Η Ελλάδα παρακινεί μια σειρά Γερμανών συγγραφέων να σχολιάσουν ποιητικά τις εξελίξεις. Άμεσες ή έμμεσες παρεμβάσεις που ξεκίνησαν με τον Γκύντερ Γκρας και συνεχίζονται στα πολιτιστικά ένθετα.
Martin Walser
Οι Γερμανοί συγγραφείς στιχουργούν για την Ελλάδα. Πρώτος και καλύτερος πριν από ένα μήνα ο νομπελίστας Γκύντερ Γκρας με το ποίημά του Η ντροπή της Ευρώπης, έναν εξάψαλμο για την ευρωπαϊκή αχαριστία απέναντι στην παραπαίουσα Ελλάδα. Στη συνέχεια δημοσιεύθηκαν και άλλα ποιήματα άλλων, στιχουργικές παρεμβάσεις στην επικαιρότητα. Ο επίσης κατά κύριο λόγο πεζογράφος Μάρτιν Βάλζερ, αυτός ο πολυγραφότατος βάρδος της μικροαστικής καθημερινότητας, δημοσίευσε στην εφημερίδα Die Zeit ένα στιχούργημα που μοιάζει κατ’αρχήν με απάντηση στον Γκρας
Πλάτων και εταίροι
Στους νυν γεννηθέντας
Από τους Έλληνες μάθαμε τα πάντα
τη στιχουργία για παράδειγμα, αλλά και την αριθμητική
Κι ότι η αριθμητική δεν είναι άγος
Κι ότι μια συζήτηση για τα επιτόκια
δεν είναι έγκλημα, αφού δεν επιβάλλει και τη σιωπή
επί του Πλάτωνος και των εταίρων του. Ζούμε βλέπετε
σε πιο φωτισμένους καιρούς. Η Κασσάνδρα περνά διακοπές
στη Νάξο.
Ο Γκρας υπενθύμιζε το πνευματικό χρέος της Ευρώπης στην Ελλάδα, ο Βάλζερ με μια ανάερη ειρωνεία υπενθυμίζει ότι από την Ελλάδα δεν ξεκίνησε μόνο η ποίηση, αλλά και η αριθμητική και η συνείδηση ότι η μία δεν αποκλείει την άλλη, με άλλα λόγια η αρχαία ελληνική παράδοση δεν θεμελιώνει σε καμία περίπτωση τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της Αθήνας σήμερα.
Mirko Bonne
Άλλοι ποιητές πάλι που κλήθηκαν από την ίδια εφημερίδα να στιχουργήσουν για την Ελλάδα, δεν σχολίασαν καν την επικαιρότητα, ή το έπραξαν μόνο έμμεσα. Για πολλούς η Ελλάδα παραμένει ιδανικό καταφύγιο, τόπος αναχώρησης από την τύρβη. Όπως για παράδειγμα για τον Μίρκο Μπονέ.
Φολέγανδρος
Έλα μαζί μου στη Φολέγανδρο,
στο ακρογιάλι με το παντοτινό αγέρι.
Θέλω να δω το δέρμα σου να κοκκινίζει
κάτω απ' το φθηνό παλιό γαλάζιο τ' ουρανού.
Έλληνες και χρήμα, ούτε που με νοιάζει.
Το χρήμα είναι υπερτιμημένο. Εν ανάγκη
νοικιάζουμε ένα απλό δωμάτιο,
θα αρκεστούμε στο απέριττο, έλα.
Από τη Μήλο ξεκινά ένα καράβι.
Γλαρόνια – κι αυτό ξωπίσω τους.
Κι άμα πάρουμε μπρος, τότε
δεκάρα δε δίνει το Αιγαίο.
Έλα να πάμε στη Φολέγανδρο,
Διάπυρος κόκκυγας της Ευρώπης
στης Ευρώπης το διάπυρο κόκκυγα.
Μεταφράζω τον Ενδυμίωνα του Κητς,
εσύ θα διαβάζεις τα μάτια των γαϊδάρων.
Δυο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις της Ελλάδας που πιστοποιούν ωστόσο το ίδιο: την ιδιαίτερη βαρύτητα που διατηρεί στη γερμανική συνείδηση.
Σπύρος Μοσκόβου
Υπεύθ. σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη
Comments