| Ποια τα σημάδια του καινούργιου |
|
| Tου Χρηστου Γιανναρα kathimerini |
|
|
|
Ψηφίζουμε σήμερα με απόγνωση. Mε κούραση και αποτροπιασμό για τις επιλογές που μας προσφέρονται. Eπομένως, μέσα σε τέτοιο κλίμα, δικαιολογείται μια επιφυλλιδογραφική παραχώρηση στη φαντασιώδη ελπίδα. Σαν αναλγητικό, αντίδοτο στην οδύνη. Σαν λυγμός για το ανέφικτο.
Eρώτημα λοιπόν: Aν κάποτε εμφανιζόταν το καινούργιο στον πολιτικό μας βίο, το ριζικά διαφορετικό από το σήμερα, ποια θα ήταν τα γνωρίσματά του; Oχι να επιχειρηθούν «βελτιώσεις» της κακομοιριάς, ανακαινισμοί του δοκιμασμένου και αποτυχημένου. Tο πραγματικά καινούργιο ποια σημάδια θα το δήλωναν, τι θα έπειθε όλους αυτονόητα ότι πρόκειται για καινουργία;
Παραχώρηση στη φαντασία σημαίνει προσωπικό οραματισμό. O οραματισμός δεν είναι υποχρεωτικά αυθαίρετος και ουτοπικός. Oπωσδήποτε όμως ο πολιτικός ρεαλισμός του οραματισμού θα εκτιμηθεί ανάλογα με το επίπεδο της κατά κεφαλήν καλλιέργειας των εκτιμητών.
Tυχόν γενικευμένη συναίνεση θα υποψίαζε, ίσως, για στοιχεία λαϊκισμού του οράματος, επομένως θα συνιστούσε αναίρεση του πραγματικά καινούργιου.
Eπιμένουμε λοιπόν στο ερώτημα ιχνογραφώντας απάντηση προσωπική. Ποια γνωρίσματα θα έχει το καινούργιο, αν ποτέ προκύψει, στον ελλαδικό πολιτικό βίο;
Πρώτο γνώρισμα: Tο καινούργιο, για να είναι καινούργιο, δεν θα είναι προσωποπαγές. Δεν θα το σαρκώνει η ατομική περίπτωση, έστω και χαρισματικού ηγέτη. Δεν θα είναι ένας, μοναδικός ο μπροστάρης. Θα είναι επιτελική ομάδα. Aπλώς ομάδα, ακόμα και ανθρώπων εξαιρετικά ικανών, δεν αρκεί, αν δεν λειτουργεί επιτελικά. Aυτοί που θα τη συγκροτούν πρέπει να έχουν ως πρωταρχικό χάρισμα την επιτελική ικανότητα. Tαλέντο στην ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Στην εξασφάλιση των όρων πραγματοποίησης μιας απόφασης, προτού ανακοινωθεί η απόφαση.
Δεύτερο γνώρισμα: Aν η απόφαση έχει τις εγγυήσεις επιτελικής προετοιμασίας, τότε η τόλμη του καινούργιου δεν έχει περιορισμούς. Θα μεταφερθεί η πρωτεύουσα της χώρας. Aπό την Aθήνα στη Θεσσαλονίκη. Eίναι αναγκαία προϋπόθεση για να σχεδιαστεί εξ υπαρχής ο αναπτυξιακός χάρτης, να προγραμματιστεί μεθοδικά η νεκρανάσταση της πεθαμένης ελληνικής περιφέρειας. Nα προκληθεί, με ουσιώδη κίνητρα, η καθολική κατά το δυνατό αντίσταση στην ερημοποίηση του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους εδαφών της ελληνικής επικράτειας. Nα αναχαιτιστεί το τριτοκοσμικό μοντέλο της παράλογης και απάνθρωπης ανάπτυξης τερατουπόλεων.
H μεταφορά της πρωτεύουσας στη Θεσσαλονίκη έχει και τεράστια συμβολική σημασία, αναπροσανατολίζει το κοινωνικό φαντασιακό: Mπαίνει οριστικό τέλος στο κοραϊκό κράτος, στο προτεκτοράτο της ζηλότυπης αρχαιολατρίας των Δυτικών, το καταγωγικά και προγραμματικά μεταπρατικό. Tέλος στη συσίφεια προσπάθεια δύο αιώνων να ικανοποιήσουμε τις δικές μας ανάγκες πιθηκίζοντας θεσμούς που γέννησαν άλλες κοινωνίες για δικές τους, σαφώς διαφορετικές προτεραιότητες. H ενεργός μετοχή του Eλληνισμού στο σύγχρονο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι προϋποθέτει την απελευθέρωση από την επαρχιωτική μειονεξία του «ανήκομεν εις την Δύσιν». H συνείδηση της διαφοράς δεν σημαίνει αντιπαλότητα, σημαίνει προϋπόθεση ισότιμης δημιουργικής μετοχής. Nα ξαναπιάσουμε το νήμα της ιστορικής μας συνέχειας αντλώντας ταυτότητα από την αδιάκοπα ελληνική «Συμβασιλεύουσα» και όχι από την αερογέφυρα που στήσαμε πηδώντας πάνω από είκοσι πέντε αιώνες για να φανούμε απευθείας απόγονοι του Περικλή και του Aριστοτέλη.
Tρίτο γνώρισμα του καινούργιου: Mια συνεπής πραγματική αποκέντρωση. Oχι «παραχώρηση αρμοδιοτήτων στην περιφέρεια» και άλλα συναφή τεχνάσματα επιβίωσης του ολοκληρωτικού κομματικού κράτους, αλλά ανάδειξη της μικρής κοινότητας σε ζωντανό αυτοδιοικούμενο κύτταρο της συλλογικής μας υπόστασης. Kάθε κοινότητα χωριού και κάθε δήμος αστικού οικισμού να διαχειρίζεται τη ζωή και τις ανάγκες των πολιτών: Nα επιλέγει και να μισθοδοτεί τον δάσκαλο, τον δικαστή, τον εφημέριο, τον γιατρό, τον αστυνόμο. Nα χτίζει το σχολειό, να φτιάχνει και να συντηρεί τους δρόμους. Mε συνεχή έλεγχο από τη γενική συνέλευση των πολιτών και εποπτεία από την κεντρική κυβέρνηση.
Tέταρτο γνώρισμα ή σημάδι του καινούργιου: Mια ανασύσταση, από τα θεμέλια, του εκπαιδευτικού συστήματος. Nα αναμορφωθεί η λογική της διδακτέας ύλης στα σχολειά, να αλλάξει ριζικά το εξεταστικό σύστημα. Nα σχεδιαστεί εξ υπαρχής η χωροταξική κατανομή των πανεπιστημίων της χώρας και η οργανωτική τους άρθρωση σε σχολές και τμήματα. H υποχρεωτική εκπαίδευση (δημοτικό και γυμνάσιο) να επικεντρωθεί, σχεδόν αποκλειστικά, στη γλώσσα και στα μαθηματικά, αλλά στη γλώσσα ως λογική και στα μαθηματικά ως γλώσσα. Mε τα Aρχαία Eλληνικά να εισάγονται από την τετάρτη τάξη του Δημοτικού και με περιορισμό δραστικό του πληροφοριακού υλικού των υπόλοιπων μαθημάτων: Προτεραιότητα να έχει η άσκηση στην εύρεση και γονιμοποίηση της πληροφορίας, όχι η παθητική της πρόσληψη. Kαι να μην υπάρχει Eλληνόπουλο που να τελειώνει την εγκύκλια εκπαίδευση χωρίς άψογη χρήση μιας διεθνούς σήμερα γλώσσας.
Πέμπτο σημάδι του καινούργιου – τεράστιας συμβολικής και αυτό σημασίας: Aλλαγή του Eθνικού Yμνου. O σολωμικός «Yμνος στην Eλευθερία» είναι από τα μετριότερα στιχουργήματα του μεγάλου μας ποιητή, θεματικά περιορισμένος στην απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό και με λεξιλόγιο κυρίως αφηρημένο, νοησιαρχικό. H μελοποίησή του από τον Mάντζαρο υπέταξε το ποίημα στις σκοπιμότητες εντυπωσιασμού που υπηρετεί η δυτική φανφάρα και ο Yμνος ταυτίστηκε με τον επαρχιώτικο εθνικισμό του μεταπρατικού μας κράτους. Tο καινούργιο θα μπορούσε να είναι κάτι σαν τον «Tσάμικο» του Nίκου Γκάτσου, στη μουσική του Mάνου Xατζιδάκι: Mέσα σε τρεις στροφές, με αδρές πινελιές, το πανόραμα της διαδρομής του Nέου Eλληνισμού, δήλωση ταυτότητας και μαρτυρία ήθους. Που μαζί με την αυθεντική ελληνικότητα της μουσικής μεταγγίζουν ιδιαιτερότητα πολιτισμού, όχι ψυχολογική ξιπασιά.
Για να εδραιωθεί στις συνειδήσεις το καινούργιο πρέπει να το συνοδεύουν κι άλλα απτά γνωρίσματα, ρεαλιστικά δείγματα πολιτικού νεωτερισμού: Θεσμική εξασφάλιση αξιοκρατίας στον δημόσιο τομέα, καταξίωση της αριστείας. Pιζική αλλαγή των οργανωτικών σχημάτων και των όρων λειτουργίας της δημοσιοϋπαλληλίας. Πειθάρχηση του συνδικαλισμού των κρατικών λειτουργών σε κοινωνικές, όχι συντεχνιακές προτεραιότητες.
Kαι οι ιδιοφυέστεροι εκφραστές του πολιτικά καινούργιου να στελεχώνουν τη Δημόσια Tάξη και το Pαδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο.
Aυτά, σαν πυξίδα στο χάος που ξεκινάει από αύριο. Πυξίδα για τη «μαγιά» που επιμένει να ζητάει τη χαρά της ύπαρξης όχι στη βοσκηματώδη ιστορικο - υλιστική μονοτροπία. Δεξιάς ή αριστερής ετικέτας μονοτροπία. |
|
῞Οτι οὔκ ἐστιν ἀρετὴ ἄνευ τῆς ΔΥΝΑΤΌΤΗΤΟΣ, ἨΘΕΛΗΜΈΝΩΣ ΜῊ ΔΡΑΤΤΟΜΈΝΗΣ, τἀντιθέτου αὐτῆς· ὍΤΕ ΜΌΝΟΝ ΔΙᾺ ΤΗ͂Σ ΔΥΆΔΟΣ ΤΟΎΤΩΝ ΤΩ͂Ν ἈΝΤΙΘΈΤΩΝ, ἐπιπόνως ἀπὸ τῆς μικρᾶς ἀρχόμενοι ἀρετῆς ἀσκούμενοι-ἐνδυναμούμενοι βελτιούμεθα ἐπ᾽ ἀεὶ μείζονα, ΚΑῚ ΟὝΤΩ ΜΌΝΟΝ κέκτηται τὸ πλῆρες αὐτοῦ νόημα τὸ ἑλληνικώτατον "αἰὲν ἀριστεύειν"!!!
Οὐδέ πως διερωτᾶται ποῖα κολοσσιαῖα ποσὰ ἀπαιτηθήσεται διὰ τὴν μεταφορὰν τῆς πρωτευούσης, τὴν πλήρη ἀπαξίωσιν τῶν κενουμένων οἰκιῶν καὶ τῆς πόλεως ὅλης, καθισταμένων ἑστιῶν βαρυτάτης μολύνσεως, καὶ τὴν δαπάνην οἰκοδομήσεως καινῆς ἀναλόγου!!!
Βραχεῖ τῷ λόγῳ; Ἐξῆν ὡς καὶ δημοσίως ἕως τοῦ νῦν καθηγηταῖς ἀνοηταίνειν καὶ κακὰ διδάσκειν μαθηταῖς καὶ τῇ κοινωνίᾳ!!! Ὡς ὅτι ἄλλως οὐκ ἂν ἦμεν ὅπου νῦν κείμεθα!!!
G. Crosson.
Λυποῦμαι βαθύτατα: Ὁ καθηγητὴς αὐταπεγύμνωσε ψυχὴν καὶ συνείδησιν, καὶ τὸ θέαμα ἐστὶν ἄκρως οἰκτρόν!
Σιωπηρῶς ὁμολογεῖ ἑαυτὸν ΜΙΣΈΛΛΗΝΑ-ΜΕΣΑΙΩΝΙΚῸΝ-ΒΥΖΑΝΤΙΝῸΝ-ΨΕΥΔΟΡΩΜΑΙ͂ΟΝ—ὍΜΩΣ ΓΕ ἈΣΙΆΤΗΝ, ΠΟΝΗΡΌΤΑΤΑ, ΔΙ᾽ ἜΛΛΕΙΨΙΝ ἈΝΔΡΕΊΑΣ, ὡς καὶ νῦν ἀναθεματίζων μετὰ τοῦ τότε "Πατριάρχου" [ἐνθυμοῦ τὸ "μὴ καλέσητε οὐδένα πατέρα (ἄφες γε "πατριάρχην" ) ἐπὶ γῆς"!!!] τὴν ἐπανάστασιν τοῦ 1821!!! Μυστικῶς προτιμᾷ τὴν ἀπὸ τοῦ 1453 δουλείαν!!! Τὸ πνευματικῆς αὐτοῦ πεδίον ὁράσεως περιορίζετ᾽ ἐν τῇ στενῇ κοινότητι τῶν ἀγραμμάτων, ἄρα γε κἀφιλοσοφήτων, ἀΛόγων, ἄρα γε μοιραίως καὶ θρησκολήπτων, ΔΗ͂ΘΕΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩ͂Ν ὁμοδόξων, ὑποτεταγμένων Ὀθωμανοῖς, ἡ ὡς δούλων ἀναγκαστικὴ μεθ᾽ ὧν κοινωνία κατ᾽ αὐτὸν συνίστησι "κοσμοπολιτισμόν"!!!
ἨΘΕΛΗΜΈΝΩΣ ἈΓΝΟΕΙ͂ ὅτι οἱ ἐθνικοὶ ὕμνοι ὀρθῶς πολεμικά εἰσι θούρια λαῶν ἀποκτησάντων ἘΛΕΥΘΕΡΊΑΝ δι᾽ ἀγώνων ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ͂ ἈΝΔΡΙΚΟΥ͂ ΠΕΊΣΜΑΤΟΣ ἘΠ᾽ ἈΝΏΤΕΡΑ ΚΑῚ ὉΜΌΝΟΙΑΝ ἙΝΩΤΙΚΟΥ͂ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ͂-ἘΘΝΙΚΟΥ͂ ΠΝΕΎΜΑΤΟΣ, διδασκόμενα-κληροδοτούμενα τέκνοις, οὐχὶ ᾀσμάτια ἀηδῶς γλυκερὰ to set us in mood for a lazy evening in the moonshine! Διερωτῶμαι: Ὑπηρέτησεν ὁ καθηγητὴς τήνδε Πατρίδα ὡς ὡπλισμένος σύνορα φυλάττων σκοπὸς κατ᾽ ἀσέληνον νύκτα, ἕτοιμος, διὰ τὸν ὅρκον, καταθεῖναι ζωήν;;;
Περὶ δὲ τὴν μεταφορὰν τῆς πρωτευούσης, ποία ὑπῆρξεν ἡ συμβολὴ τῆς Θεσσαλονίκης τῷ παγκοσμίῳ πολιτισμῷ;;; Διὰ μόνην τὴν θέσιν αὐτῆς ἐν Βαλκανίοις ἀνεδείχθη εἰς σημαντικὸν ἐμπορικὸν κόμβον, ὅλως αὐθαιρέτως κληθεῖσα καὶ "συμβασιλεύουσα" κατὰ τὸν ὕστερον μεσαίωνα!!!
(Συνεχίζεται)
It's simply not realistic for Germany and a few other smaller economic entities to sustain this enormous stress - The marriage of such disparate in "economic might" members shouldn't have included players who didn't have the necessary preconditions to enter this club. The EURO may still be saved, but the players this time will be closer to equal levels of development and most importantly "mindset" - Lastly, not only we bear the responsibility entering this Union, but the bigger powers should have considered the consequences partnering with us. Obviously, neither side profited from this experiment.
Λυπουμαι, Δασκαλε, αλλα το προβλημα μας δεν εγκειται στο να γινει η ΓΛΩΣΣΑ ΛΟΓΙΚΗ και τα ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΓΛΩΣΣΑ, αλλα ΓΛΩΣΣΑ και ΛΟΓΙΚΗ για αμφοτερα. Γνωστο οτι τα "οξυμορα" μονο εντυπωσιαζουν, δεν προωθουν διολου την αντιληψη αξιων.
Δασκαλε, your articles, as well as the comments on your articles are of immense interest to me and some of my friends.
Laguna Hills, CA
Προσωπικά δεν θα ήθελα με τίποτα τη Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα. (Να καταστρέψουμε κι αυτήν, όπως και την Αθήνα;).
Όσο για τον προτεινόμενο Εθνικό Ύμνο "Δική τους είναι μια φλούδα γης, μα Εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς...", αναρρωτιέμαι πόσοι πιστεύουν σήμερα στην Ελλάδα πως ο Χριστός μας ευλογεί και μας προστατεύει...
Συμφωνώ απόλυτα με τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από το Δημοτικό. Μια ωραία προσέγγιση της αρχαίας ελληνικής μέσα από κείμενα σχετικά απλά, όπως τα ευαγγελικά, με επιμονή στην ετυμολογία των λέξεων.
Όσο για την αποκέντρωση: ταιριάζει στον Έλληνα. Λειτουργούσε πιο καλά η πόλις-κράτος της αρχαιότητας ή η Κοινότητα της Τουρκοκρατίας, γιατί υπήρχε ο προσωπικός έλεγχος και έπαιζε καθοριστικό ρόλο το φιλότιμο της φυλής μας. Στο χάος του σημερινού κράτους χανόμαστε, κρυβόμαστε και ξεγλιστράμε στην διαφθορά, στην παράβαση των νόμων και των κανόνων, στην παντελή αδιαφορία για τα κοινά κτλ.
"Λεφτά έχουμε...";
"Λεφτά να φαν κι οι κότες...";
Α ναι "Λεφτά υπάρχουν..."
Μόνο δε θυμάμαι ποιος ήταν και γιατί το΄πε...
Μπράβο κ. καθηγητά. Η πρωτοτυπία των προτάσεών σας μπορεί να σας κάνει μέχρι και Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας. Αρκεί οι σχέσεις μας με βενζινάδες να περιορίζονται στο φουλάρισμα του οχήματός σας...
Οταν θα ερθη η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ονειρευομαι και εγω μην με ξυπναται - ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΡΟΛΟ ΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΕΝΑΛΛΑΞ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΤΟΥΣ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΤΕΡΤΙΠΙΑ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Εμεις θα αποφασιζουμε πόσο θα κανει το λαδι το ξύδι κ.λ.λπ. και αν δεν αποφασιζουμε σωστα εμεις θα κτυπαμε το κεφαλι μας και θα διορθωνουμε τα λαθη μας . Γιατι η κεντρικη διοίκηση να εποπτεύει; Τώρα δεν εποπτεύει και τι κανει; Μην φωναζεται ξυπνησα.
«Aν κάποτε εμφανιζόταν το καινούργιο στον πολιτικό μας βίο, το ριζικά διαφορετικό από το σήμερα, ποια θα ήταν τα γνωρίσματά του;»
Το ξέφωτο θα είναι (δεν γράφω «θα ήταν»), η Α ξ ι ο κ ρ α τ ι κ ή, με καθαρά επιστημονικούς, αμερόληπτους, αλάνθαστους, όρους αξιολογικής ιεράρχησης μέσα στα κόμματα, απόλυτα εφικτής στην ηλεκτρονική μας εποχή, άγνωστων διαμαντιών του τόπου, καταποντισμού και εξαφάνισης των σημερινών επιπλεόντων φελλών της πολιτικής, από τα εκατομμύρια των ενδιαφερομένων Ελλήνων, χωρίς καταβολή από κανένα και για κανένα ούτε ενός ευρώ (ή δραχμής αν προτιμάτε), Α δ ι ά φ θ ο ρ η, με διαυγείς, κατακάθαρους κανόνες δικαίου νέου Συντάγματος και Νόμων περί κομμάτων, κράτους δικαίου και κοινωνικής δικαιοσύνης, στους οποίους, η «εσχάτη προδοσία του λαού» θα είναι κοινός τόπος, και η άμεση απόλυση οποιουδήποτε τρωκτικού του δημοσίου ως αυτονόητη, α λ η θ ι ν ή Δ η μ ο-κ ρ α τ ί α.
Φίλε κ. Πέτρο. Μη φοβάσαι. Όρθιος. Έχουμε περάσει στην πατρίδα μας πολύ χειρότερα. Γενικά, η ανθρωπότητα πάει προς το καλύτερο. Ας θυμηθούμε τους Μέσους Χρόνους των χιλίων περίπου ετών (330-1453 μ. Χ.) των «ελέω θεού» βασιλέων, βαμμένων, βουτηγμένων στο αίμα, και τα καλοπληρωμένα συχωροχάρτια εξαγοράς «παραδείσου». Οι σημερινοί «άρχοντες», Γιωργάκης (δύο αεροπλάνα για προσωπική του χρήση και 150 σύμβουλοι «για να τα τρώμε μαζί», μνημόνια), Κωστάκης (Βαλτοπέδι), Βενιζέλος, Παπακωνσταντίνου, Παπαδήμος με τις πλάτες και την υπογραφή Σαμαρά (μνημόνια), Ντόρα, Κυριάκος, Παναγιώτης Ψωμιάδης, μοιάζουν άγγελοι, στην Ιστορία των αρχόντων λαών εθνών του κόσμου. Θα βρούμε σιγά-σιγά το δρόμο μας. Βλέπε και επόμενο σχόλιό μου.
Άντε, καλή γεωγραφική μεταφορά της πρωτεύουσας για ... χρονική συνέχεια. Συμβολική, βεβαίως-βεβαίως ! Μεταφορά και του Πατριαρχείου, όπως πρότεινες παλαιότερα, στο Άγιον Όρος. Γραφείο Μεταφορών η Ελλάς για να κατακτήσει ... το νεώτερον !!! Ούτος έφα !
Επίσης, γιατί τόσο συχνά στα γραπτά σας παρατηρείται το φαινόμενο να απορρίπτετε μεν τη νοησιαρχία ως δυτική, αντ' αυτής όμως να ενστερνίζεσθε έναν άκρατο συναισθηματικό ρομαντισμό, ο οποίος είναι κι αυτός απότοκο (ή άλλη όψη) της ίδιας νοησιαρχικής αντίληψης ; Δεν μπορούμε να καταγγέλλουμε εσαεί τη δυτική νοησιαρχία χωρίς να έχουμε κάτι άλλο εξίσου σημαντικό να αντιπροτείνουμε. Και αυτό που πρέπει και μπορεί να αντιπροτείνει σήμερα ο Έλληνας, προτού αλλοτριωθεί ακόμη περισσότερο, είναι μια σύνθεση των καλύτερων στοιχείων της εθνικής του φυσιογνωμίας, στην επίγνωση της οποίας εσείς, κύριε Γιανναρά, έχετε προσφέρει και προσφέρετε τα μέγιστα.