Οι πεταλουδίτσες της Ευρώπης
Ο πονηρός γέρων Φλαμπουράρης ξαναρίχνει στη δημόσια σφαίρα το ζήτημα του δημοψηφίσματος. Ο κουτοπόνηρος μεσήλιξ Σκουρλέτης προσπαθεί να βρει άκρες, ώστε να ισχύσει η «απλή και άδολη»… αναλογική από τις επόμενες κιόλας και επικείμενες εκλογές. Τι εννοεί ο δεύτερος είναι σαφές. Τώρα που επέστρεψε ο πρίγκιψ Γεώργιος των Παπανδρέου ο μικρός στο επίσης μικρό Τριανόν της Χαριλάου Τρικούπη μήπως ήρθε η ώρα η Κεντροαριστερά να αναλάβει μία ακόμη φορά τις ιστορικές της ευθύνες; Και να ρίξει το βάρος των βουλευτών της στην προσπάθεια να συμπληρωθούν οι 200 έδρες που απαιτούνται για την άμεση αλλαγή του εκλογικού νόμου; Κοινώς να επαναλάβει τον ιστορικό άθλο του Φωτίου του Ανύπαρκτου, που φρόντισε να ρίξει κυβέρνηση στις προεδρικές εκλογές; Δεν ξέρω αν τα κουκιά βγαίνουν, όμως το σίγουρο είναι ότι η ιστορική ευθύνη δεν βγαίνει με τίποτε. Η απλή αναλογική συνεπάγεται πολιτική κρίση διαρκείας, παρατεταμένο χάος, απομόνωση από την Ευρώπη, δραχμή και ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών.
Oσο για τον Φλαμπουράρη και το δημοψήφισμά του, αν δεν κατατάσσεται στη συλλογή τού «μια κουβέντα είπα κι εγώ, ρε παιδιά», κάτι παραπλήσιο έχει κατά νου. Ποιο θα είναι το δίλημμα, στο οποίο θα κληθεί να απαντήσει ο περιούσιος λαός; Oχι στο τρίτο ή τέταρτο μνημόνιο και τα μέτρα που συνεπάγεται, όχι στο ΔΝΤ; Eνα ακόμη υπερήφανο «Oχι», μόνον που αυτή τη φορά το «Oχι» δεν θα έχει την αύρα της εθνικής αμεριμνησίας του προηγουμένου. Το «Οχι» θα σημαίνει διακοπή των σχέσεών μας με την Ευρώπη, καταστροφή των κεκτημένων δύο αιώνων Ιστορίας, απομόνωση, χάος, ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών και τέλος πόλεμο όλων εναντίον όλων. Τίποτε δεν αποκλείει βέβαια έναν συνδυασμό και των δύο: δημοψήφισμα, απαλλαγή από τον «ευρωπαϊκό ζυγό», και κατόπιν απλουστάτη αναλογική. Oπου για να σταλεί μια διμοιρία ΜΑΤ να μαζέψουν τα παλιόπαιδα να χρειάζεται συνάντηση πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο. Τι να τα κάνεις τα παλιόπαιδα, όμως, όταν στις τσέπες σου έχεις δραχμές, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, όταν όλοι οι Eλληνες γίνουν Σώρρες;
Είμαστε οι πεταλουδίτσες της Ευρώπης. Πήραμε ό,τι πήραμε πετώντας από δω κι από κει κι όταν πια τέλειωσε η γύρη είπαμε να αναζητήσουμε λειμώνες κάπου αλλού. Τι είναι η Ευρώπη; Αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, ψωροϋπερηφάνεια με βέτο στα συμβούλια κορυφής και στο Ευρωκοινοβούλιο, άντε κάνα αγγλικό, και κάνα ταξίδι στο Πουκέ. Για τον μέσο Eλληνα βουλευτή τι είναι η Ευρώπη; Για τον Τσίπρα τι είναι η Ευρώπη; Υπάρχει εκεί κάτω κάνας πολιτισμός, πολιτικός και κοινωνικός αν μη τι άλλο, που αξίζει τον κόπο να σε αγκαλιάσει και να τον αγκαλιάσεις;
Οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι. Oχι γιατί έχουν κάνα μεγάλο σχέδιο στο μικρό τους μυαλό. Είναι επικίνδυνοι γιατί συμπεριφέρονται σαν τις πεταλουδίτσες. Λίγο από δω, λίγο από κει και λίγο παραπέρα. Ξέρουν πολύ καλά ότι έχουν να κάνουν με μια κοινωνία που επίσης συμπεριφέρεται σαν πεταλούδα και τρέχει πίσω από τον Σώρρα.
Οι δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας, από τη δεξιά πτέρυγα της Ν.Δ. έως τον κ. Βενιζέλο και ένα τμήμα της Κεντροαριστεράς, αυτό έχουν να αντιμετωπίσουν. Και θα επιτύχουν στον πόλεμο με το χάος μόνον αν καταφέρουν να αντιστρέψουν τους όρους του πατριωτισμού που κατάφερε να σπείρει ο εθνικολαϊκισμός. Oπως κάποτε ο εθνάρχης κατάφερε να ταυτίσει τον πατριωτισμό με τη δημοκρατία.
Comments