εφήμερα

Εφήμερα 23/4/2005.Τορόντο. .Είχα να περάσω από το EGLINTOΝ SQ. πάνω από 25 χρόνια ,από τότες που ο γυιός μου ο πρώτος κοκορευότανε να παντρευτεί . Δεν είδα αλλαγές σε τούτο το μέρος της πολιτείας μήτε εντυπωσιάστηκα από τον χώρο την αγορά η το περιβάλλον. Σαν νάτανε όλα ίδια ,μόνο που τούτη τη φορά ήταν έντονη η παρουσία του ελληνικού στοιχείου και περισσότερο τών απομάχων της ζωής, που σε παρέες-παρέες γύρω από τα τραπεζάκια μιας τεράστιας ανοιχτής αίθουσας ,συζητούσαν έντονα – χαζεύοντας τους περαστικούς. Εξω έπεφτε δυνατή βροχή με κρύο αγέρα , απο τον βόρειο Ατλαντικό.φερμένα. Διέβλεψα στις φάτσες τους το μύχιο πόθο της νοσταλγίας για κάτι μακρυνό και της περιέργειας που διακατέχει την φυλή μας σαν αντικρύζουμε καινούργιο πρόσωπο στον αυλόγυρό μας. Αναρωτήθηκα για τα συναισθήματα που τυχόν φώλιαζαν στον εσώτερο κόσμο αυτών των πατριωτών ,οπως αναρωτιέμαι για τον εαυτό μου, σαν μου δημιουργούνται αμφιβολίες για την ρίζα μου. Στο σημείο τούτο αμα και φτάσεις, αναζητά η ματιά καπνόν αναθρώσκοντα κι’αγέρα δροσερό γιομάτο μυρουδιές θρούμπας και ιώδιου. .Η γιατριά μας ενα ταξειδάκι. Λίγο πιο πάνω είχα την δυσάρεστη έκπληξη της κατεδάφισης του Κολλεγίου CENTENIAL που ο βενιαμίν γιός μου σπούδασε . Μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση η φωτογραφία της καταστροφής ενός ναού μόρφωσης, αναθυμούμενος την χαρά στις τελετές επιδόσεως των τίτλων σπουδών. Ενας κόσμος που συνεχώς αλλάζει, που έρχεται και φεύγει ,κηνυγώντας τον χρόνο και το χρήμμα, χτίζοντας και κατεδαφίζοντας την παραγωγική μάννα γή .- ΛΟΡΝΙΟΝ.