Οι εχθροί της Δημοκρατίας
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
υποψήφιου βουλευτή της ΝΔ στην Β΄ Πειραιά
Γνωστές οι ασθένειες της κολοβής Δημοκρατίας μας. Γι’ αυτό άλλωστε καταντήσαμε σήμερα έτσι. Διαφθορά, διαπλοκή, αναξιοκρατία. Αφελληνισμός της Παιδείας. Δημόσια τάξη στα όρια της κατάρρευσης κι Εθνική Άμυνα σε κρίσιμη κατάσταση. Καταστροφή της παραγωγικής βάσης. Ατιμωρησία των πολιτικών, που πρόδωσαν την χώρα και την λεηλάτησαν, σε άμεση συνέργεια με τους «επιχειρηματίες» του ενός πελάτη, του Λαού. Δημόσια έργα και προμήθειες με κόστος διπλό και τρίδιπλο του πραγματικού. Το υπερβάλλον, η μίζα, το «καπέλο», πήγε στη χώρα που πρόσφερε στην ανθρωπότητα τα ρολόγια με κούκο και το τυρί με τρύπες. Στις ειδυλλιακές Άλπεις, στην χώρα που ιδρύθηκε με την υπογραφή του Ιωάννη Καποδίστρια, εκεί καταλήγουν όλα τα κλεψιμέϊκα της γης από δικτάτορες και σινιέ κλεφτρόνια. Πορτοφολάδες με κουστούμια οι καταθέτες. Από μαύρους λοχίες αρβυλοφύλακες, που έκαναν πραξικόπημα και άραβες «σοσιαλιστές», μέχρι ελληνάρες λαμόγια που αγωνίζονταν κι αυτοί για το «σοσιαλισμό».
Αυτή η βαριά άρρωστη Δημοκρατία μας, έχει εχθρούς, ειλικρινείς και ανειλικρινείς. Η «Χρυσή Αυγή» είναι ειλικρινής. Δεν υποδύονται τους δημοκράτες. Θαυμάζουν την Δικτατορία και τους αξιωματικούς που ήταν οι πρωτεργάτες της. Θαυμάζουν τον Αδόλφο και πιστεύουν ότι εάν είχε κερδίσει τον πόλεμο, ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος. Τα λένε φάτσα κάρτα, σηκώνουν και το χέρι τους στον «ρωμαϊκό χαιρετισμό», τον χαιρετισμό του NSDAP, του Μουσολίνι, της Σιδηράς Φρουράς του Κοντρεάνου στην Ρουμανία του Ίον Αντονέσκου και της Ισπανικής Φάλαγγας του Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα. Εφαρμόζουν μιας μορφής στρατιωτική πειθαρχία. Στήνουν μηχανισμούς αλληλεγγύης μόνο για Έλληνες σε γειτονιές, όπως και ομάδες περιφρούρησης για την δημόσια τάξη και συγκρούονται με την αριστερά στο πεζοδρόμιο. Η ρητορική τους, βοηθούσης της κρίσης, μαζεύει οργισμένους κι απογοητευμένους Έλληνες. Αντλούν δημοσκοπική άνοδο από την παρακμή της χώρας και την απελπισία, από την εισβολή και κατάληψη των πόλεων μας από ορδές μουσουλμάνων λαθρομεταναστών. Αυτά πιστεύουν, αυτά λένε, αυτά κάνουν. Δεν την πιστεύουν τη Δημοκρατία, γραμμένη την έχουν και της το λένε κατάμουτρα κι αν είχαν την ευκαιρία θα την κατέλυαν για να εφαρμόσουν τις ιδέες τους για ολοκληρωτική διακυβέρνηση.
Υπάρχουν και οι ανειλικρινείς εχθροί της Δημοκρατίας. Ο μισός ΣΥΡΙΖΑ κι οι «τάσεις» του, μικρές και μεγαλύτερες οργανώσεις που κάνουν κηρύγματα μίσους κατά του Έθνους. Λατρεύουν τον Μολώχ του «κοινωνικού πολέμου». Καρικατούρες νεομπολσεβίκων που επενδύουν κι αυτοί στο χάος. Με την διαφορά ότι αυτοί υποδύονται τους «δημοκράτες». Στα Πανεπιστήμια έχουν εφαρμόσει την πιο ολοκληρωτική λογοκρισία. Επιβάλλουν τις ιδεοληψίες τους με τον λοστό και τις μολότωφ. Έχουν αναλάβει εργολαβικά την υπεράσπιση των λαθρομεταναστών, πιστεύουν πως η χώρα πρέπει να είναι κέντρο διερχομένων, κάτι σαν το μπουρδέλο της Καλέργαινας αλλά χωρίς τάξη και σειρά. Χρησιμοποιούν τους θεσμούς της Δημοκρατίας, όπως το συγχωρεμένο το πανεπιστημιακό άσυλο, για να επιβάλλουν τις φασιστικές και μηδενιστικές απόψεις τους, προσβάλλοντας τα σύμβολα του λαού μας, ασκώντας οργανωμένη βία. Παραβιάζουν σωρηδόν τον Νόμο και με κείμενα, δηλώσεις και πράξεις επιδιώκουν και αυτοί την κατάλυση της Δημοκρατίας και την εφαρμογή εξίσου ολοκληρωτικών απόψεων αλλά με «προοδευτικό» επίχρισμα. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά κόκκινοι ή ροζ φασίστες, που υποκρίνονται τους «δημοκράτες».
Και φυσικά ο πλέον ανειλικρινής εχθρός της Δημοκρατίας είναι το ΠΑΣΟΚ, που χρησιμοποίησε τους θεσμούς, διαστρέβλωσε τις έννοιες των ιδεών και διέλυσε την χώρα.
Καθαρές κουβέντες λοιπόν. Ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν εχθρός του Λαού μας. Ωραίες οι στολές των SS, σχεδιασμένες αυτοπροσώπως από το Ηugo Boss, παρακαλώ. Όμως οι ένοπλοι κήρυκες των ιδεών του Αδόλφου εισέβαλαν στη χώρα μου, σκότωσαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και την λεηλάτησαν. Ήταν εχθροί μας. Κι όποιος τους υποστήριξε, όποιος τους υπηρέτησε ήταν προδότης κι εχθρός του Έθνους μας.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος απέσυρε την Ελληνική Μεραρχία από την Κύπρο, την απογύμνωσε αμυντικά κι ο Δημήτριος Ιωαννίδης, όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν σκοτώνοντας, καίγοντας και βιάζοντας Έλληνες, δεν πολέμησε. Ο Κουρούπης, ο Κατσάνης, ο Καλπουρτζής, ο Κατούντας και άλλοι Αξιωματικοί έπεφταν μαχόμενοι ή έγιναν αγνοούμενοι, οι κυπριακές Μοίρες Καταδρομών, το Τάγμα του Αλευρομάγειρου, η Α’ Μοίρα του Παπαπελετίου και η ηρωϊκή ΕΛΔΥΚ έγραφαν σελίδες δόξας, αλλά η μητροπολική Ελλάδα δεν έριξε ούτε ντουφεκιά. Εγκατέλειψε αβοήθητους τους πραγματικούς Αξιωματικούς που έλειωσαν στην Κερύνεια, στο Κιόνελι, στον Άγιο Ιλαρίωνα, όταν οι γαλονάτοι πολιτευόμενοι τους έστελναν την απίστευτη εντολή «αυτοσυγκράτηση». Και μετά κοίταζαν μόνο πως θα σώσουν το τομάρι τους.
Καθαίρεση και ντουφέκι στα έξι μέτρα άξιζε για τους δυο δικτάτορες και τους Αρχηγούς των Όπλων και τους πολιτικούς εγκάθετους τους που απογύμνωσαν αμυντικά την Κύπρο κι ύστερα εγκατέλειψαν τους αληθινούς μαχητές. Γιατί ο Στρατός έχει κάνει πολλά κινήματα στην Ιστορία μας, έφερε Σύνταγμα στην Πατρίδα, περιόρισε τους πρίγκιπες από το Στρατό, έφερε με κίνημα τον Βενιζέλο και διπλασίασε την Ελλάδα. Ένα πράγμα δεν μπορεί να κάνει: να μην πολεμά όταν ο εχθρός πατάει εθνικό έδαφος. Προσβολή λοιπόν οι ύμνοι στη Χούντα για την μνήμη των ηρώων μας, για τα λιοντάρια που υπερασπίστηκαν αβοήθητοι την Κύπρο, τιμώντας τις παραδόσεις του Σχολείου της Τιμής και του Αίματος, που τους έδωσε το σπαθί του Ανθυπολοχαγού.
Και για να πούμε όλα τα πράγματα με το όνομα τους, η δημόσια τάξη και ασφάλεια είναι το πρώτο δικαίωμα των πολιτών και το πρώτο καθήκον της Πολιτείας. Είναι η προϋπόθεση όλων των άλλων δικαιωμάτων. Δεν μπορεί να επαφίεται σε πολιτικές οργανώσεις, σωματεία ή αυτοργανωμένες ομάδες πολιτών. Η εσωτερική Φρουρά της Δημοκρατίας είναι η Ελληνική Αστυνομία. Αυτή πρέπει να μαζέψει κι απελάσει τους λαθρομετανάστες, να καταστείλει την εγκληματικότητα. Αυτή και κανένας άλλος.
Το ζήτημα λοιπόν είναι να αποκαταστήσουμε τους θεσμούς και την αποτελεσματική λειτουργία ενός στιβαρού αλλά δίκαιου κράτους. Ο Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε ότι θα ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας από τις ορδές των παρανόμων, ότι θα ανακτήσουμε τα Πανεπιστήμια, θα αποκαταστήσουμε το κράτος του Νόμου, υπηρετώντας το πρώτιστο δικαίωμα των πολιτών: ασφαλή σύνορα, ασφαλή σπίτια, ασφαλείς δημόσιοι χώροι. Κι αυτό είναι κρατική πολιτική, όχι απογευματινό σπορ για αυτοδικούντες.
(δημοσιεύεται στην “Δημοκρατία”)
This entry was posted in Πρώτη Σελίδα. Bookmark the permalink.
Comments