Φόρμουλες για ασφάλεια
http://www.kathimerini.gr
Είναι σαφές ότι το κύριο «αγκάθι» –δεν είναι το μόνο– για λύση του Κυπριακού είναι η απαίτηση της Τουρκίας να διατηρήσει δυνάμεις της και δικαίωμα επέμβασης στην Κύπρο. Η μαξιμαλιστική θέση Ερντογάν ότι η Τουρκία θα βρίσκεται για πάντα στη Μεγαλόνησο όχι μόνο δεν γίνεται αποδεκτή από τη Λευκωσία και την Αθήνα, αλλά δεν βρίσκει ευήκοα ώτα ούτε στη διεθνή κοινότητα και ειδικότερα στην Ε.Ε., μέλος της οποίας είναι, και φυσικά θα εξακολουθήσει να είναι και μετά μια ενδεχόμενη λύση, η Κύπρος.
Η Αθήνα λέει το αυτονόητο. Οτι δεν μπορεί να υπάρξει λύση που θα περιλαμβάνει τέτοιες αναχρονιστικές πρόνοιες. Ο πρόεδρος Αναστασιάδης κινείται στα όρια των αντοχών της ελληνοκυπριακής κοινότητας, αν δεν τα υπερβαίνει, με την πρότασή του για μεταβατική περίοδο κατά την οποία θα υπάρχει πολυεθνική αστυνομική δύναμη, στην οποία θα μπορούσαν να συμμετέχουν και τουρκικές μονάδες, με στόχο την αποτροπή και την αντιμετώπιση απειλών. Προτείνει επίσης ένα ισχυρό ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο θα εγγυάται την απρόσκοπτη υλοποίηση των προνοιών της λύσης, καθώς και την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και τη συνταγματική τάξη της ενωμένης Κύπρου. Στο ίδιο πνεύμα θα κινείται και ένα τριμερές «σύμφωνο φιλίας» Τουρκίας, Ελλάδας, Κύπρου.
Από την πλευρά του, ο απεσταλμένος του ΟΗΕ Εσπεν Μπαρθ Εϊντε είχε δηλώσει στην «Κ» ότι «οι στρατιώτες δεν αποτελούν την καλύτερη απάντηση», προσθέτοντας ότι, «αν οι Τουρκοκύπριοι φοβούνται επιθέσεις από εθνικιστές εξτρεμιστές, η απάντηση δεν είναι ο στρατός, αλλά μια σωστή αστυνομία». Παράλληλα, με δεδομένο ότι η Αγκυρα δεν δέχεται ως εγγυήτρια δύναμη την Ε.Ε., της οποίας δεν είναι μέλος, και συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις δεν δέχονται το ΝΑΤΟ, καταλήγουμε σε ένα σκηνικό όπου ρόλο-κλειδί για την ομαλή εφαρμογή των συμφωνηθέντων θα μπορούσαν να έχουν τρίτες χώρες με καλές σχέσεις με όλους, όπως οι σκανδιναβικές.
Λίγες ώρες μετά τη δήλωση Ερντογάν ότι η απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης, ο Μουσταφά Ακιντζί σχολίαζε στη Γενεύη ότι τίποτα δεν πρέπει να αποτελεί «ταμπού» στις συνομιλίες για το Κυπριακό και πως, «αν θεωρήσουμε ότι αυτά τα ζητήματα είναι “ταμπού” που δεν μπορούμε να συζητήσουμε και πως όλα πρέπει να παραμείνουν όπως είναι, αυτό επίσης δεν αποτελεί σημείο εκκίνησης».
Καθώς οι εμπειρογνώμονες συναντώνται αύριο στην Ελβετία, οι διαφορές παραμένουν και η επίτευξη συμφωνίας είναι δύσκολη. Ωστόσο, έχει διαμορφωθεί ένα περίγραμμα ισορροπημένης προσέγγισης. Περιλαμβάνει μια μεταβατική –«πολύ σύντομη», θα προσέθετα εγώ– περίοδο για την απόσυρση του τουρκικού στρατού, μια πολυεθνική δύναμη που θα ενσωματώσει περιορισμένο αριθμό Τούρκων –με τους μεν να υποστηρίζουν ότι συνεχίζονται οι εγγυήσεις αλλά απλώς «εμπλουτίζονται» και τους δε ότι τερματίστηκαν– και, τελικά, μια καλά εκπαιδευμένη, αξιόπιστη και αποτελεσματική ομοσπονδιακή αστυνομία.
Είναι σαφές ότι το κύριο «αγκάθι» –δεν είναι το μόνο– για λύση του Κυπριακού είναι η απαίτηση της Τουρκίας να διατηρήσει δυνάμεις της και δικαίωμα επέμβασης στην Κύπρο. Η μαξιμαλιστική θέση Ερντογάν ότι η Τουρκία θα βρίσκεται για πάντα στη Μεγαλόνησο όχι μόνο δεν γίνεται αποδεκτή από τη Λευκωσία και την Αθήνα, αλλά δεν βρίσκει ευήκοα ώτα ούτε στη διεθνή κοινότητα και ειδικότερα στην Ε.Ε., μέλος της οποίας είναι, και φυσικά θα εξακολουθήσει να είναι και μετά μια ενδεχόμενη λύση, η Κύπρος.
Η Αθήνα λέει το αυτονόητο. Οτι δεν μπορεί να υπάρξει λύση που θα περιλαμβάνει τέτοιες αναχρονιστικές πρόνοιες. Ο πρόεδρος Αναστασιάδης κινείται στα όρια των αντοχών της ελληνοκυπριακής κοινότητας, αν δεν τα υπερβαίνει, με την πρότασή του για μεταβατική περίοδο κατά την οποία θα υπάρχει πολυεθνική αστυνομική δύναμη, στην οποία θα μπορούσαν να συμμετέχουν και τουρκικές μονάδες, με στόχο την αποτροπή και την αντιμετώπιση απειλών. Προτείνει επίσης ένα ισχυρό ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο θα εγγυάται την απρόσκοπτη υλοποίηση των προνοιών της λύσης, καθώς και την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και τη συνταγματική τάξη της ενωμένης Κύπρου. Στο ίδιο πνεύμα θα κινείται και ένα τριμερές «σύμφωνο φιλίας» Τουρκίας, Ελλάδας, Κύπρου.
Από την πλευρά του, ο απεσταλμένος του ΟΗΕ Εσπεν Μπαρθ Εϊντε είχε δηλώσει στην «Κ» ότι «οι στρατιώτες δεν αποτελούν την καλύτερη απάντηση», προσθέτοντας ότι, «αν οι Τουρκοκύπριοι φοβούνται επιθέσεις από εθνικιστές εξτρεμιστές, η απάντηση δεν είναι ο στρατός, αλλά μια σωστή αστυνομία». Παράλληλα, με δεδομένο ότι η Αγκυρα δεν δέχεται ως εγγυήτρια δύναμη την Ε.Ε., της οποίας δεν είναι μέλος, και συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις δεν δέχονται το ΝΑΤΟ, καταλήγουμε σε ένα σκηνικό όπου ρόλο-κλειδί για την ομαλή εφαρμογή των συμφωνηθέντων θα μπορούσαν να έχουν τρίτες χώρες με καλές σχέσεις με όλους, όπως οι σκανδιναβικές.
Λίγες ώρες μετά τη δήλωση Ερντογάν ότι η απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης, ο Μουσταφά Ακιντζί σχολίαζε στη Γενεύη ότι τίποτα δεν πρέπει να αποτελεί «ταμπού» στις συνομιλίες για το Κυπριακό και πως, «αν θεωρήσουμε ότι αυτά τα ζητήματα είναι “ταμπού” που δεν μπορούμε να συζητήσουμε και πως όλα πρέπει να παραμείνουν όπως είναι, αυτό επίσης δεν αποτελεί σημείο εκκίνησης».
Καθώς οι εμπειρογνώμονες συναντώνται αύριο στην Ελβετία, οι διαφορές παραμένουν και η επίτευξη συμφωνίας είναι δύσκολη. Ωστόσο, έχει διαμορφωθεί ένα περίγραμμα ισορροπημένης προσέγγισης. Περιλαμβάνει μια μεταβατική –«πολύ σύντομη», θα προσέθετα εγώ– περίοδο για την απόσυρση του τουρκικού στρατού, μια πολυεθνική δύναμη που θα ενσωματώσει περιορισμένο αριθμό Τούρκων –με τους μεν να υποστηρίζουν ότι συνεχίζονται οι εγγυήσεις αλλά απλώς «εμπλουτίζονται» και τους δε ότι τερματίστηκαν– και, τελικά, μια καλά εκπαιδευμένη, αξιόπιστη και αποτελεσματική ομοσπονδιακή αστυνομία.
Comments