ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Το μήνυμα των εκλογών
Το μήνυμα των εκλογών
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Σκέψεις πολλές μου έχει προκαλέσει αυτή η τηλεοπτική διαφήμιση με τον ασπρομάλλη νοσταλγό της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου. Την είδε, λέει, και τη θυμάται πριν ακόμη από την τηλεόραση, και ασπρόμαυρη τη θυμάται, και θυμάται τον τάδε να περνάει τρεις αντιπάλους τον έναν πίσω από τον άλλον. Απλώς δεν μας λέει πού κατέληξε η μπάλα αφού πέρασε τους τρεις αντιπάλους· στα δίχτυα ή μήπως κάπου στο γνωστό παρατρίχα, όπου ενώ παίζαμε καλά μας αδίκησαν οι καιρικές συνθήκες, ο ανθελληνισμός του διαιτητή, το γήπεδο και η εξέδρα; Διότι αν θυμάμαι καλά δεν έχει κανείς να θυμηθεί και πολλά από την ιστορία της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, τόσα εν πάση περιπτώσει που να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το μόνο που του λείπει για να συμπληρωθεί η ευτυχία του είναι να τη δει και στη Βραζιλία του Πελέ, όχι του λαθρεμπόρου ναρκωτικών, του πατέρα του, του ποδοσφαιριστή. Θα μου πείτε υπάρχει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2004. Απλώς θα μου επιτρέψετε να το αντιμετωπίσω ως εξαίρεση σε μια μάλλον μέτρια έως ανύπαρκτη πορεία, τέτοια εξαίρεση που ώς την τελευταία στιγμή δεν το πίστευε κανείς. Διότι ακόμη και ο Θεός ενδέχεται να αντιληφθεί το λάθος του και, έστω την ύστατη ώρα, να το διορθώσει, και προκειμένου να μη μετανιώσει, προσφέρθηκε ο μακαρίτης Χριστόδουλος να ευλογήσει το πούλμαν με τα παιδιά που έφτασαν από το αεροδρόμιο. Πλην όμως αυτά δεν έχουν και τόση σημασία. Σημασία έχει πώς αισθάνεται ο ασπρομάλλης κύριος της διαφήμισης ο οποίος σου μιλάει για την Εθνική και έχει το ύφος του ανθρώπου που αφηγείται την άλωση της Τροίας. Σημασία πάνω απ’ όλα έχει το αίσθημα. Ολα τα υπόλοιπα άφησέ τα στην άθλια πραγματικότητα του κόσμου τούτου.
Αυτόν τον κύριο λοιπόν μου θυμίζουν όσοι διατείνονται ότι πήραν το μήνυμα των εκλογών. Και λαμβάνοντας το μήνυμα των εκλογών, αναγιγνώσκοντάς το δε με τη δέουσα προσοχή, ξαναδιαβάζοντάς το μην κάνουν κάνα λάθος, αποφασίζουν να στείλουν τον Θοδωρή Ζαγοράκη στις υποθέσεις Παιδείας και Πολιτισμού του Ευρωκοινοβουλίου. Λογικόν. Σε μια χώρα που αντιμετωπίζει τον πολιτισμό ως τη βαριά βιομηχανία της, στοχεύει δε στην επιβολή της «ημετέρας παιδείας» σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο, ποιος άλλος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως αιχμή του δόρατος εκτός από τον πρώην αρχηγό της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της οποίας η Ιστορία πάει βαθιά, ως την προ τηλεοράσεως αρχαιότητα. (Ειρήσθω εν παρόδω: αναμένω τον αρχαιολόγο ο οποίος θα υποστηρίξει με σοβαρά στοιχεία πως το ποδόσφαιρο τον εφηύραν οι αρχαίοι Ελληνες μόλις κατέβηκαν από τον πλανήτη Εψιλον και έπλητταν διότι ακόμη δεν είχαν εφεύρει το θέατρο.) Νομίζω ότι είναι η καλύτερη απόδειξη πως η κυβέρνηση αποφάσισε επιτέλους να πάρει τον εαυτό της στα σοβαρά. Αν μάλιστα επαληθευθούν οι φήμες πως προορίζεται για το υπουργείο του Πολιτισμού ο επιλαχών δήμαρχος της Αθήνας κ. Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος σύμφωνα με εκτιμήσεις θα τις είχε κερδίσει τις εκλογές αν δεν τις είχε χάσει, θα μπορούμε να πούμε πως η κυβέρνηση όχι μόνον το πήρε το μήνυμα, όχι μόνον το κατάλαβε, αλλά το ερμήνευσε και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Για μας τους Ελληνες το ποδόσφαιρο είναι πολιτισμός, το απέδειξε ο Βόλος με τον κ. Μπέο, ο Πειραιάς με τον κ. Μαρινάκη και ο κ. Αρβανιτόπουλος με τον κ. Ανατολάκη, που στο κάτω κάτω τον διόρισε στο Παιδείας για να ασχοληθεί με το μαθητικό ποδόσφαιρο, όχι με τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών. Και ο κ. Σαμαράς αναθέτοντας στον κ. Ζαγοράκη τα της Ευρωπαϊκής Παιδείας και Πολιτισμού.
Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι θα πει «πήραμε το μήνυμα». Ισως γιατί δεν διαθέτω τη στόφα του πολιτικού και το ταλέντο του ηγέτη. Ισως γιατί, λόγω επαγγελματικής διαστροφής, εξακολουθώ να επιμένω πως οι λέξεις μεταφέρουν κάποια σημασία και όχι την κουτοπονηριά των προσχημάτων.
Αυτόν τον κύριο λοιπόν μου θυμίζουν όσοι διατείνονται ότι πήραν το μήνυμα των εκλογών. Και λαμβάνοντας το μήνυμα των εκλογών, αναγιγνώσκοντάς το δε με τη δέουσα προσοχή, ξαναδιαβάζοντάς το μην κάνουν κάνα λάθος, αποφασίζουν να στείλουν τον Θοδωρή Ζαγοράκη στις υποθέσεις Παιδείας και Πολιτισμού του Ευρωκοινοβουλίου. Λογικόν. Σε μια χώρα που αντιμετωπίζει τον πολιτισμό ως τη βαριά βιομηχανία της, στοχεύει δε στην επιβολή της «ημετέρας παιδείας» σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο, ποιος άλλος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως αιχμή του δόρατος εκτός από τον πρώην αρχηγό της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της οποίας η Ιστορία πάει βαθιά, ως την προ τηλεοράσεως αρχαιότητα. (Ειρήσθω εν παρόδω: αναμένω τον αρχαιολόγο ο οποίος θα υποστηρίξει με σοβαρά στοιχεία πως το ποδόσφαιρο τον εφηύραν οι αρχαίοι Ελληνες μόλις κατέβηκαν από τον πλανήτη Εψιλον και έπλητταν διότι ακόμη δεν είχαν εφεύρει το θέατρο.) Νομίζω ότι είναι η καλύτερη απόδειξη πως η κυβέρνηση αποφάσισε επιτέλους να πάρει τον εαυτό της στα σοβαρά. Αν μάλιστα επαληθευθούν οι φήμες πως προορίζεται για το υπουργείο του Πολιτισμού ο επιλαχών δήμαρχος της Αθήνας κ. Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος σύμφωνα με εκτιμήσεις θα τις είχε κερδίσει τις εκλογές αν δεν τις είχε χάσει, θα μπορούμε να πούμε πως η κυβέρνηση όχι μόνον το πήρε το μήνυμα, όχι μόνον το κατάλαβε, αλλά το ερμήνευσε και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Για μας τους Ελληνες το ποδόσφαιρο είναι πολιτισμός, το απέδειξε ο Βόλος με τον κ. Μπέο, ο Πειραιάς με τον κ. Μαρινάκη και ο κ. Αρβανιτόπουλος με τον κ. Ανατολάκη, που στο κάτω κάτω τον διόρισε στο Παιδείας για να ασχοληθεί με το μαθητικό ποδόσφαιρο, όχι με τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών. Και ο κ. Σαμαράς αναθέτοντας στον κ. Ζαγοράκη τα της Ευρωπαϊκής Παιδείας και Πολιτισμού.
Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι θα πει «πήραμε το μήνυμα». Ισως γιατί δεν διαθέτω τη στόφα του πολιτικού και το ταλέντο του ηγέτη. Ισως γιατί, λόγω επαγγελματικής διαστροφής, εξακολουθώ να επιμένω πως οι λέξεις μεταφέρουν κάποια σημασία και όχι την κουτοπονηριά των προσχημάτων.
Comments