εμπόδια και βαρίδια ......
Του Σταυρου Λυγερου kathimerini
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές λειτούργησαν σαν σκωτσέζικο ντους για τη Ρηγίλλης. Οι μεγάλες προσδοκίες που δημιούργησε ο α΄ γύρος μετέτρεψαν τα αποτελέσματα του β΄ γύρου σε ανώμαλη προσγείωση. Ενας ψύχραιμος απολογισμός, ωστόσο, δείχνει ότι ο Σαμαράς ξανάβαλε τη Ν.Δ. στο παιχνίδι και σταθεροποίησε την αρχηγική θέση του.
Από την άλλη πλευρά, οι εκλογές επιβεβαίωσαν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έχει πολύ δρόμο να διανύσει για να πείσει ότι αποτελεί εναλλακτική λύση στο πρόβλημα διακυβέρνησης. Προϋπόθεση είναι να επουλωθούν τα τραύματα που έχει προκαλέσει η διακυβέρνηση Καραμανλή. Η επούλωση δεν απαιτεί μόνο χρόνο. Η Ν.Δ. πρέπει να πείσει ότι μπορεί να εγγυηθεί την έξοδο από την κρίση. Αυτό προϋποθέτει και επεξεργασμένο ρεαλιστικό πολιτικό σχέδιο και ηγετική ομάδα που να μπορεί να το υλοποιήσει.
Ο Σαμαράς, όμως, έχει ανοικτά εσωτερικά μέτωπα. Στο «γαλάζιο» επιτελείο υπολογίζουν ότι οι προσχωρήσεις βουλευτών στο κόμμα της Μπακογιάννη θα είναι λίγες. Επιπροσθέτως, θεωρούν ότι πολιτικά δεν θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα, επειδή η επιλογή της Μπακογιάννη να «στηρίξει την κυβέρνηση Παπανδρέου» έχει ήδη διαμορφώσει μία διαχωριστική γραμμή. Στη Ρηγίλλης, άλλωστε, μιλάνε για κόμμα που προέκυψε «από προσωπικό γινάτι» και λειτουργεί σαν «δεκανίκι».
Το σημαντικότερο πρόβλημα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι αφενός τα πολιτικά βαρίδια που η διακυβέρνηση Καραμανλή έχει κληροδοτήσει στη Ν.Δ. και αφετέρου οι «τρικλοποδιές» που κατά καιρούς του βάζει το καραμανλικό περιβάλλον. Ο Σαμαράς έχει με μεγάλο πολιτικό κόστος υπερασπιστεί τον προκάτοχό του. Παρά τις προσωπικές αμφιβολίες του, το έπραξε για να διασφαλίσει ομαλό εσωκομματικό κλίμα σε μία δύσκολη περίοδο για τη Ν.Δ. Η ανταπόκριση, όμως, δεν ήταν αυτή που περίμενε.
Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα, ο Σαμαράς έχει επιλέξει τη φυγή προς τα εμπρός. Αξιολογώντας και την υποτονική έως και ανύπαρκτη συμβολή αρκετών στελεχών στην προεκλογική μάχη, ο «γαλάζιος» αρχηγός προτίθεται να ανασυγκροτήσει την ηγετική ομάδα. Στόχος του είναι να προωθήσει με μέτρο νέα πρόσωπα, ελπίζοντας ότι το επόμενο διάστημα κάποια από αυτά θα διακριθούν και θα είναι σε θέση να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες στο μέλλον. Κατά πάσα πιθανότητα τις επόμενες εβδομάδες θα ορισθεί και νέος εκπρόσωπος της Ν.Δ.
Παρά τα προβλήματα, ο Σαμαράς είναι αισιόδοξος, επειδή θεωρεί ότι έχει δικαιωθεί η βασική επιλογή του να καταψηφίσει το Μνημόνιο και να αντιπροτείνει άλλο μίγμα οικονομικής πολιτικής. Εκτιμάει ότι η συνταγή δεν βγαίνει και ότι σύντομα η κυβέρνηση θα προσκρούσει σε αδιέξοδα. Το γεγονός αυτό θα τη φθείρει, αλλά κυρίως θα αναδείξει με ένταση την ανάγκη εναλλακτικής λύσης. Για τον λόγο αυτόν, στη Ρηγίλλης δρομολογούν την επεξεργασία όχι απλώς εναλλακτικών προτάσεων, αλλά και το περίγραμμα κυβερνητικού προγράμματος.
Επιλεκτική στήριξη
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα εγκαταλείψει, βεβαίως, τον συνθηματολογικό χαρακτήρα που είχε η ρητορική του την προεκλογική περίοδο. Επί της ουσίας, όμως, θα εμμείνει στην κριτική του Μνημονίου, επειδή θεωρεί ότι βυθίζει την οικονομία σε ύφεση και γονατίζει την κοινωνία. Η δήλωσή του την Παρασκευή αμέσως μετά τη συνάντησή του με την τρόικα είναι ενδεικτική.
Με αυτό το κριτήριο θα χειρισθεί και τις όποιες πρωτοβουλίες του πρωθυπουργού για συναίνεση. Η Ν.Δ. θα στηρίξει μόνο τα κυβερνητικά μέτρα με τα οποία συμφωνεί. Στη Ρηγίλλης, άλλωστε, εκτιμούν ότι ο Παπανδρέου, που χρησιμοποίησε τις εκλογές ως απειλή, πιθανότατα να τις υποστεί ως τιμωρία. Για την ακρίβεια, εκτιμούν ότι το αδιέξοδο θα τον υποχρεώσει, ίσως και την άνοιξη, να στήσει κάλπες. Δεν θα το πράξει με την ελπίδα ότι θα τις κερδίσει, αλλά με σκοπό να μοιραστεί το κόστος της διακυβέρνησης.
Εν τω μεταξύ, ο Σαμαράς θα ανοίξει μία βεντάλια θεμάτων (Παιδεία, Υγεία, θεσμοί, εθνικά θέματα, δημόσια ασφάλεια). Στόχος του είναι να υπερβεί τη μονοθεματική ατζέντα κρίση - οικονομία, που επιβάλλει η κυβέρνηση για να συνεχίσει να «πουλάει» πολιτικά το δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεοκοπία». Στο πλαίσιο αυτό αναλαμβάνει πρωτοβουλία για μία ουσιαστική αναθεώρηση του Συντάγματος, με σκοπό να κατοχυρωθούν και στον ανώτατο καταστατικό χάρτη οι ορίζουσες τις οποίες ανέδειξε η κρίση.
Τέλος, ένα πρόβλημα που απασχολεί τη Ρηγίλλης είναι οι σχέσεις με τα κόμματα της Αριστεράς. Η μελέτη των αποτελεσμάτων του β΄ γύρου έδειξε ότι οι άτυπες συμπράξεις που είχαν διαμορφωθεί επί Καραμανλή δεν λειτούργησαν. Αυτό δεν οφείλεται τόσο στο ότι η Ν.Δ. του Σαμαρά θεωρείται πολύ δεξιά όσο στο ότι η «γαλάζια» κριτική στο Μνημόνιο δημιούργησε συνθήκες εκλογικού ανταγωνισμού. Ο Σαμαράς ενδιαφέρεται να βελτιώσει τις σχέσεις του με την Αριστερά, αλλά θεωρεί ότι σε συνθήκες κρίσης αυτό που έχει κρίσιμη σημασία είναι η καθαρότητα της πολιτικής και όχι τα όποια εκλογικά αλισβερίσια.
Comments