Χαμένοι στις διαδικασίες
Χαμένοι στις διαδικασίες
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Τα επί της διαδικασίας ζητήματα παθιάζουν τους συμπολίτες μας. Ασχολούμαστε με τη φόρμα κυρίως και παρεμπιπτόντως με την ουσία. Ο ελληνοπρεπέστατος αυτός φορμαλισμός εμποδίζει τους Νεοέλληνες να κοιτάξουν «στα μάτια» τα πραγματικά τους προβλήματα.
Πίσω από τις δήθεν διαδικασίες υπάρχει μια πραγματική φτώχεια διοίκησης των κοινών πραγμάτων. Αυτό που είναι βλαμμένο στην Ελλάδα είναι οι δομές του δημόσιου χώρου. Αυτό που ο πολίτης, στην καθημερινότητά του, αποκαλεί «δεν υπάρχει κράτος». Κι ούτε θα υπάρξει ποτέ, όσο μας εξαντλούν τα διαδικαστικά.
Είναι προφανές: όσο περισσότερο χρόνο σπαταλώ (και σε περιόδους κρίσης έχουμε πάντοτε ολίγον χρόνο στη διάθεσή μας) για να επιλέξω τις διαδικασίες μέσω των οποίων θα καταλήξω στη δέουσα απόφαση, τόσο λιγότερο θα συζητήσω το περιεχόμενο και τις επιπτώσεις της ίδιας αυτής απόφασης. Με ακόμη μικρότερη επιτυχία θα εφαρμόσω τα απαιτούμενα.
Δείτε την απόδειξη στα όσα έκανε ο κ. Τσίπρας μεταξύ Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου. Εμπλεξε, επί 9 μήνες, με τις διαδικασίες. Ευρωπαϊκές, εσωκομματικές, ιδεολογικές, ψηφοθηρικές, λειτουργικές και ολίγον κυβερνητικές. Δεν ήταν απλώς μια περίοδος μαθητείας της διακυβέρνησης, αλλά ένα απίθανο μπλέξιμο με τη φόρμα των ονειροπατημάτων αλλά και των ψεύτικων υποσχέσεων που δόθηκαν προεκλογικώς. Τελικά, το κόστος της συστηματικής εμπλοκής του κ. Τσίπρα με τις διαδικασίες ήταν θηριώδες.
Στην περίπτωση των τραπεζών, για παράδειγμα, έχει ήδη ξεπεράσει τα 30 δισεκατομμύρια! Εξαιτίας της ηθελημένης άγνοιας των διαδικασιών που ισχύουν στις διεθνείς αγορές χάθηκαν όλα τα χρήματα που είχαν τοποθετηθεί, με την πρώτη ανακεφαλαιοποίηση, στις τραπεζικές μετοχές από ιδιώτες και Ευρωπαίους (με την εγγύηση του Ελληνα φορολογουμένου). Γι’ αυτό χρειάστηκε η δεύτερη ανακεφαλαιοποίηση, την οποία προσπάθησαν, μέχρι την τελευταία στιγμή να διαλύσουν, με την επιδίωξή τους να επιβάλουν διαδικασίες διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων που θα οδηγούσαν σε τεράστιες τραπεζικές ζημίες.
Αλλά και στη Νέα Δημοκρατία το πρόβλημα είναι πρωτίστως διαδικαστικό. Η τεχνική εμπλοκή, αν πράγματι υπήρξε, αποκάλυψε ότι στο κόμμα αυτό δεν υπάρχουν διαδικασίες διεξαγωγής μιας κρίσιμης ψηφοφορίας. Αν υπήρχαν, πριν από την εμπλοκή του συστήματος, η εφορευτική σε συνεννόηση και χωρίς θόρυβο θα ανακοίνωνε το πραγματικό πρόβλημα.
Η εμπλοκή επ’ αυτής της τόσο στοιχειώδους διαδικασίας, διαφώτισε όλους μας με τον πιο χρήσιμο τρόπο για την απουσία κανόνων λειτουργίας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν πιάνονται «μαλλί με μαλλί» επειδή κόλλησαν τα κομπιούτερ, γιατί να περιμένουμε από τους ίδιους αυτούς να επιτύχουν επί της ουσίας και να ανορθώσουν ένα κράτος νόμου και τάξης που απαιτεί η διάσωση του τόπου;
Πίσω από τις δήθεν διαδικασίες υπάρχει μια πραγματική φτώχεια διοίκησης των κοινών πραγμάτων. Αυτό που είναι βλαμμένο στην Ελλάδα είναι οι δομές του δημόσιου χώρου. Αυτό που ο πολίτης, στην καθημερινότητά του, αποκαλεί «δεν υπάρχει κράτος». Κι ούτε θα υπάρξει ποτέ, όσο μας εξαντλούν τα διαδικαστικά.
Είναι προφανές: όσο περισσότερο χρόνο σπαταλώ (και σε περιόδους κρίσης έχουμε πάντοτε ολίγον χρόνο στη διάθεσή μας) για να επιλέξω τις διαδικασίες μέσω των οποίων θα καταλήξω στη δέουσα απόφαση, τόσο λιγότερο θα συζητήσω το περιεχόμενο και τις επιπτώσεις της ίδιας αυτής απόφασης. Με ακόμη μικρότερη επιτυχία θα εφαρμόσω τα απαιτούμενα.
Δείτε την απόδειξη στα όσα έκανε ο κ. Τσίπρας μεταξύ Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου. Εμπλεξε, επί 9 μήνες, με τις διαδικασίες. Ευρωπαϊκές, εσωκομματικές, ιδεολογικές, ψηφοθηρικές, λειτουργικές και ολίγον κυβερνητικές. Δεν ήταν απλώς μια περίοδος μαθητείας της διακυβέρνησης, αλλά ένα απίθανο μπλέξιμο με τη φόρμα των ονειροπατημάτων αλλά και των ψεύτικων υποσχέσεων που δόθηκαν προεκλογικώς. Τελικά, το κόστος της συστηματικής εμπλοκής του κ. Τσίπρα με τις διαδικασίες ήταν θηριώδες.
Στην περίπτωση των τραπεζών, για παράδειγμα, έχει ήδη ξεπεράσει τα 30 δισεκατομμύρια! Εξαιτίας της ηθελημένης άγνοιας των διαδικασιών που ισχύουν στις διεθνείς αγορές χάθηκαν όλα τα χρήματα που είχαν τοποθετηθεί, με την πρώτη ανακεφαλαιοποίηση, στις τραπεζικές μετοχές από ιδιώτες και Ευρωπαίους (με την εγγύηση του Ελληνα φορολογουμένου). Γι’ αυτό χρειάστηκε η δεύτερη ανακεφαλαιοποίηση, την οποία προσπάθησαν, μέχρι την τελευταία στιγμή να διαλύσουν, με την επιδίωξή τους να επιβάλουν διαδικασίες διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων που θα οδηγούσαν σε τεράστιες τραπεζικές ζημίες.
Αλλά και στη Νέα Δημοκρατία το πρόβλημα είναι πρωτίστως διαδικαστικό. Η τεχνική εμπλοκή, αν πράγματι υπήρξε, αποκάλυψε ότι στο κόμμα αυτό δεν υπάρχουν διαδικασίες διεξαγωγής μιας κρίσιμης ψηφοφορίας. Αν υπήρχαν, πριν από την εμπλοκή του συστήματος, η εφορευτική σε συνεννόηση και χωρίς θόρυβο θα ανακοίνωνε το πραγματικό πρόβλημα.
Η εμπλοκή επ’ αυτής της τόσο στοιχειώδους διαδικασίας, διαφώτισε όλους μας με τον πιο χρήσιμο τρόπο για την απουσία κανόνων λειτουργίας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν πιάνονται «μαλλί με μαλλί» επειδή κόλλησαν τα κομπιούτερ, γιατί να περιμένουμε από τους ίδιους αυτούς να επιτύχουν επί της ουσίας και να ανορθώσουν ένα κράτος νόμου και τάξης που απαιτεί η διάσωση του τόπου;
Comments