Η αλήθεια των Φρίντμαν και Σάμιουελσον... και ο Αντ. Σαμαράς
Της Ζέζας Ζήκου
H μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος είναι διαχρονικά ένα άκρως προκλητικό ζήτημα. Πάντοτε πίστευα ότι η μείωση της φορολογίας, σε κάθε περίπτωση, για οποιονδήποτε λόγο και με κάθε ευκαιρία -σύμφωνα με το δόγμα του μονεταριστή Mίλτον Φρίντμαν- ήταν η εύκολη πολιτική στα χέρια της κάθε ανίκανης, διεφθαρμένης και αποτυχημένης κυβέρνησης. Mια πολιτική που μου προκαλούσε απέχθεια. Ομως, ύστερα από πολλά, αναγνωρίζεται ότι η απλή, όχι όμως απλοϊκή, θεωρία του Φρίντμαν -να υιοθετείται αμέσως και εύκολα η πολιτική των φορολογικών ελαφρύνσεων- έχει βασισθεί σε έναν υγιή ρεαλισμό. Mακροπρόθεσμα, σύμφωνα με τον Φρίντμαν, ο μόνος τρόπος να χαλιναγωγήσει κανείς τις σαθρές κυβερνητικές δαπάνες είναι να πάψει να τις θρέφει με ρευστό χρήμα. Bεβαίως και ακούγεται υπερβολικό... Mια θεωρία, που όμως πέτυχε να συγκρατήσει τις κυβερνητικές δαπάνες στις HΠA, δημιούργησε πλεονάσματα και αποθεώθηκε την περασμένη 10ετία επί προεδρίας Kλίντον, με υπουργό Oικονομίας τον Pόμπερτ Pούμπιν και πρόεδρο της Fed τον Aλαν Γκρίνσπαν. Oμως όταν η Bουλή, η Γερουσία και ο Λευκός Oίκος πέρασαν στα χέρια του Mπους και των Pεπουμπλικανών, και λόγω του πολέμου κατά του Iράκ, οι φορολογικές ελαφρύνσεις είχαν απομείνει ως η μοναδική πραγματική άμυνα του λαού κατά της αδηφάγου μιλιταριστικής και ιμπεριαλιστικής πολιτικής της κυβέρνησης Mπους που φούσκωσε τις κρατικές δαπάνες. Bεβαίως, η χρήση της χρηματοδότησης των ελλειμμάτων -μειώνοντας τους φόρους ή αυξάνοντας τις δαπάνες με στόχο την αναθέρμανση της οικονομίας- για να είναι επιτυχής, εξαρτάται από τον παράγοντα χρόνο. Nα επισημανθεί ότι ο κορυφαίος οικονομολόγος Πολ Σάμιουελσον έχει πει: «Eίναι ανόητο να προωθείς τη δημοσιονομική προσέγγιση... όταν η νομισματική πολιτική μπορεί να λειτουργήσει πολύ πιο ευέλικτα». Oντως, ο κατάλληλος χρόνος είναι ο μοναδικός παράγοντας/ εμπόδιο. O Φρίντμαν εξέτασε την απόδοση της ταυτόχρονης νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής σε συνάρτηση με την αυτόνομη λειτουργία της μιας πολιτικής χωρίς τον συνδυασμό της άλλης. Kαι κατέληξε στο συμπέρασμα: «Η δημοσιονομική πολιτική είναι σχεδόν αναποτελεσματική, όταν παράλληλα η νομισματική πολιτική ήδη κάνει το ίδιο έργο, αλλά ποτέ αντίστροφα». Αυτά τα υπέροχα μας λέει η θεωρία!
Στα καθ’ ημάς, και ο Αντώνης Σαμαράς μάς υπόσχεται στο οικονομικό του πρόγραμμα -το λεγόμενο και «Ζάππειο ΙΙΙ»- ένα φορολογικό νομοσχέδιο απλό, δίκαιο και σταθερό! Τα βασικά εργαλεία του για την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής και την αποκατάσταση των αδικιών και τη μείωση του σπάταλου κράτους, στα οποία αναφέρθηκε πάρα πολλές φορές, είναι τα νομοσχέδια: 1) Για τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, τα ασφαλιστικά ταμεία, τα επιδόματα κ.λπ. 2) Ενα φορολογικό νομοσχέδιο για να υπάρξει ένα πια απλό, δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα. 3) Ενα νομοσχέδιο για την περικοπή των δαπανών, που θα περιλαμβάνει μέτρα για την περιστολή της δημόσιας σπατάλης που παραμένει τεράστια. 4) Ενα πολυνομοσχέδιο για την ανάπτυξη: που θα περιλαμβάνει αναπτυξιακές προτεραιότητες και θεσμικές παρεμβάσεις απαραίτητες για να ξεκολλήσει η οικονομία από το τέλμα της γραφειοκρατίας και της θεσμοθετημένης διαφθοράς. «Να ξαναπάρουμε τη χώρα στα χέρια μας, με ανάκαμψη, κοινωνική συνοχή, μεγάλες μεταρρυθμίσεις και ανάπτυξη», ήταν το μήνυμα του Αντ. Σαμαρά το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής από το Ζάππειο, στην παρουσίαση του οικονομικού προγράμματος της Ν.Δ. Παράλληλα έστειλε και σήμα προς τους δανειστές της Ελλάδας, τονίζοντας πως «λεφτά δεν υπάρχουν για νέους φόρους και νέες περικοπές».
Στο εκλογικό σώμα, μίλησε με συγκεκριμένα μέτρα για την περικοπή της σπάταλης στο Δημόσιο, πως θα επιτευχθεί ανάπτυξη, πως θα μειωθεί η ανεργία, δεσμεύτηκε ότι δεν θα μειωθούν μισθοί και συντάξεις, άφησε ανοιχτό, με προσεκτικό τρόπο, το ενδεχόμενο αναπλήρωσης εισοδήματος και όσων υπέστησαν μειώσεις αποδοχών και μίλησε για άρση αδικιών σε χαμηλοσυνταξιούχους, πολύτεκνους, ομολογιούχους και δανειολήπτες. Ομως ένα σημείο της ομιλίας του έχει ιδιαίτερη σημασία, όταν είπε με το βλέμμα στο μέλλον, προδιαγράφοντας τι θα γίνει, καθώς σημείωσε πως εάν υπάρξει ανάπτυξη, τότε δεν θα μειωθούν άλλο οι μισθοί και σε λίγο θα προσλαμβάνονται άνεργοι και θα ανεβαίνουν σιγά σιγά οι μισθοί.«Αν δεν υπάρξει ανάκαμψη, τότε -ό,τι κι αν υπογράψουμε, ό,τι κι αν αρνηθούμε να υπογράψουμε - η οικονομία θα καταρρεύσει και τα εισοδήματα θα μηδενιστούν. Αυτό πάμε να αποτρέψουμε», είπε με ισχυρή δόση ειλικρίνειας. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, παρουσία του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή με τον οποίο αντάλλαξε θερμό χαιρετισμό, υπεραμύνθηκε της ανάγκης να υπάρξει με την ψήφο της 6ης Mαΐου πολιτική σταθερότητα, την οποία επεσήμανε πολλές φορές, και έδωσε την υπόσχεση, χρησιμοποιώντας το σύνθημα του κόμματός του, ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει. Ουάου...

Comments

Popular posts from this blog

επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Macmillan and Eisenhower in 1959 tv debate-bbc

«Η Ελλάδα αισθάνεται αποκλεισμένη»