Αθανάσιος Έλλις ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΛΛΙΣ Το σύμβολο ενότητας του λαού από τη Χ.Α.;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΛΛΙΣΤο σύμβολο ενότητας του λαού από τη Χ.Α.;
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Το θέατρο του παραλόγου γίνεται όλο και πιο κακόγουστο, αλλά και επικίνδυνο. Μετά τις τραγελαφικές καταστάσεις που ζήσαμε με καταγγελίες για απόπειρες εξαγοράς, όπου οι μεν παρακολουθούσαν τους δε, και όλοι βιντεοσκοπούσαν εαυτούς, τώρα εμφανίζεται στο προσκήνιο και η προοπτική οι ψήφοι των βουλευτών της Χρυσής Αυγής να διαδραματίζουν τον καθοριστικό ρόλο στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Θα ήταν άλλη μια ταπεινωτική κατρακύλα για τη χώρα που βιώνει μια παρατεταμένη ηθική διολίσθηση. Οχι μόνο για την ίδια, αλλά και στα μάτια της διεθνούς κοινότητας. Ο ανώτατος πολιτειακός άρχοντας, ο άνθρωπος που συμβολίζει την ενότητα του λαού, να εκλεγεί με τις ψήφους ενός ναζιστικού κόμματος, που υβρίζει, κτυπά, τρομοκρατεί και ενίοτε σκοτώνει. Η απευκταία αυτή εξέλιξη θα αποτελούσε το τελευταίο χαστούκι στη δημοκρατία μας. Θα ήταν κρίμα για τον ίδιο τον Σταύρο Δήμα, και ντροπή για τη χώρα.
Η αντίδραση του ίδιου του υποψηφίου προέδρου, ο οποίος απέρριψε την προοπτική ανάδειξής του στο ανώτατο αξίωμα με την ψήφο των χρυσαυγιτών, τον τιμά. Το ίδιο ισχύει και για κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, από τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκο Μητσοτάκη, που διεμήνυσε την πρόθεσή του να ψηφίσει «παρών» σε περίπτωση που υπάρξει μια τέτοια μεθόδευση, μέχρι τον γραμματέα πολιτικού σχεδιασμού του κόμματος, Γιώργο Κουμουτσάκο, ο οποίος θεωρεί ότι οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής δεν μπορούν να νομιμοποιήσουν την εκλογή Προέδρου.
Η ψήφος των δύο πρώην χρυσαυγιτών είναι κάτι διαφορετικό. Το παρελθόν δεν παραγράφεται πλήρως, αλλά δεν είναι μέλη του κόμματος.
Την ίδια ώρα, αν θέλει να είναι κανείς ειλικρινής και αντικειμενικός, δεν μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι η αρνητική ψήφος των μελών της Χρυσής Αυγής εκ των πραγμάτων προσμετράται υπέρ της προσπάθειας της αντιπολίτευσης να μην εκλεγεί Πρόεδρος, ώστε να υπάρξει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Εκμεταλλεύεται τη λανθασμένη, από ό,τι έχει αποδειχθεί στην πορεία, πρόνοια του Συντάγματος περί διασύνδεσης της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας με τη διάλυση της Βουλής και τη διενέργεια εκλογών.
Από τη στιγμή που, ορθώς, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου έχουν ασπασθεί την άποψη ότι η Χρυσή Αυγή βρίσκεται εκτός Συνταγματικού Τόξου, είναι οξύμωρο να τους εκχωρούμε το δικαίωμα να καθορίσουν το ποιος θα εκλεγεί Πρόεδρος. Υπό αυτή την έννοια θα έπρεπε ο πολιτικός κόσμος, αντιμέτωπος με το φαινόμενο του νεοναζισμού, και με δεδομένους τους συσχετισμούς εντός του Κοινοβουλίου, να είχε ήδη προχωρήσει σε άτυπες συμφωνίες που να αφαιρούν από τη Χρυσή Αυγή κάθε δυνατότητα καθορισμού των εξελίξεων, ακόμη και αν αυτό απέβαινε υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς σε ό,τι αφορά αυτή καθαυτήν την εκλογή του Προέδρου. Είναι άδικο και προκλητικό να δίνεται σε μια εγκληματική οργάνωση δικαίωμα βέτο στην εκλογή του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα.
Αν οι κινήσεις του πρωθυπουργού δεν πείσουν άλλους δώδεκα βουλευτές, η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Παρά τους κινδύνους που σαφώς ελλοχεύουν, η διαδικασία αποτελεί την πλέον ενδεδειγμένη λύση για άρση των όποιων πολιτικών αδιεξόδων. Μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση θα διαχειρισθεί τις τύχες του λαού.
Μπορούμε ως κοινωνία να συζητάμε και να διαφωνούμε για τους φορολογικούς συντελεστές, την απελευθέρωση της οικονομίας και τον ρόλο του κράτους, τις μεταρρυθμίσεις, ακόμη και για την παραμονή στο ένα νόμισμα ή την επιστροφή στο άλλο, αλλά δεν μπορούμε να αποδεχθούμε την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, συμβόλου της ενότητας του λαού, από ανθρώπους που εκφράζουν το μίσος, τη διαίρεση και τη βία.
Θα ήταν άλλη μια ταπεινωτική κατρακύλα για τη χώρα που βιώνει μια παρατεταμένη ηθική διολίσθηση. Οχι μόνο για την ίδια, αλλά και στα μάτια της διεθνούς κοινότητας. Ο ανώτατος πολιτειακός άρχοντας, ο άνθρωπος που συμβολίζει την ενότητα του λαού, να εκλεγεί με τις ψήφους ενός ναζιστικού κόμματος, που υβρίζει, κτυπά, τρομοκρατεί και ενίοτε σκοτώνει. Η απευκταία αυτή εξέλιξη θα αποτελούσε το τελευταίο χαστούκι στη δημοκρατία μας. Θα ήταν κρίμα για τον ίδιο τον Σταύρο Δήμα, και ντροπή για τη χώρα.
Η αντίδραση του ίδιου του υποψηφίου προέδρου, ο οποίος απέρριψε την προοπτική ανάδειξής του στο ανώτατο αξίωμα με την ψήφο των χρυσαυγιτών, τον τιμά. Το ίδιο ισχύει και για κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, από τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκο Μητσοτάκη, που διεμήνυσε την πρόθεσή του να ψηφίσει «παρών» σε περίπτωση που υπάρξει μια τέτοια μεθόδευση, μέχρι τον γραμματέα πολιτικού σχεδιασμού του κόμματος, Γιώργο Κουμουτσάκο, ο οποίος θεωρεί ότι οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής δεν μπορούν να νομιμοποιήσουν την εκλογή Προέδρου.
Η ψήφος των δύο πρώην χρυσαυγιτών είναι κάτι διαφορετικό. Το παρελθόν δεν παραγράφεται πλήρως, αλλά δεν είναι μέλη του κόμματος.
Την ίδια ώρα, αν θέλει να είναι κανείς ειλικρινής και αντικειμενικός, δεν μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι η αρνητική ψήφος των μελών της Χρυσής Αυγής εκ των πραγμάτων προσμετράται υπέρ της προσπάθειας της αντιπολίτευσης να μην εκλεγεί Πρόεδρος, ώστε να υπάρξει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Εκμεταλλεύεται τη λανθασμένη, από ό,τι έχει αποδειχθεί στην πορεία, πρόνοια του Συντάγματος περί διασύνδεσης της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας με τη διάλυση της Βουλής και τη διενέργεια εκλογών.
Από τη στιγμή που, ορθώς, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου έχουν ασπασθεί την άποψη ότι η Χρυσή Αυγή βρίσκεται εκτός Συνταγματικού Τόξου, είναι οξύμωρο να τους εκχωρούμε το δικαίωμα να καθορίσουν το ποιος θα εκλεγεί Πρόεδρος. Υπό αυτή την έννοια θα έπρεπε ο πολιτικός κόσμος, αντιμέτωπος με το φαινόμενο του νεοναζισμού, και με δεδομένους τους συσχετισμούς εντός του Κοινοβουλίου, να είχε ήδη προχωρήσει σε άτυπες συμφωνίες που να αφαιρούν από τη Χρυσή Αυγή κάθε δυνατότητα καθορισμού των εξελίξεων, ακόμη και αν αυτό απέβαινε υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς σε ό,τι αφορά αυτή καθαυτήν την εκλογή του Προέδρου. Είναι άδικο και προκλητικό να δίνεται σε μια εγκληματική οργάνωση δικαίωμα βέτο στην εκλογή του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα.
Αν οι κινήσεις του πρωθυπουργού δεν πείσουν άλλους δώδεκα βουλευτές, η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Παρά τους κινδύνους που σαφώς ελλοχεύουν, η διαδικασία αποτελεί την πλέον ενδεδειγμένη λύση για άρση των όποιων πολιτικών αδιεξόδων. Μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση θα διαχειρισθεί τις τύχες του λαού.
Μπορούμε ως κοινωνία να συζητάμε και να διαφωνούμε για τους φορολογικούς συντελεστές, την απελευθέρωση της οικονομίας και τον ρόλο του κράτους, τις μεταρρυθμίσεις, ακόμη και για την παραμονή στο ένα νόμισμα ή την επιστροφή στο άλλο, αλλά δεν μπορούμε να αποδεχθούμε την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, συμβόλου της ενότητας του λαού, από ανθρώπους που εκφράζουν το μίσος, τη διαίρεση και τη βία.
Comments