ο αδιέξοδο Τσίπρα και η πρόταση Σόιμπλε

ο αδιέξοδο Τσίπρα και η πρόταση Σόιμπλε

http://www.kathimerini.gr
Στις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου, το αργότερο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα συζητήσει την έκθεση Τόμσεν - Βελκουλέσκου. Η εξέταση της «έκθεσης του άρθρου IV», πέντε σχεδόν μήνες, μετά τη σύνταξή της, θα θέσει σε κίνηση τη χειρότερη μηχανή άλεσης των επιτευγμάτων της χώρας μας. Η δημοσίευση των διαπιστώσεων του Ταμείου, που θα ακολουθήσει λίγο αργότερα, θα θέσει τον πρωθυπουργό προ των πραγματικών ευθυνών του: είτε θα συμβιβαστεί με την πραγματικότητα όσο ακόμη υπάρχει η ευκαιρία, είτε θα οδηγηθεί, συντόμως, σε περιπετειώδη αποδρομή της κυβέρνησης.

Η στενή ομάδα εξουσίας του Μαξίμου ανησυχεί. Οι τριγμοί μέσα στην ομάδα των «προθύμων» ακούγονται και εκτός Βουλής. Στην Κουμουνδούρου διαπιστώνουν την ερημιά των κομματικών οργανώσεων και το κύριο θέμα των συζητήσεων είναι η επόμενη μέρα του μηχανισμού. Η επιστροφή στο διεκδικητικό πνεύμα της «Αριστεράς» από τους ορθόφρονες κομμουνιστογενείς όπως ο κ. Λαφαζάνης και η «ανάσα» των λαϊκιστών κεντρόπνοων όπως η κ. Κωνσταντοπούλου ή ακόμη η απειλή των διεθνιστών όπως οι κ. Βαρουφάκης και Λαπαβίτσας αποτελούν πραγματικό κίνδυνο για το πολιτικό «μέλλον» του αγαπητού, μέχρι πρότινος, προέδρου Αλέξη.

Παραλλήλως προς αυτά, εχέφρονες πολίτες θεωρούν βέβαιο ότι ο κ. Τσίπρας θα αντιδράσει σε αυτό το φρικτό στρίμωγμα με τον τρόπο που θεωρεί, από ψυχολογικής απόψεως, εφικτό. Με φυγή προς τα εμπρός και τη μετάθεση της ευθύνης στους ήδη καμπυλόγραμμους ώμους των ψηφοφόρων, που τον πίστευσαν σε τέσσερις περιστάσεις. Είναι πολύ πιθανόν, εξηγούν οι ίδιοι, ότι ο πρωθυπουργός θα πάει στον λαό για να του ζητήσει να διαλέξει αν προτιμά την ολική επαναφορά στις απαιτήσεις του μνημονίου ή αν, «ναι ή όχι», πρέπει ο πρωθυπουργός να αποδεχτεί τον εκβιασμό «Σόιμπλε+Ταμείου». «Ειδάλλως;», ερωτούν όσοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν πού πάνε τα πράγματα!

Απαντούν, όσοι έχουν πλέον μάθει να διαβάζουν την κυβερνητική πλειοψηφία: ο πρωθυπουργός μπορεί, χρονικώς ενωρίτερα από το ως άνω σημείο, να επιλέξει την ψύχραιμη ανασυγκρότηση του πολιτικού του χώρου, παραχωρώντας, μέσω εκλογών, τη διαχείριση της διακυβέρνησης στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αυτή είναι μάλιστα η καλύτερη από τις επιλογές που απέμειναν στον κ. Τσίπρα. Σε μια διαφορετική εκδοχή, πρέπει να κλείσει άμεσα την αξιολόγηση και να αποδεχτεί το Ταμείο με όλα όσα υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο τραπέζι. Ο κ. Σόιμπλε, με προχθεσινή συνέντευξή του, προσέφερε μία ακόμη διέξοδο: αφού δεν θέλετε το Ταμείο, είπε, μπορούμε να εξετάσουμε ένα νέο, τέταρτο μνημόνιο, με νέα χρηματοδότηση και, προφανώς, νέους στόχους και χρονικό ορίζοντα.

Το «δώρο» του «Δαναού» Βόλφγκανγκ αποτελεί αντίστοιχης τεχνολογίας παγίδα με εκείνη που προσπάθησε να στήσει ο κ. Τσίπρας στους εταίρους, στη διάρκεια των επτά μηνών που παρήλθαν από τότε που έκλεισε η πρώτη αξιολόγηση ή τους δώδεκα μήνες από τότε που έπρεπε κανονικά να έχει τελειώσει η δεύτερη αξιολόγηση. Η Ελλάδα έχει πιαστεί για τα καλά στο δόκανο της μνημονιακής απραξίας, με μια κυβέρνηση που αυτοπαγιδεύεται σε ιδεολογικά σχήματα και σε ψηφοθηρικές αμφιταλαντεύσεις, δεν διαθέτει καμία εμπιστοσύνη στην ανοικτή οικονομία της αγοράς και αρκείται να διαχειρίζεται τα κρατικά χρήματα ως να είναι το πορτοφόλι της κομματικής ισχύος της.

Οσο περνούν οι εβδομάδες τόσο πλησιάζουμε στο αδιέξοδο που ενισχύει στο μυαλό και, το χειρότερο, στην ψυχολογία ολοένα περισσοτέρων πολιτών το σενάριο της δραχμής. Οι πιο τολμηροί των αναλυτών θεωρούν ότι ο κ. Τσίπρας βλέπει την έξοδο από την Ευρωζώνη ως πράξη πατριωτική, τελευταίας ευκαιρίας για τη διατήρηση του κράτους που έφτιαξαν κρατικοδίαιτοι λαϊκιστές κατά τη μεταπολίτευση.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η «πρόταση» Σόιμπλε για ένα τέταρτο μνημόνιο, χωρίς το ΔΝΤ, που θα επιτηρείται από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθεροποίησης (ESM) συμπίπτει με την άποψη που είχε εκφράσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε συναντίληψη, υποθέτω, με τον πρωθυπουργό. Εκφράζει άλλωστε ένα πολύ μεγάλο μέρος «πατριωτών», που συχνά συναντώ μεταξύ πολιτευτών, δικαστών, επιχειρηματιών αλλά και άλλων πολλών διαμορφωτών γνώμης που δραστηριοποιούνται στα καφενεία της εποχής μας, δηλαδή σε ιστότοπους οι οποίοι μοιράζονται ειδησεογραφικό και αναλυσιακό περιεχόμενο που θυμίζει έντονα την αγάπη που τρέφει μέρος του λαού μας στο... Μόσκοβο.

Κάτω από τα χιόνια της αξιολόγησης και της κυβερνητικής αβελτηρίας είναι στρωμένος ο δρόμος για τη δραχμή. Είναι ο ίδιος με τον δρόμο για την υποδούλωση της δημιουργικής Ελλάδας. Οι αντοχές της οποίας εξαντλούνται όσο μεγαλώνουν οι φόροι, διευρύνεται ο αυταρχισμός και χάνονται πολύτιμες ευκαιρίες δουλειάς και διάκρισης για όσους πιστεύουν ακόμη στην αξιολόγηση και την αριστεία.