μια κυβέρνηση με ολίγον και πολλά βαρύ από ολα
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε. Εθν.Μακαρίου & Φαληρέως 2
ΑΠΟΨΕΙΣ
ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
- Δεν έχετε κανένα αποθηκευμένο άρθρο
ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥΜια κυβέρνηση με ολίγον και πολλά βαρύ από όλα
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Παρατηρώ ορισμένους, πολλούς μάλιστα, σχολιαστές και δημοσιογράφους, κυρίως στην τηλεόραση, που επικρίνουν και κάποτε επιτιμούν (κακώς!) τον πρωθυπουργό επειδή «δεν κάνει όσα είχε υποσχεθεί». Ακόμη και πολιτευτές ή βουλευτές της αντιπολιτεύσεως υπογραμμίζουν, κάποτε με κακία ή ειρωνική διάθεση (κακώς!) επειδή «είπε ψέματα». Δεν λέω, το ψέμα στην πολιτική θα έπρεπε να αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως, αλλά στη χώρα μας περνά απνευστί από τη μια γενιά στην επόμενη και από το ένα κόμμα στο άλλο. Ο,τι και να πει κανείς, ο λαϊκισμός θέλει το ψέμα του.
Δυστυχώς, λοιπόν, για να συνεχίσω τον ως άνω συλλογισμό, ελάχιστοι είναι εκείνοι που παραδέχονται πως «ευτυχώς που ο Τσίπρας δεν κάνει όσα έλεγε και υποσχόταν», γιατί διαφορετικά θα μας είχε πάρει και θα μας είχε σηκώσει προ πολλού καιρού τώρα. Αυτό με το οποίο θα σπεύσω να συμφωνήσω είναι ότι ούτε αυτά που κάνει ο κ. Τσίπρας διευκολύνουν την κατάσταση που βιώνει η χώρα. Το πρόβλημα βρίσκεται στο αντικειμενικό γεγονός ότι η κυβέρνηση Τσίπρα κάνει πράγματα ενώ δεν πιστεύει στην ορθότητά τους. Με αποτέλεσμα είτε να τα κάνει «μισά», είτε να τα καταστρέφει με άλλες ενέργειες, είτε να αφήνει (αν δεν παροτρύνει κιόλας) διάφορους παράγοντες του ευρύτερου κομματικού και πολιτικού χώρου του ΣΥΡΙΖΑ να εμποδίζουν και να καθυστερούν την υλοποίηση των κυβερνητικών αποφάσεων. Το έχει εκφράσει με τον καλύτερο τρόπο το στέλεχος του κόμματος, ο ιδιόρρυθμος αναρχο-φιλελε-αντικρατιστής Κυρίτσης, όταν είπε ότι «δουλειά του κράτους είναι να εφαρμόζει τον νόμο, δουλειά του κινήματος είναι να υπερασπίζεται τους ανθρώπους». Ολους τους ανθρώπους που με οποιονδήποτε τρόπο επιχειρούν να κατεδαφίσουν το κράτος, προφανώς αγνοώντας τους νόμους της πολιτείας, εφόσον αυτό είναι χρήσιμο στην αμφισβήτηση. Το πρόβλημα του καθενός Κυρίτση είναι ότι δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία της κριτικής που με αφθονία παρέχει το αστικό πολίτευμα που διαθέτουμε. Ισως και να μην μπορούν, επειδή η ουσιαστική αμφισβήτηση απαιτεί ουσιαστικά επιχειρήματα, που να υπολογίζουν με αδιάβλητο τρόπο τη σχέση κόστους-ωφέλειας, δουλειές «κομπλικέ» όλες αυτές, όταν κερδίζει κανείς τόσο εύκολα φήμη και κυβερνητικές καρέκλες αρκεί να σιγοντάρει την πιο ασυνάρτητη κριτική στα εργαλεία με τα οποία πορεύονται οι φιλοπρόοδες κοινωνίες.
Η ομάδα Τσίπρα δυσκολεύεται αφάνταστα να χτίσει πάνω στη νεομνημονιακή πολιτική την οποία έχει υιοθετήσει. Ενώ μοιράζει αφειδώς υποσχέσεις, στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, στην Ουάσιγκτον και βεβαίως στο Βερολίνο για την πρόθεσή της να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση «πριν από τα Χριστούγεννα», παραμένει αμφίβολο αν μέχρι τότε θα έχει τελειώσει με τις κομματικές καντρίγιες και θα έχει βάλει σε κάποια τάξη τα αλληλοεμπλεκόμενα μικροσυμφέροντα που προσκλήθηκαν στην εξουσία από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Θα μου πείτε κάθε χώρα έχει την κυβέρνηση που της αξίζει, αλλά δεν συμφωνώ: μπορούσαμε πολύ καλύτερα!
Δυστυχώς, λοιπόν, για να συνεχίσω τον ως άνω συλλογισμό, ελάχιστοι είναι εκείνοι που παραδέχονται πως «ευτυχώς που ο Τσίπρας δεν κάνει όσα έλεγε και υποσχόταν», γιατί διαφορετικά θα μας είχε πάρει και θα μας είχε σηκώσει προ πολλού καιρού τώρα. Αυτό με το οποίο θα σπεύσω να συμφωνήσω είναι ότι ούτε αυτά που κάνει ο κ. Τσίπρας διευκολύνουν την κατάσταση που βιώνει η χώρα. Το πρόβλημα βρίσκεται στο αντικειμενικό γεγονός ότι η κυβέρνηση Τσίπρα κάνει πράγματα ενώ δεν πιστεύει στην ορθότητά τους. Με αποτέλεσμα είτε να τα κάνει «μισά», είτε να τα καταστρέφει με άλλες ενέργειες, είτε να αφήνει (αν δεν παροτρύνει κιόλας) διάφορους παράγοντες του ευρύτερου κομματικού και πολιτικού χώρου του ΣΥΡΙΖΑ να εμποδίζουν και να καθυστερούν την υλοποίηση των κυβερνητικών αποφάσεων. Το έχει εκφράσει με τον καλύτερο τρόπο το στέλεχος του κόμματος, ο ιδιόρρυθμος αναρχο-φιλελε-αντικρατιστής Κυρίτσης, όταν είπε ότι «δουλειά του κράτους είναι να εφαρμόζει τον νόμο, δουλειά του κινήματος είναι να υπερασπίζεται τους ανθρώπους». Ολους τους ανθρώπους που με οποιονδήποτε τρόπο επιχειρούν να κατεδαφίσουν το κράτος, προφανώς αγνοώντας τους νόμους της πολιτείας, εφόσον αυτό είναι χρήσιμο στην αμφισβήτηση. Το πρόβλημα του καθενός Κυρίτση είναι ότι δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία της κριτικής που με αφθονία παρέχει το αστικό πολίτευμα που διαθέτουμε. Ισως και να μην μπορούν, επειδή η ουσιαστική αμφισβήτηση απαιτεί ουσιαστικά επιχειρήματα, που να υπολογίζουν με αδιάβλητο τρόπο τη σχέση κόστους-ωφέλειας, δουλειές «κομπλικέ» όλες αυτές, όταν κερδίζει κανείς τόσο εύκολα φήμη και κυβερνητικές καρέκλες αρκεί να σιγοντάρει την πιο ασυνάρτητη κριτική στα εργαλεία με τα οποία πορεύονται οι φιλοπρόοδες κοινωνίες.
Η ομάδα Τσίπρα δυσκολεύεται αφάνταστα να χτίσει πάνω στη νεομνημονιακή πολιτική την οποία έχει υιοθετήσει. Ενώ μοιράζει αφειδώς υποσχέσεις, στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, στην Ουάσιγκτον και βεβαίως στο Βερολίνο για την πρόθεσή της να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση «πριν από τα Χριστούγεννα», παραμένει αμφίβολο αν μέχρι τότε θα έχει τελειώσει με τις κομματικές καντρίγιες και θα έχει βάλει σε κάποια τάξη τα αλληλοεμπλεκόμενα μικροσυμφέροντα που προσκλήθηκαν στην εξουσία από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Θα μου πείτε κάθε χώρα έχει την κυβέρνηση που της αξίζει, αλλά δεν συμφωνώ: μπορούσαμε πολύ καλύτερα!
Comments