Οι ωδίνες του ΣΥΡΙΖΑ
Οι ωδίνες του ΣΥΡΙΖΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνει τις ωδίνες ενός μετασχηματισμού από «επαναστατικό» κόμμα σε «συστημικό», και μάλιστα ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Είναι ένα πρόβλημα που θα το διαχειρισθεί ο πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας. Αυτός εξήψε τις προσδοκίες των πολιτών· αυτός παρακολούθησε εκ του σύνεγγυς τη διαδικασία που κατέληξε στον «συμβιβασμό» των Βρυξελλών· είναι αυτός που επιχείρησε να ανατρέψει την ευρωπαϊκή καθεστηκυία πρακτική έναντι της χρεοκοπημένης χώρας μας και ελάχιστα επέτυχε ως φαίνεται.
Το ιδιόμορφο του ΣΥΡΙΖΑ έναντι των παραδοσιακών αστικών κομμάτων είναι ότι η Αριστερά παρουσιάζει αντοχές αξιοθαύμαστες σε συζητήσεις και αναλύσεις. Περισσότερο από δέκα ώρες διήρκεσε η χθεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδος και ο κ. Τσίπρας δεν έπαυσε όλο αυτό το διάστημα να δίδει εξηγήσεις. Η διαφορά με τον κ. Αντώνη Σαμαρά, που εκφωνούσε διαγγέλματα ενώπιον των βουλευτών της Ν.Δ., είναι εντυπωσιακή.
Το ιδίωμα των «συμβιβαστικών κειμένων» που παράγει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών είναι ιδιότυπο. Αλλά χάρη στο ασαφές και ακατανόητο –για τον κοινό αναγνώστη– των σχετικών κειμένων επιτυγχάνεται η σύγκληση, η διασώζουσα τα προσχήματα ώστε να επιστρέψουν όλοι νικητές στις διάφορες πρωτεύουσες της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται ότι η συμφωνία έχει ως στόχο την εφαρμογή πτυχών του Μνημονίου, που αγνοήθηκαν για μία πενταετία. Η πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς, η κατάργηση παραγωγής διατάξεων για την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων –εν ονόματι δήθεν «μνημονιακών» υποχρεώσεων– είναι προϋποθέσεις που ουδέποτε εφαρμόσθηκαν.
Υπό την άκρως πιεστική ανάγκη χρηματοδοτήσεως, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ έχει μία και μόνον δυνατότητα: να ολοκληρώσει το Μνημόνιο, δίχως εκείνες τις στρεβλώσεις που δημιουργήθηκαν από τη διαπλοκή πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων επί δεκαετίες.
Ο ευρωπαϊκός συστημικός ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ συνίσταται στη συντριβή ή την κάθαρση του κατεστημένου της μεταπολιτεύσεως. Η ολική σάρωση του συστήματος ήταν ο στόχος των δανειστών από τη στιγμή που η Ελλάς μπήκε στο πρόγραμμα εξυγιάνσεως.
Βεβαίως, υπάρχει και η «λαϊκή ετυμηγορία» και η ανάγκη «κατευνασμού» των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα απαιτήσει «αίμα στην αρένα» και η κυβέρνηση κινείται ήδη προς την κατεύθυνση αυτή. Ισως να μην αρκεί. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάς είναι απολύτως χρεοκοπημένη, ότι είναι αδύνατον να καλύψει τις δανειακές της υποχρεώσεις τους αμέσως προσεχείς μήνες και ότι βάσει του τελευταίου «συμβιβασμού» των Βρυξελλών, αποκλείεται η διοχέτευση κεφαλαίων πριν από το τέλος του τετραμήνου και αφού θα έχει προηγηθεί αξιολόγηση.
Αλλά ας μη σπεύδουμε. Το σύστημα είναι ευέλικτο. Προέχει η έγκριση από ορισμένα Κοινοβούλια χωρών της Ευρωζώνης. Το βέβαιο είναι ότι η Ελλάς δεν έχει απαλλαγεί από τον εφιάλτη. Ισως να μην αρκεί ο συστημικός μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ και η χώρα να κινείται τελικώς στα άκρα.
Το ιδιόμορφο του ΣΥΡΙΖΑ έναντι των παραδοσιακών αστικών κομμάτων είναι ότι η Αριστερά παρουσιάζει αντοχές αξιοθαύμαστες σε συζητήσεις και αναλύσεις. Περισσότερο από δέκα ώρες διήρκεσε η χθεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδος και ο κ. Τσίπρας δεν έπαυσε όλο αυτό το διάστημα να δίδει εξηγήσεις. Η διαφορά με τον κ. Αντώνη Σαμαρά, που εκφωνούσε διαγγέλματα ενώπιον των βουλευτών της Ν.Δ., είναι εντυπωσιακή.
Το ιδίωμα των «συμβιβαστικών κειμένων» που παράγει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών είναι ιδιότυπο. Αλλά χάρη στο ασαφές και ακατανόητο –για τον κοινό αναγνώστη– των σχετικών κειμένων επιτυγχάνεται η σύγκληση, η διασώζουσα τα προσχήματα ώστε να επιστρέψουν όλοι νικητές στις διάφορες πρωτεύουσες της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται ότι η συμφωνία έχει ως στόχο την εφαρμογή πτυχών του Μνημονίου, που αγνοήθηκαν για μία πενταετία. Η πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς, η κατάργηση παραγωγής διατάξεων για την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων –εν ονόματι δήθεν «μνημονιακών» υποχρεώσεων– είναι προϋποθέσεις που ουδέποτε εφαρμόσθηκαν.
Υπό την άκρως πιεστική ανάγκη χρηματοδοτήσεως, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ έχει μία και μόνον δυνατότητα: να ολοκληρώσει το Μνημόνιο, δίχως εκείνες τις στρεβλώσεις που δημιουργήθηκαν από τη διαπλοκή πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων επί δεκαετίες.
Ο ευρωπαϊκός συστημικός ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ συνίσταται στη συντριβή ή την κάθαρση του κατεστημένου της μεταπολιτεύσεως. Η ολική σάρωση του συστήματος ήταν ο στόχος των δανειστών από τη στιγμή που η Ελλάς μπήκε στο πρόγραμμα εξυγιάνσεως.
Βεβαίως, υπάρχει και η «λαϊκή ετυμηγορία» και η ανάγκη «κατευνασμού» των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα απαιτήσει «αίμα στην αρένα» και η κυβέρνηση κινείται ήδη προς την κατεύθυνση αυτή. Ισως να μην αρκεί. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάς είναι απολύτως χρεοκοπημένη, ότι είναι αδύνατον να καλύψει τις δανειακές της υποχρεώσεις τους αμέσως προσεχείς μήνες και ότι βάσει του τελευταίου «συμβιβασμού» των Βρυξελλών, αποκλείεται η διοχέτευση κεφαλαίων πριν από το τέλος του τετραμήνου και αφού θα έχει προηγηθεί αξιολόγηση.
Αλλά ας μη σπεύδουμε. Το σύστημα είναι ευέλικτο. Προέχει η έγκριση από ορισμένα Κοινοβούλια χωρών της Ευρωζώνης. Το βέβαιο είναι ότι η Ελλάς δεν έχει απαλλαγεί από τον εφιάλτη. Ισως να μην αρκεί ο συστημικός μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ και η χώρα να κινείται τελικώς στα άκρα.
Comments