Πολιτισμός | 19.11.2010

Γύρος και γηραιές κυρίες

Τί γίνεται με τον πολιτισμό σε εποχές οικονομικής κρίσης και περικοπών; Αναζητά κι αυτός τις διεξόδους του. Γερμανικά δημοσιεύματα εντοπίζουν αυτές τις μέρες και κρίνουν εκφάνσεις του νεοελληνικού πολιτιστικού βίου.

Για την οικονομική καχεξία της Ελλάδος επικρατεί στον γερμανικό και όχι μόνο τύπο βεβαιότης. Αβεβαιότης επικρατεί για τις αρετές και τις κακίες του νεοελληνικού πολιτιστικού βίου. Αλλά όλο κάτι γίνεται και οι γερμανικοί κάλαμοι ασχολούνται μαζί του. Να για παράδειγμα που στο Ναϊρόμπι η αρμόδια επιτροπή της UNESCO περιέλαβε αυτές τις μέρες τη μεσογειακή διατροφή στην άυλη πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας, όπως είχε κάνει παλιότερα και με τη γαλλική κουζίνα. Μια σειρά από μεσογειακές χώρες είχαν υποβάλει από κοινού τη σχετική αίτηση.

Εχέφρων πονηρία

Γερμανική γαστριμαργίαΓερμανική γαστριμαργίαΊσως το γερμανικό έθνος να είναι ανάδελφο, ίσως η γερμανική κουζίνα να μην έχει υποπέσει ακόμα στην αντίληψη της ανθρωπότητας και της UNESCO, πάντως κακιωμένη η εφημερίδα Welt και με τίτλο Ο γύρος ως παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά γράφει: «Α, η επιτυχία της ελληνικής κουζίνας είναι αδιαμφισβήτητη, παντού όπου υπάρχει ένα παγκόσμιο πολιτιστικό κληρονόμημα, όπου βλέπεις ένας Μακντόλαντς κάπου εκεί κοντά θα είναι κι ένα γυράδικο. Αλλά και οι γίγαντες, το τζατζίκι, η χτυπητή, η κοπανιστή και το σαγανάκι είναι εντυπωσιακά παραδείγματα για το πώς μπορεί κανείς με ελάχιστα υλικά να καταλήξει σε μηδαμινά αποτελέσματα. Σε αντίθεση με την ιταλική κουζίνα που με ανάλογα μέσα καταλήγει σε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα.» Το χρονογράφημα της Welt έχει την ελαφρότητα που επιβάλλει το είδος αυτό του γραπτού λόγου, αλλά έχει και εχέφρονα πονηρία, δεν τολμά να συγκρίνει ούτε καν τον ταπεινό και αμελητέο γύρο με τη γερμανική κουζίνα, τον συγκρίνει για να τον καταποντίσει με τα ιταλικά εδέσματα!

Μετά το κομμωτήριο

Άλλος γερμανικός κάλαμος, στη Berliner Zeitung αυτή τη φορά, αναζητά στη σημερινή Αθήνα της κρίσης και των περικοπών πολιτιστικές εκφάνσεις. Πηγαίνει μέχρι και στον πρώτο όροφο του Μουσείου Μπενάκη, όπου μετά το κομμωτήριο πλούσιες γηραιές κυρίες έχουν γεύμα με τον διευθυντή του μουσείου Άγγελο Δεληβοριά, ακάματο υπηρέτη της τέχνης αλλά και κυνηγό κληροδοτημάτων για τη θεραπεία των ευγενών στόχων του. Ναι, οι ιδιωτικοί χορηγοί έχουν αυτή τη στιγμή μεγάλη σημασία για τον πολιτιστικό βίο στην Ελλάδα. Η Berliner Zeitung αναφέρεται αναλυτικά στο Ίδρυμα Ωνάση με έδρα το Λιχτενστάιν και το Ίδρυμα Νιάρχου με έδρα τις Βερμούδες, για το εντυπωσιακό πολιτιστικό κέντρο του πρώτου και τα σχέδια του δεύτερου για μια νέα Λυρική Σκηνή και μια νέα Εθνική Βιβλιοθήκη. Και το καταληκτικό πικρό σχόλιο της εφημερίδας: «Πολλοί θυμώνουν με τα μεγαλεπήβολα σχέδια των ιδρυμάτων που στην ουσία δεν συνιστούν παρά την άλλη όψη της μεγάλης εξαθλίωσης που γνωρίζουν σήμερα οι Έλληνες: πλούσιοι που για χρόνια δεν πλήρωναν φόρους, ένα αποδιοργανωμένο δημοσιονομικό σύστημα, πολιτικοί που εξαπάτησαν εξίσου την ελληνική κοινή γνώμη και την ΕΕ με συνέπεια σήμερα φορολογικές αυξήσεις, περικοπές συντάξεων, απολύσεις στον διογκωμένο δημόσιο τομέα.»

Σπύρος Μοσκόβου

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης

dw

Comments

Popular posts from this blog

επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Macmillan and Eisenhower in 1959 tv debate-bbc