Περί της Νέας Δημοκρατίας
Περί της Νέας Δημοκρατίας
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η Νέα Δημοκρατία περνάει μια κρίση, διότι υπέστη δύο διαδοχικές ήττες σε διάστημα ολίγων μηνών. Δεν θα εξαερωθεί, όπως συνέβη με το ΠΑΣΟΚ, που ήταν κόμμα συγκυριακό και οι οπαδοί του εντάχθηκαν αυθόρμητα στον ΣΥΡΙΖΑ όταν τα χρόνια της πλαστής και δάνειας ευημερίας πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Η Νέα Δημοκρατία είναι κόμμα των Συντηρητικών πολιτών, της Δεξιάς στην απλοελληνική. Και η Δεξιά, η ελληνική, με τα ιδιαίτερα κοινωνικά της χαρακτηριστικά, τα «αναχρονιστικά», όπως θα σπεύσουν να υποστηρίξουν οι «εκσυγχρονιστές», επέζησε και όταν οι Βενιζελικοί εκτέλεσαν τον ηγέτη της Δημήτριο Γούναρη και τους στενούς συνεργάτες του. Οχι απλώς επέζησε, αλλά έκτοτε κατ’ επανάληψιν κυβέρνησε τη χώρα.
Οικτίρουμε την εικόνα που ενεφάνισε η Ν.Δ. καθ’ όλη την κομματική προεκλογική περίοδο και ειδικώς το «φιάσκο» λόγω της ματαιώσεως –για τεχνικούς λόγους– του πρώτου γύρου των εκλογών την περασμένη Κυριακή. Τρεις νέοι, τρία «παιδιά», και ένας «παλαιός» που διεκδικούν την προεδρία του κόμματος νευρίασαν, έχασαν την ψυχραιμία τους, έγιναν η χλεύη των πολιτικών τους αντιπάλων. Κακώς· απογοήτευσαν τους οπαδούς τους· αλλ’ ου προς θάνατον.
Θα επανέλθουν, συνεπώς, τα πράγματα εις την τάξιν. Διότι η Δεξιά δεν είναι απλώς κόμμα· είναι ζωτικός χώρος ιδεών και αντιλήψεων διαχρονικών· δεν είναι ο αποκλειστικός εκφραστής της αστικής τάξης, διότι υπάρχει και το Κέντρο, υπάρχουν και οι Φιλελεύθεροι, και τα ανομοιογενή αυτά στοιχεία δεν είναι εύκολο να συγκερασθούν. Ιδίως στην παρούσα συγκυρία.
Στη διάρκεια της μεταπολιτεύσεως, οι αγώνες διαδοχής στη Νέα Δημοκρατία διεξάγονταν πάντα μεταξύ υποψηφίων που εξέφραζαν αντιστοίχως την πλειοψηφούσα συντηρητική και τη μειοψηφούσα φιλελεύθερη τάση, οι οποίες από κοινού συγκροτούν την «Κεντροδεξιά».
Στην παρούσα συγκυρία, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίσθηκε ως ο εκπροσωπών τη φιλελεύθερη - κεντρώα συνιστώσα και ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης ως κάτι ιδιόμορφο. Η συντηρητική πλειοψηφούσα στη Ν.Δ. έχει δύο υποψηφίους – τον κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη και τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας κ. Απόστολο Τζιτζικώστα. Είναι το μόνο θέμα που δημιουργεί μια κάποια σύγχυση.
Δεν ασχολούμεθα, φυσικά, με τα «ηγετικά προσόντα» των υποψηφίων. Διότι οι πολιτικοί ηγέτες, όταν δεν πρόκειται για τερατογενέσεις της φύσεως, είναι δημιουργήματα μακράς εξωκομματικής διεργασίας. Ο μέντορας της Βρετανίδος πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν ο Φρίντριχτ Χάγεκ και του προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν το Heritage Foundation. Ησαν άριστοι εκτελεστές, δίχως αμφιβολία, πολιτικών που άλλοι διαμόρφωσαν. Τα επιτελεία, όμως, των υποψηφίων για την προεδρία της Ν.Δ. τα στελεχώνουν «σκηνοθέτες», χειριστές των «κοινωνικών δικτύων», άτομα μη σκεπτόμενα εν ολίγοις.
Βάσει αυτών των δεδομένων, δεν αναμένουμε κάτι το φαντασμαγορικό να αναδειχθεί από τις εκλογές. Αλλά ελπίζουμε να επικρατήσει τελικώς κάποια ευπρέπεια και όχι νευρικότητα, αυτάρεσκη ρητορεία και εκφάνσεις παλιμπαιδισμού. Ηγέτης των Συντηρητικών θα εκλεγεί και όχι νευρόσπαστο ή γελωτοποιός.
Η Νέα Δημοκρατία είναι κόμμα των Συντηρητικών πολιτών, της Δεξιάς στην απλοελληνική. Και η Δεξιά, η ελληνική, με τα ιδιαίτερα κοινωνικά της χαρακτηριστικά, τα «αναχρονιστικά», όπως θα σπεύσουν να υποστηρίξουν οι «εκσυγχρονιστές», επέζησε και όταν οι Βενιζελικοί εκτέλεσαν τον ηγέτη της Δημήτριο Γούναρη και τους στενούς συνεργάτες του. Οχι απλώς επέζησε, αλλά έκτοτε κατ’ επανάληψιν κυβέρνησε τη χώρα.
Οικτίρουμε την εικόνα που ενεφάνισε η Ν.Δ. καθ’ όλη την κομματική προεκλογική περίοδο και ειδικώς το «φιάσκο» λόγω της ματαιώσεως –για τεχνικούς λόγους– του πρώτου γύρου των εκλογών την περασμένη Κυριακή. Τρεις νέοι, τρία «παιδιά», και ένας «παλαιός» που διεκδικούν την προεδρία του κόμματος νευρίασαν, έχασαν την ψυχραιμία τους, έγιναν η χλεύη των πολιτικών τους αντιπάλων. Κακώς· απογοήτευσαν τους οπαδούς τους· αλλ’ ου προς θάνατον.
Θα επανέλθουν, συνεπώς, τα πράγματα εις την τάξιν. Διότι η Δεξιά δεν είναι απλώς κόμμα· είναι ζωτικός χώρος ιδεών και αντιλήψεων διαχρονικών· δεν είναι ο αποκλειστικός εκφραστής της αστικής τάξης, διότι υπάρχει και το Κέντρο, υπάρχουν και οι Φιλελεύθεροι, και τα ανομοιογενή αυτά στοιχεία δεν είναι εύκολο να συγκερασθούν. Ιδίως στην παρούσα συγκυρία.
Στη διάρκεια της μεταπολιτεύσεως, οι αγώνες διαδοχής στη Νέα Δημοκρατία διεξάγονταν πάντα μεταξύ υποψηφίων που εξέφραζαν αντιστοίχως την πλειοψηφούσα συντηρητική και τη μειοψηφούσα φιλελεύθερη τάση, οι οποίες από κοινού συγκροτούν την «Κεντροδεξιά».
Στην παρούσα συγκυρία, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίσθηκε ως ο εκπροσωπών τη φιλελεύθερη - κεντρώα συνιστώσα και ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης ως κάτι ιδιόμορφο. Η συντηρητική πλειοψηφούσα στη Ν.Δ. έχει δύο υποψηφίους – τον κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη και τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας κ. Απόστολο Τζιτζικώστα. Είναι το μόνο θέμα που δημιουργεί μια κάποια σύγχυση.
Δεν ασχολούμεθα, φυσικά, με τα «ηγετικά προσόντα» των υποψηφίων. Διότι οι πολιτικοί ηγέτες, όταν δεν πρόκειται για τερατογενέσεις της φύσεως, είναι δημιουργήματα μακράς εξωκομματικής διεργασίας. Ο μέντορας της Βρετανίδος πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν ο Φρίντριχτ Χάγεκ και του προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν το Heritage Foundation. Ησαν άριστοι εκτελεστές, δίχως αμφιβολία, πολιτικών που άλλοι διαμόρφωσαν. Τα επιτελεία, όμως, των υποψηφίων για την προεδρία της Ν.Δ. τα στελεχώνουν «σκηνοθέτες», χειριστές των «κοινωνικών δικτύων», άτομα μη σκεπτόμενα εν ολίγοις.
Βάσει αυτών των δεδομένων, δεν αναμένουμε κάτι το φαντασμαγορικό να αναδειχθεί από τις εκλογές. Αλλά ελπίζουμε να επικρατήσει τελικώς κάποια ευπρέπεια και όχι νευρικότητα, αυτάρεσκη ρητορεία και εκφάνσεις παλιμπαιδισμού. Ηγέτης των Συντηρητικών θα εκλεγεί και όχι νευρόσπαστο ή γελωτοποιός.
Comments