θανατηφόρο γινόταν το σύμπλεγμα...
Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να πέσει. Ούτε κανείς μπορεί να προδιαγράψει με ακρίβεια το τέλος της. Αλλωστε δεν διακρίνονται ρωγμές στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και αν υπάρχουν κάποιες γκρίνιες, κάποιες μουρμούρες και κάποιες τάσεις αποστασιοποίησης από τα τρέχοντα γεγονότα, η ενότητα που δημιουργούν η εξουσία και η βουλευτική έδρα υπερισχύει των συγκεκριμένων προβλημάτων, τα οποία ηγεσία και στελέχη ελπίζουν ότι θα αποδειχθούν παροδικά. Η συμπεριφορά τους μάλιστα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα κρατηθούν με νύχια και με δόντια στην εξουσία.
Με αυτή την έννοια, η κυβέρνηση δεν δείχνει πρόθεση να αλλάξει τη στρατηγική της, παρά τα τελευταία παθήματα. Σύμφωνα με όσα διακηρύσσει, ο πρωθυπουργός προσδοκά κάποια εξέλιξη μέχρι το τέλος του χρόνου που θα μπορεί να την παρουσιάσει ως ρύθμιση του χρέους και ταυτόχρονα συνεχίζει την τροφοδότηση των πελατειακών σχέσεων και του καθεστωτισμού. Ενδεικτικά, σε συνεργασία με τους συνδικαλιστές ξηλώνει ό,τι θετικό είχε γίνει τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση, όπου όλες οι δικές της διευθετήσεις είναι διοικητικού χαρακτήρα με σκοπό τον έλεγχο και την επιστροφή στο παρελθόν, δημιουργεί «όργανα» με περίεργα ακρωνύμια για να βολέψει «δικούς» της και, σύμφωνα με καταγγελία του Στ. Θεοδωράκη, έχει προσλάβει με ακαθόριστες διαδικασίες περί τους 27.500 υπαλλήλους στο Δημόσιο από τον Ιούνιο του 2015 έως τον Ιούνιο του 2016. Αγνωστο αν σε αυτούς περιλαμβάνονται και όσοι «βολεύονται» με διάφορες τροπολογίες του Χρ. Βερναρδάκη.
Πιεσμένη και στριμωγμένη λοιπόν η κυβέρνηση, ωστόσο όποιος πιστεύει ότι πνέει ήδη τα λοίσθια κάνει λάθος. Θα αντέξει, όσο αντέχει, στοιχειωδώς, η οικονομία. Θα πορεύεται διχαστικά με βασικό στόχο να διατηρήσει μια βάση οπαδών, κυρίως από τις τάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων και των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και από εκείνους που στο δημοψήφισμα ψήφισαν «Οχι». Στον συσχετισμό 62%-38% του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος βρίσκεται το κλειδί και αν δεν αλλάξει τρόπο σκέψης ένα μεγάλο μέρος των πολιτών, η κυβερνητική φθορά θα είναι αργή, παρά τα σκάνδαλα και τις αποτυχίες. Φυσικά, όλα μπορούν να αλλάξουν με μεγάλη ταχύτητα αν συμβεί το αναπάντεχο, καθώς η κατάσταση και στο εξωτερικό περιβάλλον είναι ιδιαίτερα ρευστή. Και δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η επίδραση του εξωτερικού περιβάλλοντος.
Προς το παρόν πάντως, η κυβέρνηση Συρανέλ έχει μπλέξει μεταξύ του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες και των επιδόσεων της Τράπεζας Αττικής. Αγνωστο αν και πώς θα ξεμπλέξει. Πιθανότατα θα το επιχειρήσει κόβοντας με το μαχαίρι τους δεσμούς με εξωθεσμικά πρόσωπα που η ίδια ήθελε να αναδείξει σε παράγοντες, παραβλέποντας ή και παραβιάζοντας νόμους, κανόνες και νόμιμες διαδικασίες. Από την άλλη πλευρά όμως, το σημερινό μπλέξιμό της ενδεχομένως να εξελιχθεί στον μύθο του Λαοκόοντα και των υιών του, που όσο προσπαθούσαν να απαλλαγούν από τα φίδια που τους έσφιγγαν τόσο πιο ασφυκτικό και θανατηφόρο γινόταν το σύμπλεγμα...
Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να πέσει. Ούτε κανείς μπορεί να προδιαγράψει με ακρίβεια το τέλος της. Αλλωστε δεν διακρίνονται ρωγμές στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και αν υπάρχουν κάποιες γκρίνιες, κάποιες μουρμούρες και κάποιες τάσεις αποστασιοποίησης από τα τρέχοντα γεγονότα, η ενότητα που δημιουργούν η εξουσία και η βουλευτική έδρα υπερισχύει των συγκεκριμένων προβλημάτων, τα οποία ηγεσία και στελέχη ελπίζουν ότι θα αποδειχθούν παροδικά. Η συμπεριφορά τους μάλιστα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα κρατηθούν με νύχια και με δόντια στην εξουσία.
Με αυτή την έννοια, η κυβέρνηση δεν δείχνει πρόθεση να αλλάξει τη στρατηγική της, παρά τα τελευταία παθήματα. Σύμφωνα με όσα διακηρύσσει, ο πρωθυπουργός προσδοκά κάποια εξέλιξη μέχρι το τέλος του χρόνου που θα μπορεί να την παρουσιάσει ως ρύθμιση του χρέους και ταυτόχρονα συνεχίζει την τροφοδότηση των πελατειακών σχέσεων και του καθεστωτισμού. Ενδεικτικά, σε συνεργασία με τους συνδικαλιστές ξηλώνει ό,τι θετικό είχε γίνει τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση, όπου όλες οι δικές της διευθετήσεις είναι διοικητικού χαρακτήρα με σκοπό τον έλεγχο και την επιστροφή στο παρελθόν, δημιουργεί «όργανα» με περίεργα ακρωνύμια για να βολέψει «δικούς» της και, σύμφωνα με καταγγελία του Στ. Θεοδωράκη, έχει προσλάβει με ακαθόριστες διαδικασίες περί τους 27.500 υπαλλήλους στο Δημόσιο από τον Ιούνιο του 2015 έως τον Ιούνιο του 2016. Αγνωστο αν σε αυτούς περιλαμβάνονται και όσοι «βολεύονται» με διάφορες τροπολογίες του Χρ. Βερναρδάκη.
Πιεσμένη και στριμωγμένη λοιπόν η κυβέρνηση, ωστόσο όποιος πιστεύει ότι πνέει ήδη τα λοίσθια κάνει λάθος. Θα αντέξει, όσο αντέχει, στοιχειωδώς, η οικονομία. Θα πορεύεται διχαστικά με βασικό στόχο να διατηρήσει μια βάση οπαδών, κυρίως από τις τάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων και των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και από εκείνους που στο δημοψήφισμα ψήφισαν «Οχι». Στον συσχετισμό 62%-38% του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος βρίσκεται το κλειδί και αν δεν αλλάξει τρόπο σκέψης ένα μεγάλο μέρος των πολιτών, η κυβερνητική φθορά θα είναι αργή, παρά τα σκάνδαλα και τις αποτυχίες. Φυσικά, όλα μπορούν να αλλάξουν με μεγάλη ταχύτητα αν συμβεί το αναπάντεχο, καθώς η κατάσταση και στο εξωτερικό περιβάλλον είναι ιδιαίτερα ρευστή. Και δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η επίδραση του εξωτερικού περιβάλλοντος.
Comments