η ρουμανία αυτοπροσδιορίζεται
Η Ρουμανία «φεύγει» από τα Βαλκάνια
Αναζητεί τη νέα της θέση στη διεθνή σκηνή εν μέσω πολιτικού χάους
Του Γιωργου Δελαστικ
Φιλοτουρκική πολιτική ακολουθεί το Βουκουρέστι τουλάχιστον εδώ και μισό αιώνα, από την εποχή του Τσαουσέσκου ακόμη. Αποτέλεσε, λοιπόν, ευχάριστη έκπληξη –και ταυτόχρονα σημάδι της νέας εποχής– να βλέπει κανείς τον Ρουμάνο πρόεδρο Τραϊάν Μπασέσκου, στην κοινή του συνέντευξη με τον Ελληνα ομόλογό του Κάρολο Παπούλια, να τοποθετείται στο θέμα της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας και των υποχρεώσεών της προς την Κυπριακή Δημοκρατία με ένα καινούργιο, ευρωπαϊκό τρόπο:
«Είμαστε πεπεισμένοι ότι η Ε.Ε. πρέπει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της απέναντι στην Τουρκία. Οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία πρέπει να συνεχισθούν και η Τουρκία να γίνει μέλος της Ε.Ε. όταν θα έχει εκπληρώσει όλα τα κριτήρια, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που αφορούν τις σχέσεις της με την Κύπρο. Θα ήταν αδιανόητο να υπάρχει σε ένα κράτος - μέλος της Ε.Ε. απαγόρευση για τα πλοία άλλου κράτους - μέλους που θα ήθελαν να καταπλεύσουν σε λιμάνια του πρώτου κράτους», δήλωσε ο Ρουμάνος πρόεδρος. Είναι προφανές πως η θέση αυτή, εμφανώς ανάλογη εκείνης της κυβέρνησης Καραμανλή, δημιουργεί πεδίο συγκλίσεων στο θέμα αυτό μεταξύ Αθήνας και Βουκουρεστίου. Πρόκειται για καινοφανή δυνατότητα – και δεν είναι η μόνη.
Μέλος πλέον του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., με αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στο έδαφός της και με επίσημα διακηρυγμένο δόγμα της εξωτερικής πολιτικής της τον άξονα «Βουκουρέστι - Λονδίνο - Ουάσιγκτον», η Ρουμανία αρνείται να δεχθεί ότι αποτελεί βαλκανική χώρα και αναζητεί τη νέα θέση της στη διεθνή σκηνή.
Στο πλαίσιο αυτό, η Ρουμανία θεωρεί εαυτήν κατ’ αρχήν εξέχοντα σύμμαχο των ΗΠΑ, εν συνεχεία χώρα της Κεντρικής Ευρώπης των αυτοκρατοριών και όχι των «παρακατιανών» Βαλκανίων και, τέλος, ηγεμονική δύναμη στη Μαύρη Θάλασσα. Η φιλοδοξία του Βουκουρεστίου να εκπροσωπήσει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ευρώπη στην τελευταία περιοχή είναι αυτή που τη φέρνει σε αντίθεση με την Αγκυρα, η οποία έχει συνηθίσει επί δεκαετίες τώρα να παίζει αυτόν τον ρόλο και, φυσικά, καμιά διάθεση δεν έχει να τον απεμπολήσει για χάρη της «νεόφερτης» Ρουμανίας. Σε αυτόν τον ανταγωνισμό οφείλεται η σχετική ψύχρανση των τουρκορουμανικών σχέσεων που παρατηρείται εσχάτως και η οποία οδήγησε τον Ρουμάνο πρόεδρο στην πιο ισορροπημένη στάση του έναντι της Κύπρου. Απόσπασμα άρθρου από την Καθημερινή lornion.blogspot.com
Αναζητεί τη νέα της θέση στη διεθνή σκηνή εν μέσω πολιτικού χάους
Του Γιωργου Δελαστικ
Φιλοτουρκική πολιτική ακολουθεί το Βουκουρέστι τουλάχιστον εδώ και μισό αιώνα, από την εποχή του Τσαουσέσκου ακόμη. Αποτέλεσε, λοιπόν, ευχάριστη έκπληξη –και ταυτόχρονα σημάδι της νέας εποχής– να βλέπει κανείς τον Ρουμάνο πρόεδρο Τραϊάν Μπασέσκου, στην κοινή του συνέντευξη με τον Ελληνα ομόλογό του Κάρολο Παπούλια, να τοποθετείται στο θέμα της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας και των υποχρεώσεών της προς την Κυπριακή Δημοκρατία με ένα καινούργιο, ευρωπαϊκό τρόπο:
«Είμαστε πεπεισμένοι ότι η Ε.Ε. πρέπει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της απέναντι στην Τουρκία. Οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία πρέπει να συνεχισθούν και η Τουρκία να γίνει μέλος της Ε.Ε. όταν θα έχει εκπληρώσει όλα τα κριτήρια, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που αφορούν τις σχέσεις της με την Κύπρο. Θα ήταν αδιανόητο να υπάρχει σε ένα κράτος - μέλος της Ε.Ε. απαγόρευση για τα πλοία άλλου κράτους - μέλους που θα ήθελαν να καταπλεύσουν σε λιμάνια του πρώτου κράτους», δήλωσε ο Ρουμάνος πρόεδρος. Είναι προφανές πως η θέση αυτή, εμφανώς ανάλογη εκείνης της κυβέρνησης Καραμανλή, δημιουργεί πεδίο συγκλίσεων στο θέμα αυτό μεταξύ Αθήνας και Βουκουρεστίου. Πρόκειται για καινοφανή δυνατότητα – και δεν είναι η μόνη.
Μέλος πλέον του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., με αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στο έδαφός της και με επίσημα διακηρυγμένο δόγμα της εξωτερικής πολιτικής της τον άξονα «Βουκουρέστι - Λονδίνο - Ουάσιγκτον», η Ρουμανία αρνείται να δεχθεί ότι αποτελεί βαλκανική χώρα και αναζητεί τη νέα θέση της στη διεθνή σκηνή.
Στο πλαίσιο αυτό, η Ρουμανία θεωρεί εαυτήν κατ’ αρχήν εξέχοντα σύμμαχο των ΗΠΑ, εν συνεχεία χώρα της Κεντρικής Ευρώπης των αυτοκρατοριών και όχι των «παρακατιανών» Βαλκανίων και, τέλος, ηγεμονική δύναμη στη Μαύρη Θάλασσα. Η φιλοδοξία του Βουκουρεστίου να εκπροσωπήσει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ευρώπη στην τελευταία περιοχή είναι αυτή που τη φέρνει σε αντίθεση με την Αγκυρα, η οποία έχει συνηθίσει επί δεκαετίες τώρα να παίζει αυτόν τον ρόλο και, φυσικά, καμιά διάθεση δεν έχει να τον απεμπολήσει για χάρη της «νεόφερτης» Ρουμανίας. Σε αυτόν τον ανταγωνισμό οφείλεται η σχετική ψύχρανση των τουρκορουμανικών σχέσεων που παρατηρείται εσχάτως και η οποία οδήγησε τον Ρουμάνο πρόεδρο στην πιο ισορροπημένη στάση του έναντι της Κύπρου. Απόσπασμα άρθρου από την Καθημερινή lornion.blogspot.com
Comments