λές και ηταν χτές
λες και ήταν χτές...
07/16/05 11:53 AM
Ενα παληό τραγούδι.για παληούς και νέους.. Λές και ήταν χτές ,λές και ήταν χτές ,που φιλάκια σούδινα στα χείλη τα βελούδινα τ’άκουγ’η μουριά κ’η κληματαριά τίς κουβέντες τις γλυκιές λές και ήταν χτές . Οι στίχοι του συγκεκριμμένου τραγουδιού με έφεραν πίσω, στα πριν απο τον μεγάλο πόλεμο χρόνια , που στο χωριό με παρέα τον Βαγγέλη τον Κανανέλη και μια κιθάρα συντροφιά, τραβούσαμε στην κάτου γειτονιά τραγουδώντας .Κ’ητανε η εποχή άλλη τότες ,μη έχοντας τίποτα κοινό με το παρόν . Ητανε ο καιρός του ρομαντισμού του Ουγκώ,και της αισθησιακής ατμόσφαιρας που σκορπούσαν του Λαμαρτίνου τα ποιήματα ,στοιχεία καταλυτικά που ζούσαν και ζωντάνευαν στον άνθρωπο ,φτάνοντας τον στην ιδεατή καταξίωση. kαι την ευτυχία.. Ενα τραγουδάκι σαν κι’ αυτό , μιλούσε για ποθητά αισθήματα μέσα σε καθαρά ουμανιστικό περιβάλον. Κι’ άκουγαν οι κοπελιές του χωριού την νεανική την κανταδούλα , που στίχος και αρμονία χαιδευαν τις αισθήσεις τους , την άλλη μέρα να μισοτραγουδούν στην βόλτα τους δειλά, τη συνέχεια, / τ΄ακουγε η μουριά κι’η κληματαριά./..Ε.. τούτο ήτανε και το σημείο της αποδοχής του αρσενικού. Τόπερναν τότες οι αγέρηδες για να το κάνουν νέο, καλοδεχούμενο σ’ολου του χωριού τα σπίτια. Ακόμα και στα μαγαζιά τα δειλινά τραγουδούσαν το σουξέ της εποχής , πούταν τόσο καλόηχο από δυωδία η και τετραφωνία , για να μένει στην μνημη δεμένο με ανθρώπινες ιστορίες.. Το μυστικό που κρατούσαν φυλαγμένο/ η μουριά και η κληματαριά/ ητανε το νέο για τον μικρόκοσμο του χωριού..Το τραγούδησαν στο Αλσος και στον κήπο του μουσείου οι βιρτουόζοι της εποχής Τώνης Μαρούδας, Γούναρηςκι’ όλοι οι άλλοι..μετά τον πόλεμο.. Καλές περίοδοι ζωής , με το τραγουδάκι να ανεβαίνει ψιθυριστά στα χείλη, σαν νοσταλγική του καιρού μας .ανάμνηση ./.λές και ήταν χτές./..- Λορνιόν. .- www.lornion.blogspot.com
07/16/05 11:53 AM
Ενα παληό τραγούδι.για παληούς και νέους.. Λές και ήταν χτές ,λές και ήταν χτές ,που φιλάκια σούδινα στα χείλη τα βελούδινα τ’άκουγ’η μουριά κ’η κληματαριά τίς κουβέντες τις γλυκιές λές και ήταν χτές . Οι στίχοι του συγκεκριμμένου τραγουδιού με έφεραν πίσω, στα πριν απο τον μεγάλο πόλεμο χρόνια , που στο χωριό με παρέα τον Βαγγέλη τον Κανανέλη και μια κιθάρα συντροφιά, τραβούσαμε στην κάτου γειτονιά τραγουδώντας .Κ’ητανε η εποχή άλλη τότες ,μη έχοντας τίποτα κοινό με το παρόν . Ητανε ο καιρός του ρομαντισμού του Ουγκώ,και της αισθησιακής ατμόσφαιρας που σκορπούσαν του Λαμαρτίνου τα ποιήματα ,στοιχεία καταλυτικά που ζούσαν και ζωντάνευαν στον άνθρωπο ,φτάνοντας τον στην ιδεατή καταξίωση. kαι την ευτυχία.. Ενα τραγουδάκι σαν κι’ αυτό , μιλούσε για ποθητά αισθήματα μέσα σε καθαρά ουμανιστικό περιβάλον. Κι’ άκουγαν οι κοπελιές του χωριού την νεανική την κανταδούλα , που στίχος και αρμονία χαιδευαν τις αισθήσεις τους , την άλλη μέρα να μισοτραγουδούν στην βόλτα τους δειλά, τη συνέχεια, / τ΄ακουγε η μουριά κι’η κληματαριά./..Ε.. τούτο ήτανε και το σημείο της αποδοχής του αρσενικού. Τόπερναν τότες οι αγέρηδες για να το κάνουν νέο, καλοδεχούμενο σ’ολου του χωριού τα σπίτια. Ακόμα και στα μαγαζιά τα δειλινά τραγουδούσαν το σουξέ της εποχής , πούταν τόσο καλόηχο από δυωδία η και τετραφωνία , για να μένει στην μνημη δεμένο με ανθρώπινες ιστορίες.. Το μυστικό που κρατούσαν φυλαγμένο/ η μουριά και η κληματαριά/ ητανε το νέο για τον μικρόκοσμο του χωριού..Το τραγούδησαν στο Αλσος και στον κήπο του μουσείου οι βιρτουόζοι της εποχής Τώνης Μαρούδας, Γούναρηςκι’ όλοι οι άλλοι..μετά τον πόλεμο.. Καλές περίοδοι ζωής , με το τραγουδάκι να ανεβαίνει ψιθυριστά στα χείλη, σαν νοσταλγική του καιρού μας .ανάμνηση ./.λές και ήταν χτές./..- Λορνιόν. .- www.lornion.blogspot.com
Comments