Γ. Παπανδρέου: Κοινός υποψήφιος Πρωθυπουργός της Κεντροαριστεράς
Γ. Παπανδρέου: Κοινός υποψήφιος Πρωθυπουργός της Κεντροαριστεράς
Οι προτάσεις του πρώην Πρωθυπουργού στο συνέδριο του Ποταμιού
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: πριν 34'
Να μαζευτούν όλες οι δυνάμεις του χώρου γύρω από το ίδιο τραπέζι και εφόσον συμφωνήσουν να επιλέξουν έναν υποψήφιο Πρωθυπουργό και να δεσμευτούν ότι θα τον στηρίξουν όλοι, πρότεινε ο Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας στο συνέδριο του Ποταμιού.
Συγκεκριμένα, ο πρώην πρωθυπουργός επισήμανε ότι «επειδή ο προοδευτικός χώρος στην Ελλάδα είναι κατακερματισμένος, πληθαίνουν και οι πρωτοβουλίες για ενότητα. Όλοι συμφωνούμε ότι ο κατακερματισμός είναι αρνητικό φαινόμενο. Όμως, για να προχωρήσουμε σε μια κοινή πορεία, πρέπει να παραδεχτούμε ότι, σε πολλές περιπτώσεις, η διαίρεση δεν έγινε για επουσιώδεις και επιφανειακους λόγους. Έγινε γιατί υπήρχαν ουσιώδεις διάφορες πολιτικής ιδεολογίας και πρακτικής. Μπορώ, για παράδειγμα, να σας διαβεβαιώσω ότι, η κυβέρνηση της οποίας είχα την τιμή να ηγούμαι, δεν έπεσε λόγω της αναγκαίας λιτότητας, αλλά γιατί δεν βρέθηκαν όλοι στο ίδιο μετερίζι την ώρα των μεταρρυθμίσεων και των συγκρούσεων με κατεστημένα συμφέροντα».
Ως Προεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, πρόσθεσε, παρακολούθησα πολλές αντίστοιχες προσπάθειες συνένωσης του προοδευτικού χώρου, σε διάφορες χώρες. Δεν είναι καθόλου εύκολη η επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος. Από την πείρα μου στο διεθνές πεδίο, γνωρίζω ότι, όταν οι προσωπικές ή ιδεολογικές διαφορές είναι μεγάλες, αποτυγχάνει η συζήτηση για τη δημιουργία ενός "κόμματος - κολάζ" μέσα από διεργασίες κορυφής και ατέλειωτες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις. Είναι βέβαιο ότι, κάτι τέτοιο, ούτε από τους πολίτες θα εκτιμηθεί.
«Αντίθετα», είπε, «αυτό που χρειάζεται είναι να κάτσουν όλοι ισότιμα, με την αυτονομία τους γύρω από ένα τραπέζι και να κάνουν έναν οργανωμένο διάλογο για την επίτευξη μιας συμφωνίας σε δέκα βασικά σημεία και στόχους. Αυτό που πρωτεύει, είναι το πολιτικό πρόταγμα. Όλα τα άλλα, έπονται. Και όλα, δεν μπορεί παρά να προκύπτουν από το διάλογο. Τίποτα προαποφασισμένο ή προαπαιτούμενο, πολύ περισσότερο, αν αυτό εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Ούτε και μπορεί να υπάρχει διγλωσσία, σε θέσεις και πρακτικές. Και επειδή κάποιοι μπορεί να προβάλλουν το επείγον του πράγματος, επικαλούμενοι κάποιες εξελίξεις, ας προσθέσω - εν είδη παραδείγματος και μόνο, μια σκέψη που έχω δει να λειτουργεί αλλού. Εφόσον υπάρξει πολιτικό αποτέλεσμα από αυτόν τον ειλικρινή διάλογο γύρω από ένα τραπέζι, τότε πριν τις εκλογές, μέσα από προκριματικές εκλογές, οι συμμετέχοντες επιλέγουν έναν υποψήφιο Πρωθυπουργό που όλοι δεσμεύονται να στηρίξουν. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ένα τέτοιο τραπέζι για την Ενότητα, που δεν στοχεύει στην τεχνητή απορρόφηση κάποιων δυνάμεων από άλλες, αλλά στην ουσιαστική διερεύνηση ενός πλαισίου κοινής αποδοχής, θα αποτελούσε ένα γενναίο και ουσιαστικό βήμα μπροστά. Αυτό το γενναίο βήμα χρειάζεται, γιατί μόνο έτσι μπορεί να πειστούν οι πολίτες πως το όποιο εγχείρημα δεν έχει απλώς τακτικούς εκλογικούς στόχους. Ούτε και υποκύπτει σε σκοπιμότητες. Αλλά υπηρετεί το εθνικό και το δημόσιο συμφέρον και αποτελεί απάντηση στο πραγματικό διακύβευμα που αφορά το λαό και τη χώρα».
Συγκεκριμένα, ο πρώην πρωθυπουργός επισήμανε ότι «επειδή ο προοδευτικός χώρος στην Ελλάδα είναι κατακερματισμένος, πληθαίνουν και οι πρωτοβουλίες για ενότητα. Όλοι συμφωνούμε ότι ο κατακερματισμός είναι αρνητικό φαινόμενο. Όμως, για να προχωρήσουμε σε μια κοινή πορεία, πρέπει να παραδεχτούμε ότι, σε πολλές περιπτώσεις, η διαίρεση δεν έγινε για επουσιώδεις και επιφανειακους λόγους. Έγινε γιατί υπήρχαν ουσιώδεις διάφορες πολιτικής ιδεολογίας και πρακτικής. Μπορώ, για παράδειγμα, να σας διαβεβαιώσω ότι, η κυβέρνηση της οποίας είχα την τιμή να ηγούμαι, δεν έπεσε λόγω της αναγκαίας λιτότητας, αλλά γιατί δεν βρέθηκαν όλοι στο ίδιο μετερίζι την ώρα των μεταρρυθμίσεων και των συγκρούσεων με κατεστημένα συμφέροντα».
Ως Προεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, πρόσθεσε, παρακολούθησα πολλές αντίστοιχες προσπάθειες συνένωσης του προοδευτικού χώρου, σε διάφορες χώρες. Δεν είναι καθόλου εύκολη η επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος. Από την πείρα μου στο διεθνές πεδίο, γνωρίζω ότι, όταν οι προσωπικές ή ιδεολογικές διαφορές είναι μεγάλες, αποτυγχάνει η συζήτηση για τη δημιουργία ενός "κόμματος - κολάζ" μέσα από διεργασίες κορυφής και ατέλειωτες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις. Είναι βέβαιο ότι, κάτι τέτοιο, ούτε από τους πολίτες θα εκτιμηθεί.
«Αντίθετα», είπε, «αυτό που χρειάζεται είναι να κάτσουν όλοι ισότιμα, με την αυτονομία τους γύρω από ένα τραπέζι και να κάνουν έναν οργανωμένο διάλογο για την επίτευξη μιας συμφωνίας σε δέκα βασικά σημεία και στόχους. Αυτό που πρωτεύει, είναι το πολιτικό πρόταγμα. Όλα τα άλλα, έπονται. Και όλα, δεν μπορεί παρά να προκύπτουν από το διάλογο. Τίποτα προαποφασισμένο ή προαπαιτούμενο, πολύ περισσότερο, αν αυτό εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Ούτε και μπορεί να υπάρχει διγλωσσία, σε θέσεις και πρακτικές. Και επειδή κάποιοι μπορεί να προβάλλουν το επείγον του πράγματος, επικαλούμενοι κάποιες εξελίξεις, ας προσθέσω - εν είδη παραδείγματος και μόνο, μια σκέψη που έχω δει να λειτουργεί αλλού. Εφόσον υπάρξει πολιτικό αποτέλεσμα από αυτόν τον ειλικρινή διάλογο γύρω από ένα τραπέζι, τότε πριν τις εκλογές, μέσα από προκριματικές εκλογές, οι συμμετέχοντες επιλέγουν έναν υποψήφιο Πρωθυπουργό που όλοι δεσμεύονται να στηρίξουν. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ένα τέτοιο τραπέζι για την Ενότητα, που δεν στοχεύει στην τεχνητή απορρόφηση κάποιων δυνάμεων από άλλες, αλλά στην ουσιαστική διερεύνηση ενός πλαισίου κοινής αποδοχής, θα αποτελούσε ένα γενναίο και ουσιαστικό βήμα μπροστά. Αυτό το γενναίο βήμα χρειάζεται, γιατί μόνο έτσι μπορεί να πειστούν οι πολίτες πως το όποιο εγχείρημα δεν έχει απλώς τακτικούς εκλογικούς στόχους. Ούτε και υποκύπτει σε σκοπιμότητες. Αλλά υπηρετεί το εθνικό και το δημόσιο συμφέρον και αποτελεί απάντηση στο πραγματικό διακύβευμα που αφορά το λαό και τη χώρα».
Comments