πως δημιουργήθηκε ο Φύρερ/ from antinews
Πως «δημιουργήθηκε» ο Φύρερ;
Όταν η ναζιστική Γερμανία κατέλαβε την Αυστρία το 1938, σημειώθηκε μια περίοδος όχι απλά αντισημιτισμού αλλά και σαδισμού εναντίον των Εβραίων. Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που το κατάστημά τους κατασχέθηκε από τις αρχές, έστειλε επιστολή στον Χίτλερ υπενθυμίζοντάς του πως του κερνούσαν κάποτε ένα ζεστό φλιτζάνι τσάι, όταν ως νεαρός ζωγράφος πουλούσε τα έργα του έξω από το κατάστημά τους. Ο Χίτλερ σημείωσε πως το γράμμα αυτό θα έπρεπε να αγνοηθεί, και είναι πολύ πιθανό πως το εν λόγω ζευγάρι κατέληξε σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Η γνώση του παραπάνω γεγονότος οφείλεται σε ένα καταπληκτικό βιβλίο της Brigitte Hamann, του 1999,με τίτλο Hitler‘s Vienna. Η εκτενής έρευνα της συγγραφέως αποδεικνύει πως ο Χίτλερ δεν ήταν στη πραγματικότητα αντισημίτης παρά μόνο μετά τον Α`Π.Π. Το τι ακριβώς συνέβη στη διάρκεια αυτών των κρίσιμων ετών, έρχεται τώρα να απαντηθεί από ένα νέο βιβλίο, αυτή τη φορά του Thomas Weber, Hitler‘s First War.
Όπως το προηγούμενο, έτσι και αυτό βασίζεται σε ενδελεχή έρευνα πρωτότυπων εγγράφων και ντοκουμέντων, με αποτέλεσμα την ανάδυση νέων και άγνωστων μέχρι σήμερα πληροφοριών. Το βιβλίο αυτό, έρχεται να αλλάξει τη κατανόησή μας, για μια από τις πλέον μεθοδικά μελετημένες προσωπικότητες του 20ου αιώνα.
Ο Χίτλερ περιέγραψε τις πολεμικές του εμπειρίες στο Mein Kampf του 1925, και οι βιογράφοι του τείνουν να βασίζονται κυρίως σε αυτά που ο ίδιος αναφέρει. Περιέγραψε τον εαυτό του ως ήρωα, έναν δρομέα αγγελιαφόρο που μεταφέρει γραπτά μηνύματα μεταξύ των χαρακωμάτων, υπό τα πυρά των εχθρικών πολυβόλων. Δυο φορές παρασημοφορήθηκε για τη γενναιότητά του, τραυματίστηκε, και μάλιστα προς το τέλος του πολέμου τυφλώθηκε από δηλητηριώδες αέριο. Το τέλος του πολέμου τον βρήκε να αναρρώνει σ ένα στρατιωτικό νοσοκομείο, και έκλαψε όταν έμαθε για την ήττα της Γερμανίας.
Με βάση τα λεγόμενά του, τα δάκρυα σύντομα μετατράπηκαν σε εκδικητική μανία στρεφόμενη εναντίον των ελαφρόμυαλων ακαδημαϊκών, των Εβραίων, και των αριστερών, που σύμφωνα με όσα πίστευε οδήγησαν τη Γερμανία στην ήττα. Παραμένοντας στο στρατό, στάλθηκε στη Βαυαρία για να πολεμήσει τους κομμουνιστές επαναστάτες. Όμως, όπως έμαθε ο ThomasWeber, υπήρξε μια περίοδος (1918-19) στην οποία ο Χίτλερ φορούσε κόκκινο περιβραχιόνιο και αποτελούσε μέλος του βραχύχρονου σε διάρκεια σοβιέτ της Βαυαρίας! Λίγο μετά, έγινε πληροφοριοδότης του τομέα προπαγάνδας του στρατού, αν και δεν έχει ξεκαθαριστεί αν σε αυτό προσφέρθηκε ο ίδιος ή αν ήταν αποτέλεσμα εξαναγκασμού, λόγω της συμμετοχής του στο σοβιέτ. Μεταξύ των νέων του καθηκόντων ήταν και η παρακολούθηση των διεργασιών ενός νέου σχεδόν άγνωστου κόμματος, αυτού των Γερμανών Εργατών, που σύντομα μετονομάσθηκε σε Κόμμα Εθνικοσοσιαλιστών Γερμανών Εργατών. Ο Χίτλερ εντυπωσιάστηκε από τον υπέρ-εθνικισμό και αντισημιτισμό του νέου κόμματος, και εγγράφηκε μέλος μέσα σε μία μόλις εβδομάδα. Τότε ήταν που ανακάλυψε πως διέθετε μεγάλο ταλέντο στην εκφώνηση λόγων. Οι ομιλίες του δύσκολα αποδίδονται σε μετάφραση, διότι κάτι που γράφει καλά σε μία γλώσσα μπορεί να είναι κωμωδία σε μια άλλη. Όμως μέσα σε λίγο καιρό, οι απελπισμένοι Γερμανοί τον πλήρωναν για να τους μιλάει. Σε λίγο καιρό ανέλαβε και την αρχηγία του κόμματος.
Πως μπόρεσε ο νεαρός και σχετικά άτολμος Χίτλερ, που δεν διέθετε κάποια στέρεα πολιτικά πιστεύω, να μετατραπεί στον Νο 1 φασίστα δημαγωγό της εποχής; Δεν υπάρχει κάποια απλή εξήγηση, όμως το νέο βιβλίο καταρρίπτει κάποιες από τις μέχρι σήμερα επικρατούσες απόψεις. Οι βιογράφοι του Χίτλερ υποστηρίζουν πως αυτά που έπαιξαν ρόλο στη δημιουργία του μετέπειτα χαρακτήρα του ήταν η συντροφικότητα των χαρακωμάτων, το μίσος των μάχιμων στρατιωτών για τους κερδοσκόπους των μετόπισθεν, και η αίσθηση της προδοσίας που ακολούθησε τη σύναψη ταπεινωτικής ειρήνης το 1918. Και πάντα υπάρχει το ενοχλητικό ερώτημα του γιατί ο νεαρός γενναίος δεκανέας που περιγράφει το Mein Kampf, δεν προήχθη ποτέ; Αποτελεί έκπληξη πως ένας παρασημοφορημένος στρατιώτης με έντονες ηγετικές ικανότητες, πέρασε όλη τη διάρκεια του πολέμου ως ένας απλός δεκανέας.
Με μεγάλη επιμέλεια, επιμονή, και αρκετή τύχη, ο Weber ανακάλυψε τα χαμένα ντοκουμέντα σε σχέση με τη στρατιωτική θητεία του Χίτλερ, και το αποτέλεσμα που βγαίνει είναι πως η πραγματικότητα απέχει πολύ από τις περιγραφές του ιδίου του Αδόλφου.
Όντως παρασημοφορήθηκε δυο φορές (σιδηρούς σταυρός), αλλά τα καθήκοντά του δεν ήταν επικίνδυνα, και ζούσε σχετικά άνετα στο αρχηγείο του συντάγματος, μακριά από τη πρώτη γραμμή του πυρός. Οι απλοί στρατιώτες αποκαλούσαν τους προνομιούχους συναδέλφους τους αυτού του είδους ως Etappenschweine (γουρούνια των μετόπισθεν), ή όπως θα τους λέγαμε σήμερα «τσάτσους» και «βύσματα». Οι αξιωματικοί είχαν ένα μεγάλο όριο παράσημων που θα έπρεπε να απονέμουν, και αν τα πήγαινες καλά μαζί τους, εύκολα έβαζαν το όνομά σου στη σχετική λίστα. Όπως όλα δείχνουν, ο Χίτλερ δεν ήταν ιδιαίτερα θαρραλέος. Ήταν απλά εκεί. Και μάλιστα, ο πρώτος αξιωματικός που τον πρότεινε για παράσημο ήταν ο Εβραίος Hugo Gutmann. Ο Gutmann δεν δέχθηκε κάποια ευγνωμοσύνη για αυτή του τη πράξη αργότερα, αλλά το γεγονός ότι του επετράπη να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, τον καθιστά πολύ πιο τυχερό από το ηλικιωμένο ζευγάρι των Εβραίων της Βιέννης.
Και επίσης δεν υπήρχε ιδιαίτερη συντροφικότητα στην πολεμική εμπειρία του Χίτλερ. Όταν άρχισε να ασχολείται με τη πολιτική, αναζήτησε την υποστήριξη των παλιών του συναδέλφων από το σύνταγμα που είχε υπηρετήσει. Τότε ανακάλυψε πως οι περισσότεροι από αυτούς, δεν τον συμπαθούσαν καν. Και όπως είναι φυσικό, άνδρες που πολέμησαν σκληρά στον πόλεμο, κάθε άλλο παρά μια επανάληψη αυτών των εμπειριών ήθελαν. Ελάχιστοι ήταν οι παλιοί σύντροφοι του Χίτλερ που τον ακολούθησαν στον ναζισμό. Οι περισσότεροι στήριξαν τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Το βιβλίο του Weber αποδεικνύει πως δύσκολα μπορούμε να συνδέσουμε την αποκτήνωση των φαντάρων των χαρακωμάτων με την άνοδο του Εθνικοσοσιαλισμού αργότερα.
Η προσπάθεια του συγγραφέα να αναζητήσει και να καταφέρει να ανακαλύψει λεπτομέρειες που ήταν παντελώς άγνωστες, αξίζει συγχαρητηρίων. Το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως ο Χίτλερ ήταν πολύ μεγαλύτερος καιροσκόπος από όσο νομίζαμε. Αυτοσχεδίαζε μεγαλώνοντας και μάλιστα αυτοσχεδίασε και τις λεπτομέρειες του παρελθόντος του. Και αν ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να εξηγήσουμε τις ρίζες του αντισημιτισμού του, η προσοχή πλέον έχει στραφεί, χάρη στις κοπιαστικές έρευνες της Hamann και του Weber, στα χρόνια της Βαυαρίας, 1919-22. Εκεί θα πρέπει να στραφούν οι ερευνητές του μέλλοντος.
Comments