Κεφαλονίτικα ανέκδοτα Συζητούν τρεις παπάδες, ένας από το Αγιο όρος, ένας από την Αθήνα και ένας Κεφαλονίτης για το πως κατανέμουν τα έσοδα των εκκλησιών τους. Λέει ο παπάς από το Αγιο όρος: «Εγώ Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα και όσα έρθουν κορώνα είναι του Θεού και τα δίνω για τις ανάγκες της εκκλησίας και όσα έρθουν γράμματα είναι δικά μου». Λέει ο Αθηναίος παπάς: «Και εγώ πετάω τα νομίσματα στον αέρα και όσα σταθούν όρθια είναι του Θεού και της εκκλησίας, όσα πέσουν στο πλάι (κορώνα ή γράμματα) είναι σαφώς δικά μου». Και στο τέλος ο Κεφαλονίτης ο παπάς: «Εγώ κύριοι συνάδελφοι κάνω το ίδιο που κάνετε και εσείς με πιο απλές διαδικασίες για να μη χάνουμε και χρόνο. Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα. Όσα θέλει τα κρατάει ο Θεός και όσα πέσουν κάτω είναι δικά μου!» Είναι ένας Κερκυραίος, ένας Κεφαλλονίτης κι ένας Λευκαδίτης, που ξεμονάχιασαν, κάπου σ' ένα αραχνιασμένο, σκοτεινό υπόγειο ένα λυχνάρι, απ' αυτά τα μυστήρια με τα τζίνια. Το τρίψανε και ξεπετάχτηκε το τζίνι. «Έχετε ο
Στις 3 Οκτωβρίου του 1990 οι Γερμανοί γιόρτασαν, μετά από 45 χρόνια, την ενοποίησή τους. Δεν είχε συμπληρωθεί καν ένας χρόνος από την Πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Ωστόσο τα δύσκολα έπονταν ακόμη: να δημιουργηθεί από δυο διαφορετικά κράτη μια χώρα. 20 χρόνια μετά η Deutsche Welle προχωρά σε έναν απολογισμό, για τα μικρά και τα μεγάλα: Πώς ζουν οι άνθρωποι στην ανατολική και τη δυτική Γερμανία; Σε ποιους τομείς η ενοποίηση έχει γίνει πραγματικότητα, σε ποιούς εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές; Και: Τι σημαίνει η ενοποίηση για εκείνους που δεν έζησαν καν τη διχοτόμηση;
Comments