η ταβέρνα του Τζανούχαρη.

Η ταβέρνα του Τζανούχαρη. Την εποχή εκείνη που το Ληξούρι ήτανε πολιτεία , κάτω από το ειρηνοδικείο είχε στήσει την ταβέρνα του ο Γεράσιμος Μοσχονάς, που όλοι τον ξέρανε σαν Γεράσιμο Τζανούχαρη. Ήτανε χαβδότης που είχε μεταναστεύσει στη χώρα.Ψηλός ,αδύνατος ευθυτενής,ευκίνητος σε όλα του, έφερνε γυροβολιά την ταβέρνα χωρίς βοηθούς και μισθά. Μαγείρευε τρια με τέσσερα φαγιά την ημέρα και σαν κάποιο τούμενε το ξαναγύριζε την επομένη μεταποιημένο.Ητανε τεχνίτης στην μαγειρική.Πάντα είχε το εθνικό φαί του καιρού την φασολάδα σύβραση, κόκκινη με πάστα φερμένη από το χωριό. Είχε μια ιδιαίτερη γεύση και ορεξιάς μυρουδιά που σαν περνούσε ο κόσμος για το δικαστήριο, εμπαινε μέσα, έπαιρνε το κολατσιό του στα γρήγορα γιατί δίκη και δικαστήριο παίρνουν την ώρα τους..Ετσι με ένα ποτηράκι ασπρο κρασί κι’ένα δίφραγκο έξοδα ανέβαινε ο χωριάτης τις σκάλες του ειρηνοδικίου. Μά δεν ήτανε μονάχα η φασουλάδα του Τζανούχαρη ξακουστή,ήτανε και το λιανόψαρό του και δεν είχε σημασία το μαριδάκι ,ο ψιλός ο γαύρος, η η σαρδελίτσα, το είδος δηλαδή ,γιατί ολα εβγαιναν απο τον ταβά, η την τσερέπα, η το τηγάνι της στιγμής . Υπήρχε μια πρωτοτυπία τότενες σε κάθε ταβέρνα, προκειμένου να κρατήσει πελατεία. .Τα μυστικά της δουλειάς ητανε καλά φυλαγμένα.Το καλό κρασί και προπαντός η μαυροδάφνη κοκκίνιζε τα μάγουλα του χωριάτη που κατέβαινε στην χώρα. Εκείνο τον καιρό και μιλούμε για το 1938 στρίψανε τα μυαλά των χωρικών, θέλανε σώνει και καλά να μάθουνε τα παιδιά τους γράμματα.. Δεν ξέρω τι είδους μύγα τους τσίμπησε, με αποτέλεσμα το πατάρι της ταβέρνας να καταντήσει μικροαποθήκη από ομπρέλες κι’άλλα είδη.Τώρα ο Γερασιμάκης έκανε χρυσές δουλιές, τα στριμμένα γκρίζα μουστάκια του γελούσανε, προθυμία και ευγένεια περίσσια στον καθένα ,και από μας.επειδής τότενες το φιλότιμο ήτανε φιλότιμο, δεν φεύγαμε από την ταβέρνα θεονήστικοι για το χωριό, άλλος λίγο, άλλος πολύ τσιμπούσαμε κατι τις. .Ετσι αναθυμήθηκα τα πρώτα χρόνια του Πετρίτσειου, που ανεβο-κατεβέναμε στη χώρα , 13 χιλιόμετρα καθημερινά ,μεσα σε ζέστες και βροχές, για να μάθουμε....... Λορνιόν. Τορόντο 29/3/2005,- www.lornion.blogspot.com